ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

๐ สายลมเย็นยามค่ำโลมฉ่ำชื่น
พรายพร่างผืนธารพลิ้วเป็นริ้วไหว
ระยับพราวราวยั่วในหัวใจ
เมื่ออาลัยอาวรณ์สุดถอนรั้ง

๐ ปลายฟากฟ้าฝั่งฝันอันไกลโพ้น
อย่างอ่อนโยนนวลใยแสงใสปลั่ง
บุหลันเลื่อนเยือนหาวละคราวครั้ง
ก็เหมือนหวังในทรวงโชนช่วงพราย

๐ ท่ามเหงาเงียบเพียบเพ็ญลอยเด่นฟ้า
เสียงคีตาอ่อนหวานผ่านเป็นสาย
โลมทรวงนั้นมั่นอยู่อย่ารู้คลาย
ฝากภาษหมายรายรอบการตอบรับ

๐ เพื่อล่วงสู่อีกใจจนไหวสั่น
เกินกีดกั้นรุ่มร้อนให้ผ่อนดับ
ลงสั่งสุมรุมทรวงถ่วงโถมทับ
แนบอยู่กับอกนั้นพันธนา

๐ ช่อสุมาลย์ซ่านหอมออล้อมถิ่น
ดังถวิลจากทรวงหนึ่งห่วงหา
รอบหอมหวนอวลแอบแนบอุรา
รวยรินรื่นเสน่หามาตามลม

๐ คาบราตรีเลื่อนล่วงสูรย์ช่วงฉาย
หยาดเพชรพรายวาบพราวราวแพรห่ม
หากหยดใสหล่นล่างลงพร่างพรม
ขอร่วงสู่อารมณ์รานขมทรวง

๐ สุมาลย์น้อยช้อยช่อล้อลมเช้า
โรยกลิ่นเร้าผึ้งภู่ให้รู้หวง
ชื่นหอมหวานซึ้งซ่านกว่าหวานปวง
จนโน้มหน่วงอีกใจใฝ่คำนึง

๐ แต่น้ำค้างจางหายเมื่อสายล่วง
หยดทิพย์ร่วงรินใจจากใครหนึ่ง
จะฝากชื่นฉ่ำหวานแสนซ่านซึ้ง
เพื่อติดตรึงอ้อมทรวงทุกช่วงกาล

๐ เสียงสังคีตแผ่วเบาคลอเคล้าอยู่
หมายโลมสู่อีกใจจนไหวหวาน
และเอ่อท้นล้นหลากออกจากมาน
เข้าล่มลาญ ขวาก-วาง ที่ขวางไว้

๐ เสียงสังคีตแผ่วใสยังไหวพลิ้ว
ดังปลิดปลิวปรารถนาผ่านมาให้
พร้อมโอบเอื้อเจือหวานผ่านจากใจ
ล่วงอกผู้อาลัย... ด้วยนัยเดียว!

<a href="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24D0CA4PA0&amp;Autoplay=0" target="_blank">http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24D0CA4PA0&amp;Autoplay=0</a>

[ฟ้าหวั่น]

กลอนหวานๆไม่ค่อยถนัดหนอ 

ปรารถนาฟ้ากว้างหนทางแคบ

ต้องมาแอบแนบทรวงท่ามน้ำเชี่ยว

พ่ายแพ้รักพักโศกอยู่ดายเดียว

ดุจคมเคียวคว้านใจให้แหลกราญ

[วลีลักษณา]

รำพันผ่านคำนึงซึ่งบอกบท
เจือถ้วนรสเสน่หาที่ว่าหวาน
พร้อมสังคีตแผ่วค่อยลอยสู่มาน
ตราบเนิ่นนานอาวรณ์อย่าผ่อนคลาย

จะรู้ไหมถวิลนั้นเกินกั้นขวาง
ไม่อาจจางร้างเลื่อนลับเลือนหาย
ดังสูรย์ส่องแสงพร่างกระจ่างพราย
เช่นประกายฉายช่วงแห่งทรวงนี้-

ไม่เคยดับเสน่หาอาลัยหวง
รำพันปวงเผยนัยมอบให้พี่
รับรู้ความอ่อนไหวผู้ใยดี
รับไมตรีหวานซึ้งลงตรึงทรวง

[วลีลักษณา]

เพื่อรอการรับรู้ว่าอยู่ดอย
ความทุกถ้อยฝากนัยไว้เสมอ
หากคืนวันบรรจบได้พบเจอ
ดังสรวงเลอเลิศวางให้ย่างเดิน

แต่อาจสิ้นชาติภพต้องจบฝัน
ด้วยทางคั่นกาลขวางออกห่างเหิน
แยกสองดวงหทัยจนไกลเกิน-
ข้ามโขดเขินเดินล่วงผ่านห้วงกาล

เช่นสุมาลย์หวานหอมที่น้อมรอ
ผึ้งเคล้าคลอหวานสิ้นก็บินผ่าน
กลีบหล่นร่วงล่อนคว้างกลางดินดาล
คือล่มลาญแห่งหวังลงทั้งปวง

เนิ่นนานแล้วแผ่วหวานผ่านสังคีต
อย่างประณีตโลมไล้ในทุกช่วง
เนิ่นนานแล้วรอหวานซึมซ่านทรวง
เพื่อลามล่วงอีกใจ..ของใครนั้น!

[..ทักษมน..]

แล้วเมื่อไหร่...กลับดอย..(คนคอยรัก)
รออกหัก...ใช่ไหม?...ไปกับฉัน
โพนำร่อง..ต้องเจ็บ..ทั้งเล็บ-ฟัน
จะดึงดัน..อยู่ไย..คนในเมือง

เค้าไม่รัก..จริงหรอก..เค้าหลอกล่อ
สมใจก็...ทิ้งได้...ไม่ใช่เรื่อง
เมืองก็ร้อน..รักก็ร้าว..ข้าวก็เปลือง
ไปโน้มน้าว..หนาวเนื่อง..บนเมืองดอย (เฮอะนะเพียง...)

[ไอ้แกละ]

ปรารถนารักล้อมสู่อ้อมขวัญ
ซึ้งรำพัน กลั่นกรอง คอยจ้องสอย
ทุกดาวเดือน เกลื่อนกล่น คนรอคอย
แอบชะม้อย ตาแล...แคร์กลอนงาม

มานั่งอ่าน จารถ้อย คอยยกนิ้ว
ขอจองคิว เก็บกอบ อยากสอบถาม
แต่งยังไง ไหลรื่น ชื่นทุกยาม
ทุกข้อความ...นามอักษร...ซึ้งซ่อนมนตร์
 

[วลีลักษณา]

เส้นทางเหงาเคล้ากลอนสุนทรอ้าง
วาดอยู่กลางห้วงหาวที่พราวหน
เกลื่อนดาราเรียงประดับระยับปน
เหมือนกลอนกลร้อยเรียงเคียงอุรา

งดงามเนื้อความนัยใสกระจ่าง
จะพราวพร่างคล้ายดาวพราวเวหา
กอปรรูปรอยบริบทพจนา
ร่ายน้ำฟ้าหล้าสรวงเอาพ่วงโยง

คืออักษรกลอนกานท์ฝากผ่านนัยน์
อาจสดใสสุขสันติ์ฝันสุดโต่ง
หรือทุกข์โศกสิ้นหวังเหมือนหนังโรง
แล้วแต่โคลงเรื่องวางแล้วอ้างไป

ขอขอบคุณ "ไอ้แกละ" และผู้อ่าน
ด้วยกลอนหวานสาส์นวางจึงพร่างใส
ฝันดาวเดือนเกลื่อนตาฟ้ายองใย
จึงละไมในคำที่จำเรียง

[มังตรา]

จันทร์เอ๊ยจันทร์เจ้า                                                   ไม่ขอข้าว  ไม่ขอแกง
ไม่ขอแหวน  แพงแพง                                               ไม่ขอแย่ง  แบ่งของขอ  รอจากใคร

สิ่งหนึ่งพึง ปรารถนาไซร้                                             ขอประเทศ   พ้นภัยเภท
ขอเหตุร้าย  ให้กลายผ่าน                                            ขอพระแก้ว  แผ้วอภิบาล

ขอหมู่  พวกมาร  ชนพาล    จงแพ้ภัย                            ขอให้เสนียด  จังไร ใดใด   จงหาย  มลายสูญ
ขออุดมมงคล จงเพิ่มพูน                                             เป็นมิ่งขวัญ  แจ่มจำรูญ   เกิดแต่พิบูล  พูนผล

เหล่าประชา  ที่จิต  คิดซื่อตรง                                       ขอดำรง  ให้คงอยู่    เหล่าอริราช  ภัยเป็นศัตรู
ขอจงดับ  ขอจงม้วย    ขอทวยเทพ   สาปส่ง                   ขอให้ไทยจงดำรง   คงอยู่ด้วยศักดิ์ศรี

ขอให้คุณความดี   ปกปัก   จักชนะความร้าย                    ขอให้เหตุ  เภทที่กร้ำกลาย    จงหายสลาย  มลายสิ้น
ขอคนไทยทุกคน  คิดหวง และ ห่วงแผ่นดิน                     ขอจิตถวิล   พ้นอวิชา   เลิกรบรา  เลิกฆ่ากัน ....เทอญ