30 มีนาคม 2010, 05:33:PM |
puown
|
|
« เมื่อ: 30 มีนาคม 2010, 05:33:PM » |
ชุมชน
|
ไม่เคยรู้ว่าวันนี้อยู่ที่ใหน และไม่รู้อยู่จุดใดในพรุ่งนี้ เวลาที่ผันผ่านมานานปี ฉันคนนี้ไม่รู้สุดตรงจุดใด ถามว่าเหงาบ้างไหมก็ไม่ทราบ ก็เคยยิ้มเท่าที่ตราบจะยิ้มได้ ก็เคยเจ็บปวดร้าวเท่าใครใคร ก็เคยแอบร้องไห้ในบางคราว ไม่รู้จุดหมายใดที่ใจฝัน กลัวความสูงเขาว่ากันมันจะหนาว ไม่กล้าเพ้อผันพกไปฉกดาว เจียมตัวเรามันแค่คนบนพื้นดิน
|
|
|
|
30 มีนาคม 2010, 06:56:PM |
สุภาพบุรุษทรชน
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 มีนาคม 2010, 06:56:PM » |
ชุมชน
|
อาจจะรู้ว่าอยู่ตรงจุดนี้ แต่บางทีทำเหมือนเลอะเลือนฝัน เพราะความจริงสิ่งเกิดกำเนิดพลัน มันต่างกันไม่ทันจะตั้งตัว
ฝันเอาไว้อยู่ไกลไปไหมนี่ จะกี่ทีๆก็มีแต่สลัว เคยลุกล้มซมแพ้แต่ไม่กลัว มืดเมามัวไปบ้างระหว่างเดิน.
...............................
...อย่างน้อยก็แกล้งฝัน...หุหุ
|
"รักษาตัวไม่เท่าไหร่..รักษาใจไม่ได้เลย"
|
|
|
30 มีนาคม 2010, 07:44:PM |
เจ้าดอกรัก
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 24
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 88
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 30 มีนาคม 2010, 07:44:PM » |
ชุมชน
|
โอ้ความรักบางทีมันพูดยาก ต้องลำบากจะเอื้อนเอ่ยให้เธอรู้ ด้วยเธอนั้นสูงเหลือเกินลองเทียบดู ฉันก็อยู่แค่ดินได้แต่มอง ......................................... แต่วันนี้ฉันขอประลองรัก ด้วยตระหนักใจนี้ไม่มีสอง ทุกห้องใจมีเพียงเธอที่ครอบครอง เลยอยากลองจีบเธอดูสักครา ......................................... อาจจะจบด้วยอาการที่เจ็บหนัก ต้องนอนพักเพราะใจหักแตกเป็นสอง เพราะเธอมีคู่ใจคอยประคอง เลยได้แต่นอนมองเจ้าดวงจันทร์
แวะมาอ่านกลอนค่ะ กล้าๆหน่อยสิคะ
|
|
|
|
30 มีนาคม 2010, 07:57:PM |
puown
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 30 มีนาคม 2010, 07:57:PM » |
ชุมชน
|
บางคราวอยากฝันไกลกลัวไม่ถึง เพราะคราวหนึ่งก้าวพลาดพาลขแยง จิตตกต่ำซ้ำทรุดสุดระแวง ที่เคยแกร่งกลับอ่อนแอพ่ายแพ้ใจ จึงแสร้งทำลืมเลือนเลื่อนสลด กระเถิบถดถอยร่นปนสั่นไหว หากจะฝันอีกสักครั้งยังอ่อนใจ อยากมีใครจุดไฟฝันฉันอีกครา ขอบคุณกำลังใจ..จาก สุภาพบุรุษทรชน และ เจ้าดอกรักค่ะ
|
|
|
|
|
31 มีนาคม 2010, 08:17:AM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 31 มีนาคม 2010, 08:17:AM » |
ชุมชน
|
ฝันถึงบางใครเต็มใจนี้ แต่ที่ฝันจางพาห่างใหญ่ เคยฝันสูงลับกลับตกไว จึงใจกลัวเจ็บเก็บฝันซุก
บทเรียนเรียนรู้อยู่ในอก ทางฝันพลาดตกอุทกบุก ขอเดินเยือกเย็นไม่เค้นรุก หวังสุขระหว่างทางฝันพอ
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
02 เมษายน 2010, 11:30:AM |
puown
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 02 เมษายน 2010, 11:30:AM » |
ชุมชน
|
ใยคืนนี้ฟ้าเอ๋ย....เจ้าเย้ยข้า เห็นน้ำตาคนเศร้าทำเย้ายั่ว จะพรมเพชรเกล็ดน้ำตาให้ฟ้ากลัว หัวเราะกลั้วเกลือกเศร้าให้เจ้าอาย ชีวิตข้าปัดเป๋ลมเพพัด คลื่นลูกใหญ่ไล่ซัดพลัดล้มหงาย โชคชะตาอาภัพน่าอับอาย เจ้าใช่ไหมขีดเส้นเกณฑ์ชะตา ให้เป็นดาวโดดเด่นแล้วเร้นร่วง กระชากดวงเหวดิ่งทิ้งหน้าผา ยังไม่ตายคลายคืนฟื้นขึ้นมา ฟ้าก็ผ่ากลางวงตรงดวงใจ สักกี่หนจะทนล้มก้มหน้ารับ ฟ้าจะสาปให้ปรวนแปรสักแค่ใหน จะยืนยันชันเข่าสู้ให้รู้ไป ตราบชั่วลมหายใจยังรวยริน
|
|
|
|
|
|
|
04 เมษายน 2010, 09:33:PM |
puown
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 09:33:PM » |
ชุมชน
|
บนถนนสายเก่า ฉันคนเดิม..ยังย่ำเท้า..อยู่กับที่ ไม่เคยนับ วัน เดือน ปี ไม่สน..สถานีปลายทาง ฉันชอบเดินทางแบบสายลม จับต้องไม่ได้..ลอยไกลเคว้งคว้าง ปราศจากพันธนาการ จารีต และสังคม อยากเป็นแค่สายลมรัก...ให้คนเหงา อยากเป็นแค่สายลมหนาว...ให้คนร้อน ยามพบใครเอนกายนอน จะเป็นสายลมอ่อน..ให้ผ่อนคลาย ในวันที่มีฝนพรำ ฉันนี่แหละนำเมฆดำไปให้ เพราะในวันนั้น..อาจจะมีใคร อยากยืนร้องไห้....กลางสายฝนโปรย
|
|
|
|
|