ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เจ้าดอกรัก]

กอดตัวเองก้มหน้าแล้วร้องไห้
คิดถึงใครคนหนึ่งยังห่วงหา
คนที่ลาร้างไกลไม่กลับมา
ยังคงบ้าเพ้อพร่ำให้ขื่นทรวง
...............................................
เขามาลวงให้ใจเราช้ำเจ็บ
เรายังเก็บความรักน้ำตาร่วง
ความทรงจำยังอยู่ข้างในทรวง
ใจทั้งดวงเจ็บช้ำยากจากลา
...............................................
น้ำในตายังคงไหลสะอึกสะอื้น
ฉันกล้ำกลืนฝืนหัวใจที่เหว่ว้า
ความเหงามาล้อมใจทุกเวลา
ยามหลับตาสุดฝืนขืนข่มใจ
...............................................
จะมีใครรู้บ้างในวันนี้
เธอคนดีคนเคยรักจะรู้ไหม
ความปวดใจที่ถูกทิ้งเป็นเช่นไร
ขอปิดใจพักเรื่องรักอีกสักครา
...............................................

เศร้าอีกแล้วสิ  เมื่อไรจะเลิกเศร้าสักทีก็ไม่รู้
(เป็นอีกผลงานนึงของเจ้าดอกรักค่ะ  จาก www.thaipoem.com ค่ะ แต่ที่บ้านนั้นเจ้าดอกรักใช้นามปากกาว่าฝนพราวฟ้าค่ะ แวะไปเยี่ยมติชมกลอนกันได้เสมอค่ะ)

[สุภาพบุรุษทรชน]

ต้องรินหยาดน้ำตามานานนับ
เพราะติดกับความรักมักผวา
เป็นบาดแผลครั้งใหม่ไม่เยียวยา
ตื่นขึ้นมารู้ว่า…น้ำตาคลอ

น้ำตาที่ยังไหลใจสะอื้น
ท่ามวันคืนตื่นหลับกลับมาขอ
กับความรักที่ให้ไม่เคยพอ
สิ้นสุดฝันวันรอพอกันที

[ไพร พนาวัลย์]

อย่าเจ็บใจ ไปเลย เมื่อเคยรัก
แม้อกหัก รักพัง ยังไม่สาย
เขามีคู่ ไปแล้ว ไม่เห็นตาย
เหล่าผู้ชาย หลายหลาก มากกว่าลิง

จงประคอง ใจตน ให้พ้นทุกข์
อันความสุข ที่ใจ ให้หยุดนิ่ง
คงพบชาย สมศักดิ์ ที่รักจริง
เป็นยอดหญิง ของเขา เข้าครอบครอง

ขอเพียงเรา ใฝ่ดี มีศีลสัตย์
รู้กำจัด ขยะใจ อย่าให้หมอง
รักษานวล สงวนตัว เถิดเนื้อทอง
คงสมปอง สมรัก เข้าสักวัน

 

“ปรางค์  สามยอด”

[..ทักษมน..]

อยากจะปลอบใจตน...เลิกค้นหา
ยังผวาสิ่งที่ขวางทางที่ฝัน
มาปลอบปลุกสุขใจห่วงใยกัน
ได้แบ่งปันวรรณกวี...ไม่กี่คำ

เหตุใดหนอ?รู้จักใคร...ก็ไกลจาก
ทั้งที่อยากห้ามไว้ไม่ถลำ
ข้างนอกผ่องข้างผดต้องจดจำ
หลงน้ำคำลีลา...จนปราชัย

ตัวอย่างมีที่เห็น...เน้นเฉพาะ
จ้างทะเลาะเลือกสีที่อาศัย
ตดผู้อื่นเหม็นเบื่อไม่เผื่อใจ
ตดตนใยมีค่า...ว่าผายลม

ใช้เหตุ-ผลค้นทั่ว...ที่ตัวติด
คนอื่นผิด เราดี มีผสม
ชอบเผลอไผลพลิกแพลงสู้แรงลม
ใครลูบคมทักท้วง...ก็ล่วงเกิน

สมควรแล้วแนวที่ทำ...คำว่าเจ็บ
จะขอเก็บ"บทเรียน"...เขียนแล้วเขิน
พลาดกี่ครั้งพลั้งขมำ....ที่ทำเดิน
แหงนหน้าเกิน...ไม่มองพื้นลื่นประจำ

[masapaer]

อย่าเจ็บใจ ไปเลย เมื่อเคยรัก
แม้อกหัก รักพัง ยังไม่สาย
เขามีคู่ ไปแล้ว ไม่เห็นตาย
เหล่าผู้ชาย หลายหลาก มากกว่าลิง

จงประคอง ใจตน ให้พ้นทุกข์
อันความสุข ที่ใจ ให้หยุดนิ่ง
คงพบชาย สมศักดิ์ ที่รักจริง
เป็นยอดหญิง ของเขา เข้าครอบครอง

ขอเพียงเรา ใฝ่ดี มีศีลสัตย์
รู้กำจัด ขยะใจ อย่าให้หมอง
รักษานวล สงวนตัว เถิดเนื้อทอง
คงสมปอง สมรัก เข้าสักวัน

 

“ปรางค์  สามยอด”

ใช่อยากเหน็บเจ็บใจดั่งไฟเผา
แต่ใจเราไม่หยุด ณ จุดนั้น
อยากลืมแต่ก็จำย้ำผูกพัน
แม้เวลาเลยผ่านนานเท่าใด

รู้ทั้งรู้เขาไกลจากไปแล้ว
ทิ้งรอยแก้วรักนี้ที่บางใส
เห็นรอยร้าวยาวดิ่งวิ่งกลางใจ
เหมือนแผลเก่าย้ำให้ใจระทม

อยากจะลืมกลับจำย้ำให้เจ็บ
เหมือนใจเสพความช้ำความขื่นขม
รู้ว่าร้อนว่าเจ็บยังเก็บชม
ไม่รักดีที่ตรมก็สมควร        



"มะสะแป  ไม่จำ สมน้ำหน้าตัวเองนัก

(ขอแจมลุงปรางค์นี่แหละ  ปลอดภัยดีค่ะ   )

[มานพ]

กอดตัวเองก้มหน้ามาร้องไห้
คิดถึงใครหรือน้องพี่มองหา
หรือแฟนทิ้งไปไกลไม่กลับมา
ดูแววตาปวดร้าวเศร้าจังเลย
...............................................
ใครมาลวงหลอกไว้ทำให้เจ็บ
เธอเดินเก็บขยะหน้าตาเฉย
ตะพานหินถิ่นเก่าเราคุ้นเคย
หากลงเอยแบบนี้พี่ปวดใจ
 

[เจ้าดอกรัก]

กอดตัวเองก้มหน้ามาร้องไห้
คิดถึงใครหรือน้องพี่มองหา
หรือแฟนทิ้งไปไกลไม่กลับมา
ดูแววตาปวดร้าวเศร้าจังเลย
...............................................
ใครมาลวงหลอกไว้ทำให้เจ็บ
เธอเดินเก็บขยะหน้าตาเฉย
ตะพานหินถิ่นเก่าเราคุ้นเคย
หากลงเอยแบบนี้พี่ปวดใจ
 

ขอบคุณพี่มานพที่เอื้อนเอ่ย
เป็นห่วงน้องทรามเชยในวันนี้
ตะพานหินถินที่เคยร่วมฤดี
มาวันนี้ทำให้น้องนั้นปวดใจ
..........................................
ไม่เป็นไรเพราะน้องยังมีพี่
มอบสิ่งดีด้วยรักสมัครใคร่
ใจของน้องนั้นหายเจ็บหัวใจ
เพราะมีใครมาเป็นห่วงทุกทิวา

อิอิ มาต่อกลอนให้อ่า 

[..ทักษมน..]

เจ้าดอกรัก...พักใจ..เอาไว้ก่อน
เช้านี้อ่อน-ใจจน.. คนพี่หายยยยยย
เพราะคนซ่าส์...บ้าบอ..มาออนไลด์
พี่อยากตาย..."คนผูกพัน"....ก็ดันไป

เค้าไม่ให้ คนสองชื่อ...ดึงดื้ออยู่
แล้วจะรู้...ไหมเล่า?....เค้าคนไหน?
ภาพรูปลักษณ์ หักร้าง....ได้อย่างไร?
ที่ฝากใจ....ก็หลายคน...ทุกข์ทนคอย

         พี่จะไปแต่เป็นกลอนใหม่อีกด้วยยยยยยยย   ไม่ยอม

[เจ้าดอกรัก]

[

เจ้าดอกรัก...พักใจ..เอาไว้ก่อน
เช้านี้อ่อน-ใจจน.. คนพี่หายยยยยย
เพราะคนซ่าส์...บ้าบอ..มาออนไลด์
พี่อยากตาย..."คนผูกพัน"....ก็ดันไป

เค้าไม่ให้ คนสองชื่อ...ดึงดื้ออยู่
แล้วจะรู้...ไหมเล่า?....เค้าคนไหน?
ภาพรูปลักษณ์ หักร้าง....ได้อย่างไร?
ที่ฝากใจ....ก็หลายคน...ทุกข์ทนคอย

         พี่จะไปแต่เป็นกลอนใหม่อีกด้วยยยยยยยย   ไม่ยอม

เจ้าดอกรักขอถามหนึ่งคำถาม
คนที่ตามคือใครโปรดเฉลย
คนที่เคยคุ้นกันเขาละเลย
แม่ทรามเชยจึงมาหาในบ้านกลอน

เค้าเป็นใครหนอ ???

[วลีลักษณา]

เค้าไม่ให้ คนสองชื่อ...ดึงดื้ออยู่
แล้วจะรู้...ไหมเล่า?....เค้าคนไหน?
ภาพรูปลักษณ์ หักร้าง....ได้อย่างไร?
ที่ฝากใจ....ก็หลายคน...ทุกข์ทนคอย (Taxamon)

ยามรักพราก จากไป เหลือใจช้ำ
ยังระกำ คร่ำครวญ หวนละห้อย
เศษซากรัก หักราน ผลาญสิ้นรอย
ยากปลดปล่อย โซ่ฝัน ที่พันตรึง

นานเพียงไหน ที่ใคร นั้นไกลลับ
ราวสิ้นศัพท์ สิ้นเสียง สำเนียงซึ้ง
ฝากอาวรณ์ ล่วงลาม เข้าล่ามดึง
จนใจหนึ่ง แทบขาด ด้วยบาศคล้อง

เถอะจะทน กล้ำกลืน แม้ขื่นขม
เมื่อรักลม เล่ห์-ร้าย กลายเป็นสอง
ปล่อยน้ำตา ไหลตก ในอกนอง
ไม่ควรครอง คู่แล้ว จึงแคล้วกัน

[มานพ]

ขอบคุณพี่มานพที่เอื้อนเอ่ย
เป็นห่วงน้องทรามเชยในวันนี้
ตะพานหินถินที่เคยร่วมฤดี
มาวันนี้ทำให้น้องนั้นปวดใจ
..........................................
ไม่เป็นไรเพราะน้องยังมีพี่
มอบสิ่งดีด้วยรักสมัครใคร่
ใจของน้องนั้นหายเจ็บหัวใจ
เพราะมีใครมาเป็นห่วงทุกทิวา

อิอิ มาต่อกลอนให้อ่า 

บอกแก้วตา อยากมา ตะพานหิน
บอกยุพิน รอพี่ นี้ด้วยหนา
บอกดอกรัก พันผูก ทุกเวลา
อยากจะมา  ปลอบใจ ให้คนดี
..........................................
ขอขอบใจ น้องเบญ ที่เห็นใจ
ที่รักใคร่ เห็นใจ ในตัวพี่
คิดถึงนัก รักสาว เข้าทุกที
อยากจะมี หัวใจ ไว้ให้เธอ