| 17 เมษายน 2010, 12:34:AM |
|
yutter
|
 |
« ตอบ #20 เมื่อ: 17 เมษายน 2010, 12:34:AM » |
 ชุมชน
|
Title : ก้าวสู่วันใหม่
Author : Yutter . . .  มองใบโพธิ์ ปลิดปลิว ละลิ้วล่อง
ต้นโพธิ์ทอง ส่องสว่าง กลางวิถี
ดุจแกนธรรม คำสอน ที่โลกมี
สองพันปี ผ่านมา ตราตรึงใจ
ครั้นมาถึง กึ่งกลาง พุทธกาล
ใจคนพาน เสื่อมลง น่าสงสัย
ต้นโพธิ์ทอง ส่องเเสงน้อย ลงทันใด
ธรรมในใจ เหล่าชาวพุทธ ก็ทรุดลง
ดอกบัวแก้ว ถูกเเทนที่ ด้วยกงจักร
คนเป็นผัก หักหาญ ดั่งผุยผง
ทั้งฉกชิง วิ่งราวเช่น เห็นแล้วปลง
หญิงชายหลง คาวกาม ตามกันไป
ทั้งโกหก ทั้งใส่ร้าย ทั้งป้ายสี
เด็กสตรี เมาสุรา น่าใจหาย
ต้นโพธิ์ทอง เเห่งธรรม กำลังตาย
ธรรมสลาย ใจมนุษย์ สุดเลวทราม
เราจะก้าว ต่อไป ยังไงเเน่
เราจะแพ้ แก่หมู่มาร ที่มาหยาม
เป็นเช่นนี้ ต่อไป ไม่ได้ความ
นรกลาม หามหื่น กลืนกินเรา
กลับมาเถิด มารดน้ำ ต้นโพธิ์ทอง
ที่มัวหมอง โทรมทรุด ต้องฉุดเขา
อยากจะก้าว สู่วันใหม่ ดั่งใจเรา
เลิกมัวเมา ให้ธรรมะ ช่วยนำทาง เเสงรวีสีทองของวันใหม่ ยังไม่สว่างใส เท่าเเสงทองของธรรมะในใจเรา . . . / Yutter [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] |
|
|
|
|
| 17 เมษายน 2010, 09:07:AM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #21 เมื่อ: 17 เมษายน 2010, 09:07:AM » |
ชุมชน
|
Title : "เพื่อ...อีกก้าว สู่วันใหม่!"
Author : ศรีอุดร ฉันไม่มีอะไรมาให้ท่าน
มีเพียงงานกวีไม่กี่บท
มาเป็นเหมือนเพื่อนใจอยู่ในพจน์
คงปรากฏดอกไม้จากไมตรี
เช็ดน้ำตาแก้มเปื้อนก่อนเพื่อนยาก
เรื่องลำบากในใจไม่กี่ที่
จะกลายเป็นอดีตชีวิตนี้
ขอเพียงมีสองเท้าจงก้าวเดิน
ให้วันร้ายกลายเป็นวันแห่งความรัก
เพื่อผ่อนพักมีสุขทุกข์ผิวเผิน
ให้ความเชื่อความหวังยังดำเนิน
เมื่อเผชิญภัยร้ายอย่าได้กลัว
ทุกรอยแผลแค่เก็บความเจ็บช้ำ
อยู่ในห้วงความทรงจำตอกย้ำทั่ว
ไม่มีทางเดินไหนไม่เจ็บตัว
ขวากหนามรั้วเรากล้าข้ามมาแล้ว
สะพานคลองสองฝั่งไปยังที่
ตรองดูมีเหรียญสองด้านเป็นฐานแถว
มีสำเร็จผิดหวังพลาดพลั้งแวว
คงไม่แคล้วด้านหนึ่งมาถึงเรา
เมื่อมุ่งมั่นท่านกล้าที่จะลุก
ไยกลัวทุกข์ล้มตึงมาถึงเล่า
วันข้างหน้าไม่สามารถจะคาดเดา
วันนี้เอาทำให้ดีที่สุดพอ
เมื่อเหนื่อยล้าสะดุดก็หยุดพัก
แผลเจ็บหนักรักษาไปหาหมอ
จนใจกายหายดีอย่ารีรอ
มุ่งเดินต่อหนทางยังห่างไกล
มอบดอกไม้ในสวนทั้งมวลนี้
เป็นไมตรีเติมก้าวสู่วันใหม่
เป็นความรักเป็นความหวังกำลังใจ
ฉันขอมอบ"ดอกไม้"มาให้คุณ.
...........................................
ขอบคุณแรงบันดาลใจจาก "ดอกไม้ให้คุณ" |
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
| 17 เมษายน 2010, 05:19:PM |
kradan
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 69
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 277
complicated
|
|
« ตอบ #22 เมื่อ: 17 เมษายน 2010, 05:19:PM » |
ชุมชน
|
Title : วันใหม่ไม่เหมือนเดิม
Author : Kradan
มีเพียงฟ้า ไร้ดาว เป็นทิวทัศน์
เสียงลมพัด ดุจผีสาง นั่งหวนไห้
เพียงแสงจันทร์ วันเพ็ญ ที่เห็นใจ
คอยส่องให้ รอบข้าง กระจ่างตา
ดึกสงัด มีเพียงเสียง กระพือปีก
คอยหลบหลีก ภัยพาล ที่เข้าหา
ตอมดอมดม มวลหมู่ ดาริกา
เชยชมแสง จันทรา ก่อนกลับรัง
กลิ่นผกา พัดโชย อยู่รายรอบ
ดุจจะปลอบ ให้ใจนี้ ไม่หมดหวัง
สู้ปัญหา ชีวิต ที่ประดัง
ด้วยพลัง กล้าแกร่ง จากดวงใจ
อีกไม่นาน จะผ่านรา- ตรีเวิ้งว้าง
ฟ้าสว่าง ด้วยแสง แห่งวันใหม่
เตรียมเดินทาง ในหนทาง ที่ยาวไกล
ดังฝันใฝ่ ไม่ท้อ เหมือนวันวาน...
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 20 เมษายน 2010, 07:26:PM |
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 389
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,225
คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา
|
|
« ตอบ #26 เมื่อ: 20 เมษายน 2010, 07:26:PM » |
ชุมชน
|
Title: จนกว่าจะถึงวันใหม่ Author :hort39 ในวันนี้ใจมันท้อจะขอพัก
เรื่องหนักๆอยากหักใจให้ลืมหลง
เพียงละครแห่งชิวิตคิดจะปลง
แต่ยังคงหนักในหัวใจตน
ดั่งเรือน้อยลอยอยู่กลางทะเลใหญ่
จะมีใครให้ถามยามสับสน
ได้แต่ปลุกปลอบใจให้อดทน
ฟ้าเบื้องบนคงเห็นและเวทนา
วันนี้ฟ้ามืดมัวสลัวเศร้า
เหมือนใจเราหมองหม่นเฝ้าค้นหา
เมื่อไรหนอความทุกข์ยากจะจากลา
รอจนกว่าวันใหม่ฉายแสงทอง   |
|
|
|
| 20 เมษายน 2010, 08:24:PM |
|
ทอฝัน
|
|
« ตอบ #27 เมื่อ: 20 เมษายน 2010, 08:24:PM » |
ชุมชน
|
Title:ก้าว...สู่วันใหม่
Author:ทอฝัน
...ดวงอาทิตย์...ลับลง...ตรงปลายฟ้า
ถึงเวลา...พลบค่ำ...จำพักผ่อน
ใต้ชายคา...แห่งนี้...ที่บ้านกลอน
ด้วยแรงอ่อน...ไม่อาจด้น...ไปหนใด
...
ระหกระเหิน...เดินทาง...ท่ามกลางกฏ
ล้วนบังบด...ลดพลัง...ปิดบังผล
ไร้แรงใจ...ให้ทดท้อ...ต่อคำคน
จากเริ่มต้น...จนวันนี้...ที่จดจาร
.............................................
ณ บ้านนี้...มีฝัน...ฉันสงสัย
"ก้าวไปสู่...วันใหม่"...ใช้สื่อสาร
ก่อนผ่านพ้น...คืนนี้...ราตรีกาล
เริ่มทอฝัน...วันพรุ่ง...ต้องรุ่งจริง
.............................................
อีกเรื่อแรง...แสงอรุณ...หนุนชีวิต
ร้อยลิขิต...คำกลอน...อักษรศิลป์
สู่วันใหม่...ให้อักษรา...พาชีวิน
ก่อนจบสิ้น...ศูรย์แสง...แห่งอาทิตย์...
.................................................................../ทอฝัน |
|
|
|
| 22 เมษายน 2010, 11:27:PM |
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 389
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,225
คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา
|
|
« ตอบ #28 เมื่อ: 22 เมษายน 2010, 11:27:PM » |
ชุมชน
|
Title.................ก้าวสู่วันใหม่ Arthur...............hort39 ********************************************* สุขและโศกโลกผสมอย่างกลมกล่อม
ความละม่อมหอมหวานผ่านเพียงครู่
สลับขมตรมหมองไตร่ตรองดู
เพื่อเรียนรู้คืนวันอันลำเค็ญ
*****
วันฟ้าหม่นทนเศร้าเพียงคราวครั้ง
ทุกข์ประดังหยามหลู่แกมขู่เข็ญ
แสงแห่งสุขโชติบางอย่างยากเย็น
ชีวิตเป็นเช่นนี้มิจีรัง
*****
วันฟ้าสดหมดเศร้าไร้เงาโศก
แสงแห่งโชคโชติแรงสาดแสงหวัง
เข้าจุนเจือเชื้อไฟให้พลัง
ที่พลาดพลั้งฝังกลบจบมันไป
*****
อานุภาพแสงสูรย์อุ่นโอบหล้า
ม่านมายาโลกียะจะเลือนหาย
จงฮึกเหิมเติมต่อ บ่ รู้คลาย
" ก้าวเข้าสู่วันใหม่ " ด้วยใจทนง
*****  |
|
|
|
|
|
| 23 เมษายน 2010, 03:19:PM |
chaipan1999
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 93
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 365
กวีจรนอนตลาด-กวีปราชญ์นอนวัง
|
|
« ตอบ #30 เมื่อ: 23 เมษายน 2010, 03:19:PM » |
ชุมชน
|
Title: ก้าวสู่วันใหม่
Author: chaipan1999 ยามตะวันแรมรอนอ่อนแรงล้า
หมู่นกกาผกผินคืนถิ่นขอน
สายลมโชยแผ่วพลิ้วริ้วอาทรณ์
หอบร่างหย่อนผ่อนฝันสู่บั้นปลาย
ผ่านชีวิตหนึ่งวันที่ผันผวน
ร่างเรรวนเซไปไร้จุดหมาย
ตามกฎเกณฑ์กรอบกั้นจนวันตาย
ที่เรียงรายรุมเร้าเข้าโรมรัน
กายเหนื่อยแรงแข้งล้าจนขาอ่อน
ใจอาวรณ์นอนท้อไม่ขอฝัน
เคยวาดไว้กลับสลายคล้ายฝุ่นควัน
ต้องเหลียวหันมองสู้สู่โลกจริง
โลกที่คนขันแข่งเข้าแก่งแย่ง
โลกที่คนไร้แรงต้องจมดิ่ง
โลกที่ความโลภหลงคงมนต์สิง
โลกที่การพึ่งพิงเริ่มจืดจาง
คิดหวนคืนถิ่นฐานในกาลก่อน
ที่จากจรหมายมุ่งเพื่อรุ่งสาง
กลับมาดับอับจนสิ้นหนทาง
แสงเลือนลางคล้อยพับให้หลับตา
พระสุรีย์แผดแสงแจ้งวันรุ่ง
ต่างหมายมุ่งขวักไขว่เที่ยวไขว่คว้า
หากมีเพียงหนึ่งร่างไร้วิญญา
สิ้นแรงหา..ก้าววันใหม่..ที่ใฝ่รอ..
emo_85มองอีกมุมครับ |
|
|
|
|
|
|
| 24 เมษายน 2010, 12:03:AM |
peepo
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1
ออฟไลน์
กระทู้: 2
|
|
« ตอบ #32 เมื่อ: 24 เมษายน 2010, 12:03:AM » |
ชุมชน
|
Title : ก้าวสู่วันใหม่
Author : peepo
ณ วันนั้น..ปัตตานีในหนหลัง
วันที่ฝัง ความรัก และความฝัน
วันที่เดือนลาดับลับตะวัน
วันที่ฉันได้ก้าวผ่านกาลเวลา
ปัตตานีหนนั้นยังติดตรึง
ทุกคนึงหวลไห้ด้วยใจหวัง
ปัตตานีวันนี้ทิ้งไว้ซึ่งความเกลียดชัง
ปัตตานี หนหลังครั้งนั้นไม่กลับคืน
เสียงระเบิดกรีดร้องดังก้องกู่
ความเป็นอยู่ร่มเย็นก็เหือดหาย
ใจที่รัก ใจที่หวัง พังทลาย
มีแต่สายเลือดเราที่หลั่งริน
แล้ววันใหม่จะมาถึงอย่างนั้นหรือ
วันนั้นคือวันที่รักกลับคืนถิ่น
วันที่รักหลอมรวมเรากับพื้นดิน
วันที่สิ้นความรุนแรงกับผองชน
เราจะก้าวสู้วันใหม่ด้วยความฝัน
ด้วยพลังของฉันและเพื่อนพ้อง
เป็นเพียงหนึ่งเสียงเล็กที่จับจอง
จะประคองความรักสู่แดนดิน
ด้วยความรักจะนำพาสันติสุข
ร่วมกันปลุกศรัทธาที่สูญสิ้น
คนละก้าว คนละมือ ทุกชีวิน
เลือดที่รินจะเหือดแห้งด้วยพองเรา
ปัตตานี..ในวันใหม่จะกลับคืน
จะพลิกฟื้นแดนดินถิ่นสวรรค์
เราจะก้าวสู่วันใหม่ไปด้วยกัน
วันที่ฝันวันนั้นจะเป็นจริง....
ด้วยรักลูกพระบิดารูสะมิแล
|
|
|
|
|
|
|
| 27 เมษายน 2010, 10:55:AM |
Billboard
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 9
|
|
« ตอบ #34 เมื่อ: 27 เมษายน 2010, 10:55:AM » |
ชุมชน
|
ก้าวสู่วันใหม่ กับอนาคตที่สดใส
ทุกย่างก้าวนั้นหมายถึงชีวิต
อาจเดินผิดพลาดพลั้งจนเจ็บขา
เเต่เจ็บเเล้วกลับจำทุกครั้งครา
เเล้วจะกล้าย่างก้าวไปกว้างไกล
ผิดคือครูคนใหม่ที่สอนถูก
อย่าพันผูกอดีตติดนิสัย
จงออกเดินตัวตรงจงมั่นใจ
อนาคตสดใสก็รอเรา
|
|
|
|
|
| 28 เมษายน 2010, 05:58:PM |
|
knight_95
|
|
« ตอบ #35 เมื่อ: 28 เมษายน 2010, 05:58:PM » |
ชุมชน
|
Title: จนกว่าจะถึงวันใหม่
Author :คุณพระนาย (Knight_95)
ฉันลืมตาออกมาหาโลกกว้าง
มองหนทางต่างต่างเพื่อต่อสู้
มีถูกบ้างผิดก็บ่อยคอยเป็นครู
ยังหวังรู้หวังเรียนเพียรเรื่อยไป
ก้าวที่เริ่มต่อสู้แม้ดูหนัก
เหนื่อยก็พักหนักก็ผ่อนอ่อนโอนได้
ท้อก็ทวนควรก็ทำซ้ำซ้ำไป
หาทางใหม่ไว้แก้ไขให้มั่นคง
ลมกระโชกโบกใบช้ำใบร่วง
รากยังหน่วงต้นไม้ใหญ่ให้สูงส่ง
ผ่านวันคืนฝนกระหน่ำย้ำยืนยง
ด้วยทรนงในความดีที่มีมา
แม้ล้มลงตรงไหนไร้คนช่วย
ทุกทุกหน่วยความดีอันมีค่า
จะเป็นเกราะคุ้มภัยพาลกาลเวลา
สร้างเหล็กกล้ารั้วกั้นไว้กันภัย
ตนของตนเกิดมาเป็นของตน
ต้องอดทนจนกว่าถึงวันใหม่
ที่ล้มแล้วโรยแล้วล่วงแล้วไป
เริ่มวันใหม่ให้วันนี้ดีกว่าเดิม |
ห่วงใย ห่วงใบไม้อ่อน
ห่วงหนอน กัดใบแหว่งวิ่น
ห่วงใย ใบเก่าร่วงดิน
ห่วงใย ไปสิ้นห่วงใย
|
|
|
| 29 เมษายน 2010, 01:47:AM |
กัลปังหา
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 5
เมื่อหยาดน้ำตาแห้งเหือดไป...รอยยิ้มสดใสจะเข้ามา
|
|
« ตอบ #36 เมื่อ: 29 เมษายน 2010, 01:47:AM » |
ชุมชน
|
Title: ก้าวสู่วันใหม่
Author : ลมแล้ง
ในค่ำคืน ครึ้มหม่นหมอง อันมืดมิด
เสียงจิ้งหรีด เรไร ร้องขับขาน
ใบไม้ปลิว ดังหวีดหวิว ก้องกังวาล
ลมหนาวผ่าน สะท้านกาย เย็นเยือกใจ
เหม่อมองฟ้า ยามราตรี สีสลัว
ช่างมืดมัว เหมือนม่านหมอก กั้นขวางไว้
จันทราส่อง แสงเหลืองนวล อยู่แสนไกล
ดาวหลับใหล ไร้สว่าง จางร้างเงา
ยืนวังเวง จิตโหวงเหง ใจเหว่ว้า
ปล่อยน้ำตา ไหลร่วงหล่น บนความเหงา
สะอึกสะอื้น น้ำตารื้น ตัวสั่นเทา
กอดความเศร้า ความปวดร้าว คอยประคอง
ขาระริก กระดิกรัว ด้วยความล้า
มือไขว่คว้า หาจุดหมาย อันมัวหมอง
ย่ำก้าวย่าง บนหนทาง น้ำตานอง
ความฝันฟ่อง ล่องลอยลับ หายกับตา
หมดเรี่ยวแรง ล้มถลา ด้วยเหนื่อยอ่อน
ล้มตัวนอน เปรอะเปื้อนโคลน ทั้งเศษหญ้า
ตะเกียกตะกาย หมายลุกยืน ฟื้นกายา
ร่างกายล้า โรยเรี่ยวแรง จะก้าวไป
ว่ากันว่า วันพรุ่งนี้ ต้องดีกว่า
ว่ากันว่า เมื่อฝนซา ฟ้าจะใส
ว่ากันว่า ริ้วรอยร้าว จะจางไป
น่าเสียดาย ลมหายใจ ไร้แรงคอย
ลมหายใจ อันรวยริน รอสิ้นสุด
ดวงใจหยุด เต้นขยับ เขยื้อนถอย
หลับตาพริ้ม บอกลาโลก อันเลื่อนลอย
ใจดวงน้อย อันเศร้าสร้อย ขอวางวาย
มองร่างตน ผิวผุดผ่อง ซีดเป็นศพ
ถูกดินกลบ ร่างอ่อนแอ ที่แพ้พ่าย
หลงเหลืออยู่ เพียงจิตใจ มิใช่กาย
ร่างสลาย จางหายไป ตามเวลา
ยืนสงบ นิ่งเงียบ ปล่อยใจว่าง
พร้อมปล่อยวาง สิ่งต่างต่าง ที่ใฝ่หา
ล่องลอยลับ ก้าวสู่วันใหม่ ไม่หวนมา
ปาดน้ำตา ก้าวไปข้างหน้า ด้วยใจมั่นคง
|
ความเศร้าสร้างอุดมการณ์ ความทรมานสร้างแรงจูงใจ
|
|
|
| 29 เมษายน 2010, 07:28:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #37 เมื่อ: 29 เมษายน 2010, 07:28:PM » |
ชุมชน
|
Title : "แสงทองของชีวิต"
Author : "สายใย" 
เมื่อแสงทองส่องทาบขึ้นฉาบฟ้า
เป็นสัญญา วันใหม่ นั้นใกล้ถึง
เมื่อหัวใจไหวระเนนยังเต้นอึง
ชีวิตจึงต้องอยู่เพื่อสู้ไป
แม้ราตรีที่ผ่านจะรานร้าว
กับเรื่องราวเศร้าจนยากทนไหว
แต่ตราบที่ยังมีลมหายใจ
เรื่องร้ายใดแผ้วพานจะผ่านพ้น
เช่นขอบฟ้ายามค่ำดำสนิท
ทั้งมืดมิดหม่นมัวทั่วทุกหน
ครั้นรุ่งสางรังรองดังทองปน
ชีวิตคน คล้ายทิวาคู่ราตรี
มีทุกข์โศกโรคภัยไล่รุมเร้า
ต้องรู้เท่าทันไว้อย่าได้หนี
เมื่อก้าวสู่วันใหม่ในชีวี
ก็จะมีแสงทองมาส่องทาง |
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
|
|
| 30 เมษายน 2010, 08:09:PM |
|
panomwan
|
|
« ตอบ #39 เมื่อ: 30 เมษายน 2010, 08:09:PM » |
ชุมชน
|
Title : "ก้าวสู่วันใหม่"(ทางรอดของวันใหม่)
Author : พนมวัลย์
ก้าวสู่วันใหม่ (ทางรอดของวันใหม่)
ทุรยุคยาตรครั่นครื้น นครา
ทุกข์ยากเยือนประชา ชอกช้ำ
เพลงโศกเพิ่มโศกา กำสรด
ทางรอดใครจักค้ำ ขื่นค้นคลำหา
พาราเพลิงพลุ่งร้าย เผาราญ
แก่งแย่งชิงดีผลาญ พลาดม้วย
แตกสามัคคีนาน เนาโง่ เง่าเฮย
ทุจริตล่มจมด้วย ดับสิ้นธรรมแสง
แสดงศีลสดับสร้าง สัจสมัย
สติส่งปัญญาใส สุทธิ์สล้าง
สุจริตทั่วกายใจ วจีแจ่ม จรัสแล
ขันติสมาธิสร้าง เสกสร้อยสมานฉันท์
รังสรรค์เศรษฐกิจแก้ ความจน
ข้าวยากหมากแพงผล พรุ่งไร้
วันนี้ที่ทุกข์ทน เทวษทั่ว
เราท่านหาทางให้ ห่อนเว้นวายวาง
สร้างฐานเพื่ออยู่รู้ พอเพียง
รักษ์ศาสตร์ศิลป์สิทธิ์เสียง สิ่งล้ำ
ชูชาติศาสน์กษัตริย์เคียง นคเรศ
ประพฤติคุณธรรมค้ำ คลาดแคล้วผองภัย
วันใหม่ก้าวใหม่หมุ้ง* มงคล
ประกอบกรรมดีผล เพริศแพร้ว
หยุดสิ่งอัปมงค์มนต์ มัวมืด เมาแฮ
ก้าวสู่วันใหม่แล้ว ร่วมสร้างสุขเกษม
*หมุ้ง- คือคำโทโทษ ของ คำว่า“มุ่ง”
|
|
|
|
|
|
