ประดุจดั่ง นกฟ้า การะเวก
เหินดั้นเมฆ ล่องลม ชมสวรรค์
กางปีกร่อน ลอยเร้น เล่นแสงจันทร์
เสียงขานขัน ปานขับเพลง บรรเลงพิณ
ทั้งปีกหาง ดังยูง งามสูงส่ง
หรือเทพทรง สรรสร้าง สำอางสิ้น
แม้นมีใคร สักคน ได้ยลยิน
ทั้งชีวิน ยอมสยบ เพื่อพบตัว
แต่นกฟ้า เลิศหรู ควรคู่ฟ้า
ใยจะมา ลอยลม ให้ชมทั่ว
จันทร์กระจ่าง คราใด ไม่มืดมัว
อาจบินยั่ว เย้ยมา ให้ตาแล
ถึงจับเจ่า เฝ้ารอ ไม่ท้อถอย
หวังเพียงคอย ชมเล่น ไม่เห็นแน่
ต่อให้เติม เต็มทรวง สุดดวงแด
คงชะแง้ คอยเปล่า ใต้เงาจันทร์
เพียงเทวา หรือเท่านี้ ที่เหมาะสม
ได้เชยชม ชื่นชิด จิตสุขสันต์
อนิจจา เจียวหนอ พ้อรำพัน
คนเห็นมัน เพียงเงา...เท่านั้นเอง
