ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

ในฝัน....

ใต้เงาจันทร์ ทรงกลด นั้นสดใส
แสงนวลใย  โลมหาว พราวทั่วหน
พื้นน้ำนิ่ง แต่ใจ กลับไหววน
หลงอยู่บน รอยฝัน กับจันทรา

ละเลื่อมวับ ระยับวาว พราวพื้นน้ำ
คล้ายนัยน์วาม ยามไหว ที่ใฝ่หา
ซึ้งซ่านหวาน ผ่านเผย เคยฉายมา
แล้วไยลา หลบเร้น ไม่เห็นกัน

ปุยเมฆขาว อ้อยอิ่ง พิงราวฟ้า
ท้องนภา มีคู่ อยู่ร่วมฝัน
เดือนมีดาว พราวฟ้า มาคลอกัน
แต่ใจหนึ่ง เงียบงัน เกินบรรยาย

สายลมโชย โบยแผ่ว โลมแนวพฤกษ์
คนรู้สึก หนาวร่าง ไม่จางหาย
กับหัวใจ เศษเสี้ยว แสนเดียวดาย
หนาวผิวกาย ไม่หนาว เทียบร้าวทรวง

คิดถึงคน ห่างเห็น ที่เร้นหน้า
หรือลับลา ชั่วกาล รานห่วงหวง
ลืมเรียกหา ดอกฟ้า สุดาดวง
หรือเพียงลวง ให้หวัง หรือยังคอย?

ยามนี้อยู่ แห่งไหน อาลัยนัก
จงประจักษ์ คำครวญ หวนละห้อย
ฝากกระซิบ แว่วหวาน ผ่านลมลอย
ถ้วนทุกถ้อย ล้ำล่วง ห้วงคำนึง

รับรู้เถิด อีกใจ หนึ่งไหวหวั่น
เกินกักกั้น แรงฤทธิ์ ความคิดถึง
อาวรณ์ เสน่หา ยังตราตรึง
หวังอีกหนึ่ง ทรวงนั้น ร่วมฝันเดียว

ใต้เงาจันทร์ กับฝัน ที่สั่นไหว
มีภาพใคร หยอกยั่ว หัวใจเปลี่ยว
ฤๅสายใย แห่งฝัน เคยพันเกลียว
จะรีดเรียว เกินล่วง เข้าพ่วงพัน

จะรู้ไหม ใครกัน ที่ฝันถึง
คอยหวานซึ้ง คอยเคียง ร่วมเรียงขวัญ
จะรู้ไหม ดวงใจ ของใครกัน
ที่ผูกพัน มั่นอยู่ อย่างรู้คอย!

[Red Poet]

ยินเสียงร่ำ กระซิบ พริบลมแผ่ว
กังวานแว่ว ลอยมา พาเศร้าสร้อย
สำเนียงพ้อ พร่ำเพ้อ ละเมอลอย
อ้อนละห้อย ว่าคนหนึ่ง..คิดถึงกัน

ใครนะเร้น หลบหน้า ไม่มาหวน
ทิ้งคนเหงา รัญจวน ชวนแต่ฝัน
เพื่อนสนิท ข้างเคียง มีเพียงจันทร์
เหลือจะอั้น อัดอื้อ นี่หรือใจ

มิได้หาย กลายลับ กับฟ้ากว้าง
มาเพื่อสร้าง ทางคิด ชีวิตใหม่
คิดถึงนะ..คิดถึงคู่..แม้อยู่ไกล
ห้วงหทัย ยังรักมั่น มิผันแปร

รออีกนิด คนดี รอพี่หน่อย
ตั้งตาคอย พี่กลับ รับขวัญแม่
สัตย์สัญญา มั่นอยู่ จะดูแล
ด้วยรักแท้ ทั้งผอง มอบ...น้องเพียง

 

[วลีลักษณา]

น้ำคำหนอ บอกผ่าน ช่างหวานชื่น
ยามค่ำคืน ลมแผ่ว ยังแว่วเสียง
หรือหรีดหริ่ง ร้องร่ำ ยินสำเนียง
คงเป็นเพียง เรื่องเพ้อ ละเมอครวญ

ดังน้ำค้าง กลางสาย ก็หายสิ้น
ที่หยดริน ฉ่ำชื่น ยากคืนหวน
ห่วงอาวรณ์ วาดหวัง ยังเรรวน
ฤๅสมควร รอคอย อย่างน้อยใจ

[Red Poet]

มิได้แกล้ง พูดหว่าน ให้หวานชื่น
มิได้ฝืน เรื่องราว มากล่าวไข
ทุกน้ำคำ กลั่นกรอง ห้องหทัย
รักแค่ไหน ก็บอกความ ไปตามเพลง

โอ้กระไร ใจน้อย นะกลอยเจ้า
คงไม่เนา นานนัก จักรีบเร่ง
เก็บน้ำตา ยิ้มไว้ อย่าได้เกรง
นะคนเก่ง ของพี่...กวีแดง

[วลีลักษณา]

จะเชื่อได้ อย่างไร หนอใจนั้น
หลอกให้ฝัน หวั่นไหว จนใจแกว่ง
มีเพียงพากย์ หวานล้ำ รูปจำแลง
ที่แอบแฝง ยั่วหยอก ดังหลอกเย้ย

อย่ามาหวาน หว่านหวัง แล้วพังล่ม
เหลือเพียงขม ข่มใจ หาใดเอ่ย
เชื่อได้หรือ คำคม ที่พรมเปรย
ยามผ่านเลย คงช้ำ อยู่ลำพัง

[มานพ]

พี่ไม่ปล่อย ให้ช้ำ ระกำทรวง
น้ำตาล่วง อาลัย ในความหลัง
สิ่งที่ฝัน รู้ไหม ไม่จีรัง
ไม่ยืนยั่ง แค่เพ้อ ละเมอครวญ

เรามาพบ กันใหม่ ในความจริง
มีทุกสิ่ง วามตา อย่ากำสรวล
น้องมีพี่ ส่วนพี่ มีเนื้อนวล
ไม่เรรวน เหมือนหลัก ปักโคลนตม

[วลีลักษณา]

อ่านคำกลอน วอนฝาก แล้วยากเชื่อ
วันใดเบื่อ หวานชื่น คงขื่นขม
กลับลอยพลิ้ว ปลิวหาย ตามสายลม
ได้ภิรมย์ ชั่วคราว แต่ร้าวนาน

เถอะจะรอ วาจา ที่ว่าซึ้ง
จะตราตรึง เพียงไหน หัวใจหวาน
หรือจะเพียง หว่านพรม แล้วล่มลาญ
ให้สายกาล สานหวัง ถ้ายั่งยืน

[chaipan1999]

เห็นต่อกลอนอ้อนย้ำในคำฝัน
สุดแพรวพรรณสรรค์สร้างสล้างเหลือ
ถ้าไม่คิดเป็นฝันคงยากเชื่อ
ช่วยจุนเจือแบ่งฝันด้วยกันที

 

[วลีลักษณา]

ในโลกแห่ง ความฝัน แบ่งปันได้
ทั้งหัวใจ ทั้งรัก จักไม่หนี
ฝากสายลม แสงจันทร์ ให้ฝันดี
อย่าได้มี หมองเศร้า มาเผาใจ

[chaipan1999]

ในโลกแห่ง ความฝัน แบงปันได้
ทั้งหัวใจ ทั้งรัก จักไม่หนี
ฝากสายลม แสงจันทร์ ให้ฝันดี
อย่าได้มี หมองเศร้า มาเผาใจ

แม้นในฝันมีเธออยู่เคียงข้าง
ไม่แรมร้างห่างกันจะได้ไหม
ถึงความจริงเราต่างรู้แก่ใจ
ก็ขอให้เพียงฝันเท่านั้นพอ

 

ปล.แก้ไขด้วยนะครับตรงที่คำว่า แบง ต้องเป็น  แบ่ง ครับ

[วลีลักษณา]

ฝากรักล่อง ลอยไป สู่ในฝัน
ให้ผูกพัน ดังที่ คำพี่ขอ
สานสายใยสัมพันธ์ หมั่นถักทอ
ให้รักต่อ เติมฝัน สู่วันไกล...ในฝัน

ขอบคุณนะคะ

[nangfamusic]

คงเป็นได้ในฝันเท่านั้นหรือ
ความจริงคือเพ้อเจ้อ ละเมอหา
เมื่อยามตื่น กลืนกล้ำ ช้ำอุรา
อยากไขว่คว้า มาคู่ อยู่แนบกาย

อยากหลับตา นอนฝัน เช่นนั้นอีก
อยากหลบหลีก ความจริง ที่วิ่งหาย
แม้เป็นเพียง โลกความฝัน จวบวันตาย
ไม่เสียดาย ขอแค่ฉัน ฝันถึงเธอ

[พิมพิลาไลย]

อยู่ในฝัน          ใจแฝง           แรงฝักใฝ่
เคลิบเคลิ้มใคร่ ครวญคราง อย่างคลุ้มคลั่ง
ระเริงรัก          รุมร้อน           อ่อนกำลัง
ไม่เคยยั้ง          ยวนยั่ว           ชั่วก็ยอม

ครั้นความรัก     ล่วงเลย     เคยแลเหลียว
กลับแห้งเหี่ยว     หดหาย     ดอกไม้หอม
ร่วงโรยดับ         ลับได้        หาใครดอม
พวงพยอม         หอมยัง        พังยับเยิน   

     

พิมพิลาไลย

[ชมพูไพร]

ขอฝันถึงคนึงหาในคราห่าง
ขอแอบอ้างสร้างสรรวันคืนนี้
ขอเก็บสุขทุกตอนนอนฝันดี
ขอเป็นที่มีเธอเสมอรอ
มิบังอาจวาดหวังจริงจังนัก
ขอเก็บรักปักใจไว้นิดหนอ
สุขใจฝันฉันเอาเท่านี้พอ
ให้คนท้อขอเพียงเคียงซอกใจ
 

[(ฟ้า) มารสุรา]

ที่ในฝันฉันมีเธอเจอกันสอง
เคียงคู่ครองพิมพักตร์รักหลงใหล
สุดสุขสันต์วันวิวาห์พิลาไลย
จับจิตใจในนวลน้องผิวผ่องพรรณ

ในวิมานม่านเมฆเฉกแดนสรวง
ใจสองดวงควงคู่อยู่สวรรค์
สวยกลิ่นหอมดอมดมเพลินเกินจำนรร
นางในฝันของข้า(พิม)พิลาไลย

 

[พิมพิลาไลย]

ที่ในฝันฉันมีเธอเจอกันสอง
เคียงคู่ครองพิมพักตร์รักหลงใหล
สุดสุขสันต์วันวิวาห์พิลาไลย
จับจิตใจในนวลน้องผิวผ่องพรรณ

ในวิมานม่านเมฆเฉกแดนสรวง
ใจสองดวงควงคู่อยู่สวรรค์
สวยกลิ่นหอมดอมดมเพลินเกินจำนรร
นางในฝันของข้า(พิม)พิลาไลย

 

ในห้วงฝัน มันแปลก แยกไม่ออก
ว่าเธอหลอก ให้ลือ หรือไฉน
บอกรักสัก พันครั้ง ยังหวั่นใจ
มีที่ไหม ให้ยืน ตื่นเต้นจัง

วิมานเมฆ เสกได้ ไหมคอนโด
เอาหลังโต โอฬาร ประมาณหวัง
พอเมฆแยก แตกพาล วิมานพัง
หล่นมานั่ง ในสุสาน วิมานใจ

พิมพิลาไลย

[มนฤทธิ์]

วิมานฝันดลบันดาลสานความรัก
เพียงพิศพักอุทยานงามไฉน
หมู่สาวสาวอ่าองค์ทรงอำไพ
เพลินเพียงใดเพียงในฝันนั้นติดตาม

นอนหนุนตักนางฟ้าที่ข้ารัก
ชวนชี้ชักชมชื่นระรื่นถาม
มองแววตาวาบหวิวระริ้วงาม
โอนอ่อนตามเยาวมาลย์สะท้านใจ

[วลีลักษณา]

ฝันหวานวาด พาดผ่าน วิมานสรวง
ดังติดบ่วง โซ่คล้อง ด้วยผ่องใส
ยามตื่นขม ระทมทุกข์ รุกรานใจ
สิ้นเงาใคร ในฝัน ให้หันมอง

หรือไม่อาจ เป็นได้ ดังใจหวัง
จึงใจยัง มืดหม่น กมลหมอง
ไร้ซึ่งคน ชิดไกล้ ไว้ประคอง
แม้ร่ำร้อง ครวญหา กลับลาลับ

[เมฆา...]

ฝันหวานวาด พาดผ่าน วิมานสรวง
ดังติดบ่วง โซ่คล้อง ด้วยผ่องใส
ยามตื่นขม ระทมทุกข์ รุกรานใจ
สิ้นเงาใคร ในฝัน ให้หันมอง

หรือไม่อาจ เป็นได้ ดังใจหวัง
จึงใจยัง มืดหม่น กมลหมอง
ไร้ซึ่งคน ชิดไกล้ ไว้ประครอง
แม้ร่ำร้อง ครวญหา กลับลาลับ

      เพียงกมล ดลใจ ให้หลับฝัน
    กลางแสงจันทร์ ค่ำนี้ มีเราสอง
    อยู่เคียงใกล้ ใต้เงาจันทร์ หมั่นประคอง
    ความหม่นหมอง ต้องลา ไม่มาเยือน....
        หากสองเรา เข้าใจ ในคำมั่น
    ทุกคืนวัน สัญญา เกินกว่าเพื่อน
    ด้วยสายใย ใจสวาท มิอาจเลือน
    ดุจดั่งเดือน คู่ฟ้า ราตรีกาล...
       แม้เพียงฝัน ในฝัน ฉันเป็นสุข
    ไม่อยากลุก ปลุกใจ ให้พ้นผ่าน
     เพราะความห่าง ร้างเลือน เหมือนวันวาน
     ทรมาน เกินคน ทนเดียวดาย......
         เพียงกมล ดลใจ ให้คิดถึง
     ฝากแสงจันทร์ ฉายตรึง คนึงหมาย
     พรรณนา ลาลับ จงกลับกลาย
     ให้โฉมฉาย หวนมา ข้าเฝ้ารอ......
     
         
   

[ดอกกระเจียว]

เธอบอบบางอ่อนโยนกว่าคนทั่ว
ทั้งหวาดกลัวโลกรอบให้หวั่นไหว
ฉันเพียงคนปลอบเร้าและเข้าใจ
คอยปกป้องผองภัยให้ไกลกาย

ฉันไม่อาจห่างห่ายไกลเธอแน่
อย่างไม่อาจผันแปรเช่นแพ้พ่าย
คำว่ารักไร้สิ่งกั้นจะทำลาย
ก่อนตะวันสายจะปลุกฉันแค่ฝันไป[