ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เจ้าดอกรัก]

ยินเสียงขลุ่ยลอยมาพาใจเศร้า
หัวใจเหงามิอาจจะเอื้อนเอ่ย
ด้วยคนเคยรักใคร่ใจชื่นเชย
มาละเลยให้ต้องนองน้ำตา

ใยจันทราคืนนี้มองดูเศร้า
หรือว่าเจ้ารอใครที่ปลายฟ้า
มองดาราเคลื่อยคล้อยปรอยน้ำตา
ดั่งเจ้าลาพาใจให้คร่ำครวญ

เสียงขลุ่ยหวนรอนใจให้เศร้าจิต
คนเคยชิดลาไกลใจยังห่วง
แม้นเธอลวงหลอกใจช้ำในทรวง
ยังคงห่วงดวงใจมิเคยจาง

ฉันได้แต่เพ้อพร่ำย้ำดวงจิต
ให้เลิกคิดถึงเธอทุกเช้าค่ำ
ได้แต่ย้ำเตือนใจให้จดจำ
เลิกเพ้อพร่ำถึงเขาควรตัดใจ

เรื่องมันเศร้าค่ะ   

[วลีลักษณา]

สายลมพัด ผ่านเลย ไม่เคยหวน
เสียงขลุ่ยครวญ ยามค่ำ ราวร่ำไห้
ล่องลอยเลย ลับล่วง ห้วงฟ้าไกล
เหมือนรักพราก จากไป ไม่ย้อนคืน

[เมฆา...]

สายลมพัด ผ่านเลย ไม่เคยหวน
เสียงขลุ่ยครวญ ยามค่ำ ราวร่ำไห้
ล่องลอยเลย ลับล่วง ห้วงฟ้าไกล
เหมือนรักพราก จากไป ไม่ย้อนคืน

 
                                  
                                     ...พลิ้วนิ้วพรม ผสมเรียง เสียงครวญก้อง
                                                  ขลุ่ยจากหนุ่ม ลุ่มหนอง คลองสะอื้น
                                                    ทอดอาลัย ในอารมณ์ ขมกล้ำกลืน
                                                       เกินทนฝืน ขื่นขม ตรมเดียวดาย
                                            ...พ่ายในรัก พักในรั้ว ครัวข้างเสา
                                                  ผูกเปลยวน กวนเย้า เคล้าลมสาย
                                                     กลิ่นสะเดา เน่าหม่น ยืนต้นตาย
                                                       เหมือนกลิ่นใจ ไหม้หนอง นองน้ำตา
                                            ...มีเพียงขลุ่ย เพียงออ พอเป็นเพื่อน
                                                   กับแสงเดือน เคลื่อนส่อง บนท้องฟ้า
                                                     ที่ส่องทาง สว่างใจ คนไร่นา
                                                       ให้รู้ว่า ฟ้าพราว ยังเฝ้ามอง
                                            ...หากมีใคร ไหนช้ำ ซ้ำกับฉัน
                                                  พร่ำรำพัน หวั่นไหว ใจหม่นหมอง
                                                     ยินเสียงขลุ่ย ลุยทุ่ง ข้ามคุ้งคลอง
                                                       โปรดเฝ้ามอง ท้องฟ้า เยียวยาใจ.....

                                                      เมฆา... ไอ้หนุ่มคลองสะอื้น กลืนน้ำตา.....   

[ปาระ]

น้ำค้างพรม ลมลูบ จูบผิวเนื้อ
หนาวระเรื่อ เรื่อยๆ เฉื่อยๆชิว
ดาราน้อย ลอยล่อง เป็นท่องทิว
พระพายพริ้ว ไม้โยก โศกรำพัน

ดวงเดือดเสี้ยว เลี้ยวหลบ ลงเล้นลับ
เมฆาขับ ดับแรง แสงบุหลัน
น้ำตาเอ่อ เพ้อพก พร่ำรำพัน
ละเมอฝัน วันเก่า เศร้าหัวใจ

 
       
             

[คนเมืองน้ำ]

เหมือนเดือนดับ  ลับลอย คล้อยเหลี่ยมโลก
แสนเศร้าโศก เมื่อรัก มาหักหาย
สิ้นแสงแข ของจันทร์ ฉันอยากตาย
สิ้นที่หมาย สิ้นที่รัก จักสิ้นใจ

[สุภาพบุรุษทรชน]

มองเงามืดหม่นมัวทั่วท้องฟ้า
สิ้นศรัทธาสิ้นรักพักความหมาย
ในคืนเหงาฉันเศร้าอย่างเดียวดาย
เมื่อความรักอยู่ข้างกายสลายลง

ในคืนฝันวันเดือนเคลื่อนคล้อยดับ
ยากจะกลับมารักพักความหลง
โลกเคลื่อนไหวไปไวใจต้องปลง
สิ้นสุดลงตรงว่า…น้ำตาคลอ.

..................................
 

[กวีพเนจร]

มองท้องฟ้าราตรีที่แสนว่าง
แสงสว่างแห่งดาราล่ะอยู่ไหน
แสงจันทราหาสาดส่องอยู่หนใด
ทิ้งฉันไว้ใต้ท้องฟ้าที่มืดมน

ค่ำคืนนี้มีเพียงเงาเฝ้าเคียงข้าง
แสนอ้างว้างทรมานช่างสับสน
มีความทุกข์กับความช้ำกล้ำระคน
ในใจจน...จนสิ้นหวังในห้วงกาล

แสนโดดเดี่ยวเปลี่ยวร้างอ้างว้างนัก
ไร้คนรัก คนสนใจ ใครสงสาร
อยู่อย่างนี้มีเพียงเงาที่พบพ่าน
รอราตรีนี้พ้นผ่าน...ช่างน่ากลัว