ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

เมื่อแสงโสม โฉมฉาย ระบายฟ้า
พระพายเคลื่อน พัดมา ตามกระแส
พลอยปล่อยใจ ไปฝัน ถึงดวงแด
เมื่อครั้งเห็น ไขแข ฉายแสงนวล

ฟ้าสว่าง กระจ่างทั่ว ไม่มัวขุ่น
ใจพลอยอุ่น อิ่มไอ ในถ้อยหวน
เธอหยอกล้อ ฉันหยอกเย้า เหมือนเข้ากวน
มีหลายครั้ง ฉันทำป่วน รัญจวนใจ

อยากตะโกน กู้ก้อง บอกท้องฟ้า
แม้ดาวน้อย ร้อยดารา พาไสว
กลับมิสู้ ความคิดถึง ซึ่งห่วงใย
"อีกนานไหม กว่าใจฉัน จะกลับคืน"

ยิงคำถาม ตามหา ซึ่งคำตอบ
ไขว่โดยรอบ ต่างพา กันขัดขืน
ไม่ได้ยิน ใช่ไหม ทำกล่ำกลืน
เหนือใดอื่น รื่นน้ำใส ไหลจากตา

จะให้พูด ว่า"คิดถึง" กี่ล้านครั้ง
จึงมีหวัง ให้เธอ หันมองหา
ระยะทาง กั้นขว้าง ลางเวลา
เธอจึงไม่ เคยรู้ว่า "ฉันห่วงใย"

จะมือถือ หรือจดหมาย ล้วนหายจาก
ดั่งถูกพราก พลัง อันสดใส
สิ่งสุดท้าย หวังสื่อสาร ผ่านกานท์ใจ
"แต่แล้วเธอ ก็คงไม่ เคยได้ยิน"

[dhanawatana]

ไพเราะเหลือเกินขอรับ..

[ศรีอุดร]

ไพเราะเหลือเกินขอรับ..

  +1

[มังตรา]

หัวใจอ่อน   อ้อนใจ   คนไม่รัก                          จิตประจักษ์   ว่ารักมาก  อยากชิดใกล้
ห่วงแลหา  แม้ใจลับ  อยากกลับใจ                     ชื่นอะไร  ใจไม่ฉ่ำ   คำเธอวอน

ถึงหัวใจ  เธอยากไร้   ใช่ไม่รู้                            ที่ทนอยู่   ก็เพราะรัก  เกินหักถอน 
อยู่ต่อไป  ทั้งใจรู้   สู้เพื่อจร                              แว่วเสียงอ่อน  จากจิตไหว  ใจรักเธอ
                                                                                                                                       

[..ทักษมน..]

กลอนของเธอเพ้อ"รัก"มากนักนะ
ชื่อก็ซะ.เจ้าชู้ จนดูเพ้อ
ไปเมืองไหน?ใครขาม นามที่เจอ
ฝันละเมอ..ดื่มกาแฟ..เมืองแปรกัน 

[มังตรา]

ทักษมน   ชื่อน่าสน   คนน่ารัก                       เป็นเอกนัก  เรื่องเหน็บแนม  แกมใส่ไข่
ชวนไปดื่ม  ปลื้มใจเลี้ยง  กาแฟไทย                ต่างชอบใจ   เอสเพลสโซ่  โจ้กันเพลิน

ดื่มแฟเสร็จ   เขาเก็บตังค์    ยังไม่จ่าย              เธอเอียงอาย  ชายตาลิ่ว  คิ้วขัดเขิน
บอกมังตรา   มังตราขา   อย่าทำเมิน                ทักรีบเกิน  ลืมตังค์จ่าย  อายจริงจริง 555555555                                                                                                                                           

[บ้านกลอนไทย]

๐ ความคิดถึง ดึงหน่วง ให้ห่วงหา
แอบเลาะมา ตาจ้อง มองเสมอ
หวังเห็นออน อ้อนชื่อ ฝากสื่อเจอ
แต่ไร้เธอ เหม่อคอย ชม้อยมอง

๐ มิอยากออน กลอนไทย เมื่อไร้เจ้า
ด้วยเพราะเหงา เศร้าแสน ดุจแก่นหมอง
จึงขอซบ กลบกาย คลายละออง
หลังร้อยกรอง มองดู…..อยู่ไกลไกล




แบบว่า…ถึงทุกท่านที่หายไป….แต่ใจยังคิดถึงครับ…

   

[ศรีอุดร]

จับดินสอก็หักร่างอักษร
คนใจร้อนคิดถึงซึ่งสหาย
เห็นเหินห่างร้างราไม่มาทาย
ทั้งหญิง,ชายมีมากที่จากจร

ข้าพเจ้าเฝ้ามองผองนักปราชญ์
ผู้เก่งกาจเปี่ยมหลักเลิศอักษร
ข้าผู้น้อยนามนี้"ศรีอุดร"
ยามจะนอน นอนกลางดิน กินกลางทราย

ข้าพเจ้าคนจรถือหมอนหมิ่น
ทั่วแผ่นดินไม่มีศรีสหาย
ผู้คนเห็นเป็นภาพเหม็นสาปกาย
จึงห่างหายตีจากไม่อยากคบ

มาคลายร้อนผ่อนพักสำนักนี้
แอบมองเหล่าเมธีกวีหลบ
เงี่ยหูฟังเขาร่ายมิได้พบ
พอฟังจบก็ยิ้มอย่างอิ่มเอม

เห็นกวีศรีปราชญ์ฉลาดล้ำ
ผจงคำเขียนร่ายไว้หลายเล่ม
เคยแอบอ่านหลายทีอย่างปรีดิ์เปรม
เหมือนพิมเสม ดมขึ้น ก็ชื่นใจ

หลายหลายเรื่องเบื้องท้ายหลายหลายท่าน
ยังมิเคยได้อ่านผลงานใหญ่
โปรดกลับมาผนึกจารึกไว้
หากแม้นใคร ไม่อ่าน ข้าฯอ่านเอง.!

-------------------------------------------

ข้าพเจ้าเขียนน้อยด้อยคนอ่าน
ไม่เชี่ยวชาญลีลาภาษาเขียน
แอบแอบฝึกนึกอยากยังพากเพียร
แต่งแล้วเสี้ยนซ่อนไว้ไร้ปัญญา.

[เจ้าดอกรัก]

ความคิดถึงส่งไปเป็นล้านครั้ง
ใจเปี่ยมหวังให้เธอได้รับรู้
แอบมองอยู่ด้วยใจลุ้นน่าดู
อยากให้รู้ว่ามีใครคิดถึงเธอ

จดหมายรักส่งไปถึงไหมหนอ
ฉันยังรอคำตอบอยู่เสมอ
ใจละเมอเรียกหาเพียงแต่เธอ
ใจมันเพ้อถึงเธอทุกคืนวัน

คำว่ารักส่งไปได้ไหมหนอ
ฉันยังรอสื่อรักด้วยคงมั่น
ความผูกพันในวันนี้ยังมีกัน
หรือเป็นเพียงความฝันชั่วข้ามคืน


มาร่วมแจมค่า   

[สายลมสีขาว]

สุดหัวใจ ไขว่กล่าว พราวแก้วขวัญ
สุดรำพัน วันเก่า เฝ้าครวญหา
มากกว่ารัก และคิดถึง พรรณนา
แม้เวลา จะผ่านเลย สักเพียงใด

คือความหวัง อันลิบหรี่ ที่อับแสง
ใจอ่อนแรง แปลงเปลี่ยน คล้ายเทียนไหว
ฉันอ่อนล้า ปวดร้าว ระนาวใจ
ดั่งถูกใคร ทอดทิ้ง อยู่ริมทาง

ไม่เคยมี แม้สาสน์ สักฉบับ
ตะวันลับ พับไป สิ้นลิ้วหาง..(แสง)
เฉกเช่นรัก ของเรา ที่เริ่มจาง
และเลือนลาง ห่างเหิน เหมือนเมินกัน

*************
เป็นความคิดถึงที่เศร้าจริงๆเลย 
หรือว่าเราจะคิดไปเองฝ่ายเดียวกันน๊าาา