ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ยังไม่พอ?"

๐

๐ ยังไม่พอ!รักที่พี่เริ่มต้น
เปิดกมลเพียงนิดจิตยังหวาน
แค่จุดไฟเท่านั้นมันโอฬาร
สว่างมานเลิศหรูปูสายใย

๐ มันวาบหวิวเกิดก่อจ้อฟุ้งซ่าน
คอยสะท้านเห็นอยู่เธอรู้ไหม
ดั่งโยนเชื้อจนเพลิงระเริงไป
จนไหวไหวในทรวงเกิดบ่วงปม

๐ ข่มตาหลับภาพเธอเสนอหน้า
เพดานฝ้าหน้าเพียบเปรียบถล่ม
มองผ้าม่านแค่ไหวไกว่ด้วยลม
พี่ผสมว่าเธอเสนอทัก

๐ ยินนกร้องก้องป่าฟ้าขุนเขา
ก็หลงเดาเสียงเธอปรนเปรอหลัก
กลิ่นเย้ายวนดอกไม้หลายพันธุ์นัก
ก็หลงปักเมามัวหอมตัวเธอ

๐ อ่านกวีหนังสือสื่อออดอ้อน
คล้ายถ้อยกลอนพูดได้ขวักไขว่เกร่อ
ทั้งสระอักษรว่อนที่เจอ
เรียงเสนอแต่ว่า"เธอน่ารัก"

๐ ยังไม่พอ!รักนี้ที่พี่เริ่ม
แค่ประเดิมไหม้เชื้อเหลือจะหัก
ปล่อยให้พี่โง่งมปมหลงภักดิ์
ถึงกระอักโดดเดี่ยว..เปลี่ยวก็ยอม..

    

[ฟ้าหวั่น]

ยังไม่พอหนอรักขอทักท้วง

เยื่อใยห่วงแห่งพี่ที่พลีพร้อม

แต่ยังขาดเยื่อแท้แพ้รักปลอม

กลัวตรมตรอมครองแต่เศร้าเฝ้าแต่ครวญ

[วลีลักษณา]

๐ ยังไม่พอรักนี้ที่พี่เริ่ม
แค่ประเดิมไหม้เชื้อเหลือจะหัก
ปล่อยให้พี่โง่งมปมหลงภักดิ์
ถึงกระอักโดดเดี่ยว..เปลี่ยวก็ยอม..(ระนาดเอก)

๐ เพราะเริ่มรักปักใจจึงไม่หยุด
จะยื้อยุดฉุดรั้งหวังถนอม
พอหมดหวานผ่านเลยเคยด่ำดอม
ที่เคยหอมก็หายไม่หมายนวล

๐ เหมือนน้ำค้างพร่างพรมกลางลมไล้
ก็หยดไหลสลายร่างกลางลมหวน
ดังสายลมวูบไหวไม่พัดทวน
ยามอบอวลอ้อยอิงคล้ายจริงแท้

๐ คือความหมายซ่อนเร้นที่เป็นพิษ
ถ้าเผลอจิตผิดหวังคงดังแผล
ร้าวเจ็บลึกผนึกแน่นในแก่นแด
สุดจะแก้เก็บกักรักษาใจ

[/color]

[..ทักษมน..]

@"ยังไม่พอ?"@
@๐ ยังไม่พอ!รักที่พี่เริ่มต้น
เปิดกมลเพียงนิดจิตยังหวาน
แค่จุดไฟเท่านั้นมันโอฬาร
สว่างมานเลิศหรูปูสายใย
@๐ มันวาบหวิวเกิดก่อจ้อฟุ้งซ่าน
คอยสะท้านเห็นอยู่เธอรู้ไหม
ดั่งโยนเชื้อจนเพลิงระเริงไป
จนไหวไหวในทรวงเกิดบ่วงปม
@๐ ข่มตาหลับภาพเธอเสนอหน้า
เพดานฝ้าหน้าเพียบเปรียบถล่ม
มองผ้าม่านแค่ไหวไกว่ด้วยลม
พี่ผสมว่าเธอเสนอทัก
@๐ ยินนกร้องก้องป่าฟ้าขุนเขา
ก็หลงเดาเสียงเธอปรนเปรอหลัก
กลิ่นเย้ายวนดอกไม้หลายพันธุ์นัก
ก็หลงปักเมามัวหอมตัวเธอ
@๐ อ่านกวีหนังสือสื่อออดอ้อน
คล้ายถ้อยกลอนพูดได้ขวักไขว่เกร่อ
ทั้งสระอักษรว่อนที่เจอ
เรียงเสนอแต่ว่า"เธอน่ารัก"
@๐ ยังไม่พอ!รักนี้ที่พี่เริ่ม
แค่ประเดิมไหม้เชื้อเหลือจะหัก
ปล่อยให้พี่โง่งมปมหลงภักดิ์
ถึงกระอักโดดเดี่ยว..เปลี่ยวก็ยอม..(คุณระนาดเอก)

 emo_54ยังไม่พอ.....รอเพรียกร่ำเรียกต่อ
 emo_54ยังไม่พอ.....ลื่นไหลหัวใจหลอม
 emo_54ยังไม่พอ.....เผยกลีบ จีบปลอมปลอม
 emo_54ยังไม่พอ.....ไม่พร้อมจะล้อมรัก
 emo_54ช่วยต่ออีก....สักนิดหายคิดถึง
 emo_54ช่วยตอกตรึง..เน้นเน้น เค้นหนักหนัก
 emo_54ช่วยสานต่อ....ห่อใจที่ใฝ่ภักดิ์
 emo_54เป็นสุขนัก.....อย่าพักไว้...คลั่งไคล้กลอน(โพเซดอน)

[ระนาดเอก]

๐ ยังไม่พอหนอรักขอทักท้วง

เยื่อใยห่วงแห่งพี่ที่พลีพร้อม

แต่ยังขาดเยื่อแท้แพ้รักปลอม

กลัวตรมตรอมครองแต่เศร้าเฝ้าแต่ครวญ..(น้องฟ้าหวั่น)


 

๐ ค่อยกอบเก็บฝุ่นผงบรรจงปั้น
รวมได้ครันเติมน้ำปล้ำบีบร่วน
จนเริ่มจับเป็นก้อนเหนียวซ่อนนวล
แล้วนั่งง่วนปั้นปลุกตุ๊กตา

๐ ปั้นให้เธอหมายว่าวงหน้าก่อน
เติมคิ้วงอนจมูกจุกด้วยหนา
ตาแก้มหูผมไฝใส่เรื่อยมา
ยิ้มขาดจ้าเพราะดินนั้น..มันไม่พอ..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

ปล.งั้นช่วยเติมยิ้มใส่หน่อยนะจ๊ะ..

[ระนาดเอก]

๐ ยังไม่พอรักนี้ที่พี่เริ่ม
แค่ประเดิมไหม้เชื้อเหลือจะหัก
ปล่อยให้พี่โง่งมปมหลงภักดิ์
ถึงกระอักโดดเดี่ยว..เปลี่ยวก็ยอม..(ระนาดเอก)

๐ เพราะเริ่มรักปักใจจึงไม่หยุด
จะยื้อยุดฉุดรั้งหวังถนอม
พอหมดหวานผ่านเลยเคยด่ำดอม
ที่เคยหอมก็หายไม่หมายนวล

๐ เหมือนน้ำค้างพร่างพรมกลางลมไล้
ก็หยดไหลสลายร่างกลางลมหวน
ดังสายลมวูบไหวไม่พัดทวน
ยามอบอวลอ้อยอิงคล้ายจริงแท้

๐ คือความหมายซ่อนเร้นที่เป็นพิษ
ถ้าเผลอจิตผิดหวังคงดังแผล
ร้าวเจ็บลึกผนึกแน่นในแก่นแด
สุดจะแก้เก็บกักรักษาใจ..(น้องเพียงกมล)

๐ เธอเริ่มต้นก่อร่างเบิกทางรัก
เคยกรำผ่านพายุหนักรักมาได้
จนรุ้งงามโค้งรับซับอุ่นไอ
สีสันใสประกายทักทายฟ้า

๐ แล้วอย่าทิ้งฉันคว้างอยู่กลางรัก
ให้กระอักกำสรวลคร่ำครวญหา
ช่วยจูงฉันทะยานสานชีวา
ปล่อยยถาเสกสรร..นั้นไม่พอ..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 

[มังตรา]

รักพี่ให้  ไยน้องแสร้ง  แกล้งไม่รัก                            พี่อกหัก  เพราะฮักมาก  อยากชิดใกล้
ห่วงแสนห่วง   ใจยิ่งหวง  แม่ดวงใจ                          เหตุอันใด   เจ้าเอ่ยพลั้ง   ยังไม่พอ

โอ้อกเอ๋ย  ดวงใจพี่  มีเพียงเจ้า                               แม่พริ้งเพรา  ไยมากล่าว   ร้าวจิตหนอ
มาต่อว่า   อยากยื้อแย่ง  แบ่งให้พอ                          โธ่..ละออ    ไยคิดมาก  อยากบ้าตาย


ใจคือจิต  จิตคือใจ  ใช่ไหมจ๊ะ                                 จะมานะ   ชั่งคาน  การไหนได้
เขาให้มา  อย่าคิดว่า  น้อยมากไป                            จงคิดใหม่   เหตุที่ให้  ใช่เกลียดชัง

ให้ด้วยรัก   พร้อมใจภักดิ์  แสนรักเจ้า                       ไม่เห็นเงา   หัวใจวุ่น  กรุ่นกรุ่นคลั่ง
ได้ใจแล้ว   ให้ถนอม  ยอมรับฟัง                             เรื่องความหลัง  ปล่อยลอยไป  กะสายลม       

                                                                                                                          

[ระนาดเอก]

emo_54ยังไม่พอ.....รอเพรียกร่ำเรียกต่อ
 emo_54ยังไม่พอ.....ลื่นไหลหัวใจหลอม
 emo_54ยังไม่พอ.....เผยกลีบ จีบปลอมปลอม
 emo_54ยังไม่พอ.....ไม่พร้อมจะล้อมรัก
 emo_54ช่วยต่ออีก....สักนิดหายคิดถึง
 emo_54ช่วยตอกตรึง..เน้นเน้น เค้นหนักหนัก
 emo_54ช่วยสานต่อ....ห่อใจที่ใฝ่ภักดิ์
 emo_54เป็นสุขนัก.....อย่าพักไว้...คลั่งไคล้กลอน(โพเซดอน)

 

๐ ยังไม่พอ..เพราะสวรรค์ท่านเพิ่งเปิด
ยังไม่พอ..เพิ่งเกิดเลิศอักษร
ยังไม่พอ..เทพท่านพลันอวยพร
ยังไม่พอ..ยังอ้อนป้อนน้อยไป

ต่ออีกนิด..เถอะนะวิจิตรศิลป์
ต่ออีกนิด..ส่งจินต์เพื่อรินไหล
ต่ออีกนิด..บ้านกลอนขจรไกล
ต่ออีกนิด..เพื่อให้ใครชื่นชม

๐ ประดิษฐ์ถ้อย..อัศจรรย์สรรค์คุณค่า
ประดิษฐ์ถ้อย..ฝากฟ้าราตรีสม
ประดิษฐ์ถ้อย..โปรยร่ายสู่สายลม
ประดิษฐ์ถ้อย..ระดมพรมทั่วไทย

๐ ร้อยรวมรัก..กันไว้ถอดใจเขียน
ร้อยรวมรัก..หมั่นเพียรเขียนศิลป์ใส
ร้อยรวมรัก..บันทึกลึกสุดใจ
ร้อยรวมรัก..กันไว้ในบ้านกลอน..(ระนาดเอก)

[ศรีอุดร]

ยังไม่พอ ต่ออีกนิด ประดิษฐ์ถ้อย ร้อยรวมรัก (ท่านระนาดเอก)
ให้ประจักษ์ หนักและแน่น มีแก่นสาร งานสดสวย
กับพี่น้อง ผองมิตรเพื่อน ซึ่งเหมือนญาติ อาจอำนวย
สนุกด้วย ช่วยขีดเขียน เวียนบทกลอน ซ้อนกันไป.

[พิมพิลาไลย]

ยังไม่พอ ขอเพียบ หมดเรียบพี่
จนไม่มี มันหมด เลยอดไหม
จะขออีก อือออ ขออะไร
เผยความนัย อย่าเนียน เพียรรอนาน

น้องจะขอ ต้องข้าม ยามพี่ขัด
อยากจะอัด หมัดออก ศอกไม่อั้น
มากอบโกย ก้ามกาง วางมวยกัน
แม่ไม้นั้น เจอน้อง กองแน่นอน

ขอไม่ทันพี่ระนาด ท้าตีท้าต่อย หุหุ

พิมพิลาไลย