ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มารเงา]

เริ่มนานวัน ผันผ่าน กาลผันผก
ดั่งนรก กัดกิน กวีศิลป์
จากวันแรก ฟิตแต่ง เป็นอาจิณ
ดั่งนกบิน ผินผก วกเวียนวน

แต่วันนี้ มีเหตุ ให้เศร้าจิต
จะนั่งคิด เพียงใด ไม่เป็นผล
แค่บทเดียว คิดซ้ำ ระกำทน
ช่างมืดมน ควรทำ เช่นไรดี

ช่วงนี้แต่งไม่ได้เลยครับ
รู้สึกนึกอะไรไม่อกเลย
ควรทำเช่นไรดี

 

[ธาตรี พฤกษา]

เวลาผมแต่ไม่ได้ผมอยู่เฉยๆครับ...

เพราะคิดไม่ออกจะดันทุรังยังไงมันก็ไม่ออก  หรืออกแต่ไม่โดน

แต่ห้ามห่างไกลปากกากับกระดาษเพราะมันจะมีช่วงนึงที่อยู่ดีๆมันมาจากไหนไม่รู้ แล้วก็แปลตรงที่ จะออกก็ออกง่ายๆ และลืมง่ายด้วย...

..........พัก..เขียน...พัก  เขียน...เรื่อยไปครับ

คิดไม่ออกก็ไม่แต่ง ดูหหนังฟังเพลง ถึงเวลามันมาเองครับ....มาแบบคมๆ ลืมแบบ คมๆ

ปล.สำหรับผม

[มารเงา]

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
จะเก็บไว้ลองดู

 

[(ฟ้า) มารสุรา]

ตอนตั้งจิตคิดไม่ออกบอกไม่ได้
จะทำไงใจวุ่นวายคล้ายสับสน
แต่งกลอนยากลำบากจิตคิดวกวน
มึนตึ้บจนส่ายหน้าหูตาลาย
สมองตันมันตึงถึงอยากแต่ง
จะแถลงแจงถ้อยร้อยความหมาย
แต่คิดเขียนเวียนตรึกนึกแทบตาย
ผลสุดท้ายกลายว่าหมดท่าเอา

ลองหามุมสบายกายสดชื่น
ที่ร่มรื่นชื่นใจไม่อับเฉา
จิบน้ำชากาแฟเพลงเบาๆ
จะช่วยเราสมองโปร่งโล่งขึ้นมา

 

[MY Boy.]

ฟังสำเนียงเสียงน้องร้องว่ายาก
แต่ถ้าหากอยากเก่งต้องเร่งแต่ง
กวีกลอนก่อนเก่าเขาพลิกแพลง
นำแสดงแฝงคิด...สะกิดใจ

  

[my smile]

ลองอ่านกลอนของคนอื่นดูสิค่ะพี่พี

พออ่านเยอะ ๆ แล้วมันทำให้คำพลุพล่าน

อย่าเครียดหรือว่ารีบแต่ง
เรื่องแบบนี้มันต้องใช้บรรยากาศและอารมณ์ประกอบด้วย

เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ

[จ้อง เจรียงคำ]

ประสบการณ์มารเงา...เดาไม่ยาก
เป็นกันมากมิแปลกหรอกจะบอกให้
อาจเป็นเพราะเพียรทำ..คร่ำเคร่งไป
หรือตั้งใจจริงจังจน..สับสนกลอน

อ่านกลอนกลคนอื่นไปให้ใจว่าง
ค่อยๆสร้างสั่งสมอารมณ์ก่อน
ยังไม่ซึ้ง..ถึงอุราอย่ารีบร้อน
ค่อยๆป้อน..ปลดปล่อยค่อยๆคลาย

หรือบางครั้งกังวลจิตคิดฟุ้งซ่าน
จะเรื่องงานเรื่องเงินจนเกินหมาย
ก็มีผลพากลอนอ่อนสิ้นลาย
ผลสุดท้าย..ท้อแท้เพลีย..เสียอารมณ์

ยังไงก็ขอเอาใจไปช่วยลุ้น
ขอให้คุณ(มารเงา)ค่อยๆคิดพ้นติดหล่ม
เขียนง่ายๆ..ไว้ก่อน..ค่อยซ่อนปม
ไม่นานนม ผมว่าอาจ..หายขาดเลย

ตามหลานเมย์ว่า...นั่นเลยครับ 

[มารเงา]

ขอขอบคุณทุกความเห็น ทุกคำตอบ
ทุกคำปลอบ ทุกอย่าง ทั้งหมดนี้
กำลังใจ ไหลมา อย่างมากมี
ข้าน้อยนี้ จะทำ ทุกอย่างเลย

[ดอกกระเจียว]

ขอเติมต่อส่งเสริมเพิ่มความคิด
เพื่อแจ่มจิตดวงใจได้เปิดเผย
ทำอะไรเพื่อหวังอย่างเสบย
หากคุ้นเคยต่อไปจะไม่ดี

รู้สึกแย่แต่ฝืนทำนั่นล่ะยอด
จวบตลอดจบงานอันยากนี้
ดั่งฝึกฝนตนทำนั้นเหลือดี
อุปสัคจะไม่มีให้หนักใจ

ถ้าหากทำอะไรเพราะความง่าย
หรือสบายนั้นหนอขอขัดไว้
แต่อย่าขัดเคืองคิดให้ผิดใจ
สักสิบวันนั้นไซร์ได้ลองดู

แล้วถ้าเก่งกล้ากลอนเหมือนสอนบอก
ตามที่ดอกกระเจียวชวนให้สวนสู้
จึงจะขอคำนับรับว่าครู
ตามที่รู้เรียนมานะน้องเอย

[คนไร้ค่า]

อันตัวพี่ พี่ข้า จงอย่าเศร้า
เศร้าแล้วเขลา เขลาจิต คิดลอยเลื่อน
เลื่อนจิตดี ดีให้กลาย เป็นลางเลือน
เลือนเหมือนหาย หายไป ออกจากใจ

ใจพี่ข้า ข้าคิดว่า มากกลอนศิลป์
ศิลปินอื่น อื่นหา ได้เหมือนไม่
ไม่ต้องกลุ้ม กลุ้มมาก ลำบากใจ
ใจจะได้ ได้กระจ่าง เหมือนดังเดิม

โอ๋ๆ คิดไม่ออกก็ไม่บอกน้องนะ  นิสัย ใจเย็นๆสิหรือว่าไม่นั่งรถเมล์แล้วมันแต่งไม่ออก

[มารเงา]

อันตัวพี่ พี่ข้า จงอย่าเศร้า
เศร้าแล้วเขลา เขลาจิต คิดลอยเลื่อน
เลื่อนจิตดี ดีให้กลาย เป็นลางเลือน
เลือนเหมือนหาย หายไป ออกจากใจ

ใจพี่ข้า ข้าคิดว่า มากกลอนศิลป์
ศิลปินอื่น อื่นหา ได้เหมือนไม่
ไม่ต้องกลุ้ม กลุ้มมาก ลำบากใจ
ใจจะได้ ได้กระจ่าง เหมือนดังเดิม

โอ๋ๆ คิดไม่ออกก็ไม่บอกน้องนะ  นิสัย ใจเย็นๆสิหรือว่าไม่นั่งรถเมล์แล้วมันแต่งไม่ออก

โห.....น้องรัก
ยังจำได้อีกเนอะ
ว่าถ้าพี่ไม่นั่งรถเมล์แล้วมันแต่งไม่ออกอ่ะ
(ตัวเองลืมแล้วนะเนี่ย)
ก็ว่าปิดเทอมทีไรแต่งกลอนไม่ค่อยได้ทุกที

อย่างนี้เอา จุ๊บ ไปซักที

[คนไร้ค่า]

อันตัวพี่ พี่ข้า จงอย่าเศร้า
เศร้าแล้วเขลา เขลาจิต คิดลอยเลื่อน
เลื่อนจิตดี ดีให้กลาย เป็นลางเลือน
เลือนเหมือนหาย หายไป ออกจากใจ

ใจพี่ข้า ข้าคิดว่า มากกลอนศิลป์
ศิลปินอื่น อื่นหา ได้เหมือนไม่
ไม่ต้องกลุ้ม กลุ้มมาก ลำบากใจ
ใจจะได้ ได้กระจ่าง เหมือนดังเดิม

โอ๋ๆ คิดไม่ออกก็ไม่บอกน้องนะ  นิสัย ใจเย็นๆสิหรือว่าไม่นั่งรถเมล์แล้วมันแต่งไม่ออก

โห.....น้องรัก
ยังจำได้อีกเนอะ
ว่าถ้าพี่ไม่นั่งรถเมล์แล้วมันแต่งไม่ออกอ่ะ
(ตัวเองลืมแล้วนะเนี่ย)
ก็ว่าปิดเทอมทีไรแต่งกลอนไม่ค่อยได้ทุกที

อย่างนี้เอา จุ๊บ ไปซักที

พี่ๆ น้องจะไม่โดนฟันพี่เฉาะใช่ไหม ใจเย็นๆค่อยๆคิดก็ได้นี่นา คิดซะว่าอยู่ในห้องเรียนหรือบนรถเมล์ เพื่อนให้ได้บรรยาการ วาดรูปอ.ยุทธและอ.ท่านอื่นๆดูซิ

[/size][/font]

[Kotchanan]

เริ่มนานวัน ผันผ่าน กาลผันผก
ดั่งนรก กัดกิน กวีศิลป์
จากวันแรก ฟิตแต่ง เป็นอาจิณ
ดั่งนกบิน ผินผก วกเวียนวน

แต่วันนี้ มีเหตุ ให้เศร้าจิต
จะนั่งคิด เพียงใด ไม่เป็นผล
แค่บทเดียว คิดซ้ำ ระกำทน
ช่างมืดมน ควรทำ เช่นไรดี..(น้องเมา)



 



กลอนกลั่นคิดจากสมองไม่คล่องแน่
อาจนั่งแช่จนคำเพื่อนำคลี่
จินตนาการบรรเจิดเลิศทวี
คือทางชี้ทางแก้แม้ตีบตัน

แต่งจากใจ ใส่คำ นำความคิด-
อย่ายึดติด สิ่งใด ให้โศกศัลย์
ยามหมองหม่น จนปัญญา อย่าจาบัลย์
เพียงน้องนั้น ตั้งสติ จักผลิเอง

เลือกหัวข้อ ตรงใจ ค่อยไปตอบ
หากไม่ชอบ อย่าฝืน จักขื่น,เคร่ง
ความมั่นใจ,ชอบ,รัก, ผลักบรรเลง
นะ!!คนเก่ง อย่าท้อ.. สู้ต่อไป.