ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dgen]

0o๐....
กลอนเปล่า..ฉันมีไว้เล่าตอนอกหัก
ก็ใจมันร้าวหนัก..เขียนให้ถูกฉันทลักษณ์ไม่ค่อยไหว
หัวใจว่างเปล่า...กลอนเลยเปล่า~เปล่า..คล้อยตามหัวใจ
อกหักทีไร..กลอนเปล่ามันก็ไหล...พร่างพรูเหมือนน้ำตา
 
๐o0

[dgen]

กลอนเปล่า..พี่ว่าไม่อยาก
แต่ฉันทลักษณ์..พี่มักคร้าม
แม่ธิดาดินคนงาม
อยากแต่งตามก็แต่งเลย

อิอิ

[dgen]

อารมณ์มันพาไปน่ะ
จะสอนยังไงล่ะ...ทีนี้
อกหัก..รัก..เหงา..ต้องมีเค้าความจริงถึงจะดี
ลองไปอกหักดูซี..มันจะไหลปรี่เลยล่ะธิดาดิน

 

[Kotchanan]

เ ว ล า หั ว ใ จ มั น ว่ า ง เ ป ล่ า
เพราะถูกความเหงารุมเร้าจนหลับไม่ได้
ฉันทลักษณ์ที่เคยแม่นกว่าใคร
มันเปล่าไร้.. เหมือนไม่เคยได้ฝึกฝน

วั น นี้ ก็ อี ก ค รั้ ง
ที่นั่งเขียนกลอนอย่างไม่มีเหตุผล
พร้อมกับน้ำใส ใส ที่ร่วงหล่น
เพราะคิดถึงบางคน จ น แ ท บ ข า ด ใ จ.



สวัสดีค่ะ...น้องเต้ยผู้น่ารักและ..น้องธิดาดินคนสวย

 

[กริชอักษร]

กลอนเปล่าจะเหมือน..ใจคน..หรือเปล่า
ที่อยู่อยู่ก็รู้สึกหนาวแทบทนไม่ไหว
ต้นเหตุ..ก็อยู่ซะไกลแสนไกล
จะคิดถึงกันบ้างไหม..ใจอยากรู้จัง

วันเวลา..พาเรา..ให้ชิดใกล้
แล้วจู่จู่..ก็พลักใส..ไม่รอรั้ง
หัวใจ...แตกกระจายซะหลายทาง
เมื่อไกลห่าง..ทุกอย่างเริ่มจาง...และว่างเปล่า

[dgen]

0o๐...ยอมรับว่า....โลภมาก
ไม่เคยกระดาก..กับการร้องขอ
สิ่งที่เธอให้คือเมตตา...แต่นิจจา!...มันไม่พอ
เพราะสิ่งที่ฉันรอ...คือหัวใจของเธอ

เพราะอย่างนี้.....โลภมาก
จึงอยู่อย่างอดอยาก....อยู่เสมอ
กระหายรัก กระหายห่วงใย..กระหายหัวใจของเธอ
แต่ก็ไม่เคยเจอะเจอ..นอกจากสิ่งที่เธอให้คือเวทนา...๐o0

ขอบคุณพี่สาวที่ช่วยขัดเกลาให้

[กริชอักษร]

แปลกไหม...กับใจที่โหยหา
ยิ่งดู..ยิ่งไร้ราคา..น่าสงสาร
ความเจ็บปวด..ก็มีแต่เราเท่านั้นที่ทรมาณ
แล้วยังดื้อดึงดัน..บอกให้เลิกรักเท่านั้น..ทำไมไม่พอ

ไม่ใช่ไม่พอ...เพราะไม่เข้าใจ
แต่ลองเท่าไรๆ..ก็ไม่เคยทำได้เลยหนอ
ที่ไม่เข้าใจ..คือน้ำตาที่มาคลอ
ความทรมาณจากการเฝ้ารอ..ทำไมไม่ท้อเลยหนอ..มันทรมาณ

[dgen]

0o๐หากน้ำตา..มีคนรับซื้อ
ตอนนี้น่ะหรือ...ฉันคงเป็นเศรษฐีพันล้าน
แต่ว่าน้ำตา..ใครล่ะจะต้องการ
ได้แต่ปล่อยให้ไหลอาบผ่าน...แล้วแห้งไป

น้ำตา...ไม่มีค่ากับคนที่ไม่รัก
เขามีแต่จะไส,ผลัก....ไม่เคยตระหนักในความอ่อนไหว
น้ำตาแค่เศษของความเศร้า..ไหลเบา-เบา..แต่เจ็บมากมาย
ปัจฉิมบทสุดท้าย...คนไร้ค่าก็ต้องนั่งร้องไห้..แช่น้ำตา...๐o0

[กริชอักษร]

ไม่ไร้ค่าขนาดนั้น..ไม่แช่ได้ไหม...น้ำตา
เพราะกลัวว่าจะยิ่งเปื่อย..จนดูไม่ไหว
ไม่ต้องมาสนก็ได้..ยอมเจ็บช้ำตลอดไป
เธอไม่แคร์ก็ตามใจ..น้ำตาทำอะไรเธอไม่ได้..แต่ช่วยปลอบใจฉันก็ยังดี

[ll~วาบูชิ~ll]

@บทกลอนอันเปลี่ยวเปล่า....ที่ได้เล่ากันเอาไว้
มีแต่ความทุกข์ใจ....ไร้ซึ่งสุขสนุกสนาน
หากแต่มองให้ดี....อาจจะมีความชื่นบาน
เพราะถ้อยคำขับขาน.....มันบาดลึกไปถึงใจ
นั่งเศร้าน้ำตาตก....โดนหักอกรักผิดหวัง
วิมานรักเพพัง....สิ้นความหวังน้ำตาไหล
ยังดีที่มีเพื่อน....คอยปลอบเตือนปะโลมใจ
คอยซับน้ำตาให้....ช่วยให้หายคลายเศร้าตรม(มั้งหุๆๆ)@
 

[กวีพเนจร]

เขียนขึ้นมาเปล่าๆ...ไม่มีอะไร
ไม่รู้จะเอามาจากไหน...มาร่ายเขียน
ไม่ต้องใช้ความมานะ...ความพากเพียร
เพียงแวะเวียนมาให้รู้...ว่าไม่มีอะไร (ก็กลอนเปล่าไง...จาเอาอะไรเน๊อะ!)

[ระนาดเอก]

๐ เปล่า!..ไม่คิดถึงเธอแค่เผลอหรอก
เปล่า!..มิเคยช้ำชอกบอกเธอได้
เปล่า!..เสแสร้งแม้ตาแฝงอาลัย
เปล่า!..รักใคร่เพราะว่าไม่กล้ารัก

๐ เปล่า!..เปลืองหัวสมองเพื่อร้องร่ำ
เปล่า!..ถลำขื่นขมหรือจมปลัก
เปล่า!..รอเธอเพียงแต่แค่เคยภักดิ์
เปล่า!..ยังหักไม่ขาด..ทั้ง..ชาติ..นี้!..



ปล.กลอนของพี่สำนวนนี้ไม่ใช่กลอนเปล่านะจ๊ะ..
..เพียงแต่เป็นกลอนกระทู้เล่นคำ ที่บังคับคำว่า"เปล่า"ไว้ที่พยางค์หน้าเท่านั้นจ่ะ!..

[เจ้าดอกรัก]

กลอนเปล่าๆนั้นอาจแต่งไม่ยาก
แต่ที่ยากต้องแต่งจากใจนี้
ให้เหมาะสมกับอารมณ์ในทันที
ยากตรงที่ต้องสื่อสารบอกความนัย

ฉันคนนี้อาจจะแต่งไม่ค่อยเก่ง
เพราะไม่มีอารมณ์ที่อ่อนไหว
จึงวอนฝากเพื่อนบ้านกลอนไทย
ช่วยชี้แจงแถลงไขบอกฉันที

[ระนาดเอก]

๐ น้ำแข็งเปล่าใส่แก้วที่แววเก่า
เติมน้ำเปล่าเข้านิดชื่นจิตเอ๋ย
หยิบผ้าเปล่าเช็ดหน้าตาเสบย
โยนใส่เลยถังเปล่าเอาไปซัก

๐ นั่งวางใจเปลี่ยวเปล่าร้าวนิดนิด
ปล่อยดวงจิตว่างเปล่าแม้เศร้าหนัก
เข้าห้องน้ำเปลือยเปล่าเราร้อนนัก
เจอะนงลักษณ์ตัวเปล่า..ว้าว..ตก..ใจ!..

ปล.สำนวนนี้ของพี่ ก็ไม่ใช่กลอนเปล่าอีกเช่นกันจ่ะ..
..เพียงแต่เป็นแค่กลอนแปดธรรมดา..ที่เล่นคำว่า"เปล่า"เท่านั้นจ่ะ!..

[chaipan1999]

 

  เฮ้อ!..อยู่ๆต้องมาแต่งกลอนเปล่าๆ
ให้กับใจที่มันเหงาๆเพียงหนึ่งดวง
เพราะอยากให้เวลามันผ่านล่วงๆ
ไม่อยากคิดถึงเป็นช่วงๆ
กับคนหลอกๆลวงๆที่เคยควงๆกัน..เฮ้อ!...

[สายลมสีขาว]

เธอชอบรึเปล่า...ที่เห็นฉันกำลังจะหายไป
เธอชอบรึเปล่า...การที่ใครไม่สำคัญจะสูญสิ้น
เธอชอบรึเปล่า...ลมหายใจสุดท้าย คล้ายเศษดิน
เธอชอบรึเปล่า...หรือชาชิน กับการฆ่าใคร . . .ให้ตายคามือ

[ธาตรี พฤกษา]

อ้างว้าง

เหว่ว้า

โดดเดี่ยว

เดียวดาย

ไร้ความหมาย

เงียบเหงา

คิดถึง

การจากลา....

[ระนาดเอก]

อ้างว้าง

เหว่ว้า

โดดเดี่ยว

เดียวดาย

ไร้ความหมาย

เงียบเหงา

คิดถึง

การจากลา....

๐ นอนอ้างว้างคิดถึงซึ่งใบหน้า
จนเหว่ว้าทุกวันอกหวั่นไหว
หลายปีแล้วโดดเดี่ยวเปลี่ยวฤทัย
บอกเธอได้เดียวดายตายทั้งเป็น

๐ ชีวิตไร้ความหมายคล้ายคนบ้า
บางเวลาเงียบเหงาเฉาเห็นเห็น
ทุกนาทีคิดถึงซึ่งเนื้อเย็น
เพราะประเด็นการจากลา..ยังคาใจ..(ระนาดเอก)

ปล.เป็นตัวอย่างกลอนจอหงวน หรือกลอนบัณฑิตครับ..
..ที่หยิบคำบังคับที่เห็น แล้วนำมาแต่งให้ได้ใจความในสำนวนกลอน ๒ บทครับ!..

[chaipan1999]

เธอชอบรึเปล่า...ที่เห็นฉันกำลังจะหายไป
เธอชอบรึเปล่า...การที่ใครไม่สำคัญจะสูญสิ้น
เธอชอบรึเปล่า...ลมหายใจสุดท้าย คล้ายเศษดิน
เธอชอบรึเปล่า...หรือชาชิน กับการฆ่าใคร . . .ให้ตายคามือ

ฉันไม่ชอบ.....ที่เห็นความรักเธอกำลังเหือดหาย
ฉันไม่ชอบ.....ที่ใครไม่เห็นค่าของคนที่กำลังสิ้นสูญ
ฉันไม่ชอบ.....ที่เห็นลมหายใจของเธอกำลังจะกลายเป็นฝุ่น
ฉันเพียงหวัง....จะลุ้นเพราะดวงใจฉันว้าวุ่น....เพียงลุ้นว่าเธอจะมองมา....
.....ทางนี้สักคน...ที่ยังคอย

[ไพร พนาวัลย์]

   เปล่าหนา เขามาเอง....
เปล่าชวนหนาเขามาเอง….
(เพลงฉันเปล่าหนา..)

อันกลอนเปล่า ก็คงเล่าไปเรื่อยๆ
ไม่ต้องมานั่งเมื่อยๆคอยดูคำซ้ำๆ
เดี๋ยวสัมผัสบ่อย ซ้ำสัมผัสเลือน สัมผัสคำ
นั่งขำๆเขียนกลอนเปล่าๆสบายใจ

แต่ขึ้นชื่อว่าบทกลอน
มันคงจะมีบทตอนให้น่าอ่าน น่าหลงไหล
เคยเห็นหลายคนเขียน อ่านแล้ว ซาบซึ้งเสียนี่กระไร
อีกไม่นานเกินไป อาจารย์คงเห็นใจ มาแนะนำ แน่ๆเลย

 

“ลุงปรางค์ มามือเปล่าๆจ้า”

ชนกับ คุณระนาด เล้ย...