ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายไหม]

เส้นทางนี้ เปลี่ยวปล่าว เงียบเหงานัก
เส้นทางรัก เส้นนี้ ช่างเงียบเหงา
เส้นทางนี้ จำได้ไหม เคยมีเรา
บัดนี้เล่า ภาพเก่า ยังย้ำเตือน

เคยยืดไหล่ ให้เธออิง พักพิงหนุน
แสนอบอุ่น อิ่มใจ หาใดเหมือน
หอมละมุน กลุ่นกลิ่น ยังติดเตือน
ภาพไม่เคย ลบเลือน ไปจากใจ

เธอนอนพัก บนไหล่ ฉันหรรษา
เธอตื่นมา มองหน้า แล้วยิ้มให้
รอยยิ้มหวาน วันนั้น ยังตรึงใจ
หลับตายิ้ม พริมใจ แสนสุขจริง

[jubjub]

"เส้นทางเหงา"
บนเส้นทางแห่งความเหงา
ทุกย่างก้าวล้วนแสนสับสน
อยากขอแค่ใครสักคน
มาปะปนให้เหงาห่างหายไป

อยากให้เหงาลดน้อยลงบ้าง
ขอสักคนเคียงข้างยามหวั่นไหว
เข้ามาแทนความเหงาพร้อมก้าวไป
บนเส้นทางสายใจยังคงรอใครบางคน

[ชมพูไพร]

เพราะว่าคิดจิตคนึงถึงบางคน
ให้สับสนจนทำนำใจเหงา
มองเส้นทางคว้างเคว้งวังเวงเมา
ติดบ่วงเศร้าเงาหลอนออดอ้อนใจ
ความทรงจำน้ำตาถลาแทรก
เหมือนเราแบกแอกทุกข์ลุกมิไหว
ปล่อยเวลาพาเดินเพลินลอยไป
หารู้ไม่ใช่เวลามาหยุดรอ

[คนไร้ค่า]

ทางแห่งรัก ฉันเธอ เคยเยื้อย่าง
บัดนี้กลับ เลือนราง เริ่มห่างหาย
บัดนี้เส้น ทางเดิน มันกลับกลาย
เปลี่ยนเป็นสาย เส้นทาง แห่งความเหงา

ยามมีรัก เธอบอก ไม่ยอมพราก
ยามจะจาก เธอบอก ขอห่างหาย
ยามเธอไป ใจฉันเปรียบ คนใกล้ตาย
ชีวาวาย คล้ายสิ้นลม ไม่พบเธอ

ในวันนี้ ฉันย่างกราย เส้นทางเหงา
ในวันนี้ ไม่มีเรา ใจสลาย
ในวันนี้ ตัวฉัน คงมิตาย
ในวันหน้า คลายเศร้าได้ ดีขึ้นเอง

กลอนยอดแย่ค่ะ

[สายลมสีขาว]

เส้นทางเหงา เงาดำ ย่ำย้ำจิต
ร้อยทางทิศ เคยใส ไหนหม่นหมอง
ทางเคียงคู่ ที่ดู มีสีทอง
กลับเจิ่งนอง ด้วยน้ำ ในดวงตา

พื้นทางก้าว พราวใจ ในท้าวฉัน
แต่ครั้งนี้ พอแตะมัน สิ...หวั่นหา
สะเทือนจิต สนิทใจ ในธารา
เมื่อก้าวมา ยามที่ ใจเดีัยวดาย

ใจหวั่นหวั่น จิตไหวไหว ไอเศร้าเศร้า
คลอคละเคล้า ทางเดิน แสนหลากหลาย
ลานความฝัน แม้เคย ส่องประกาย
ถูกลบด้วย น้ำมากมาย ในพื้นทาง

[ll~วาบูชิ~ll]

@ในคืนที่ ไม่มีดาว พราวบนฟ้า
ในคืนที่ ผืนป่า ไม่สั่นไหว
ในคืนที่ ไม่มีลม กระทบใจ
ในคืนที่ สุดอาลัย แสนอาวรณ์
ในคืนที่ มีฉันอยู่ คนเดียว
บนทางปลี่ยว กลางไพร ในสิงขร
อยู่ท่ามกลาง ผืนป่า พนาดอน
นั่งอยู่บน กองฟอน สะท้อนใจ
มองหาใคร ไม่เห็น เช่นดังเก่า
เหลือเพียงร่าง ของเรา ที่หลับไหล
ไม่ยอมตื่น ฟื้นขึ้นมา พาเราไป
ปล่อยเราให้ นั่งโศกเศร้า เหงาระทม
อยากจะใด้ ใครสักคน มาเป็นเพื่อน
คอยปลอบเตือน ให้หาย คลายขื่นขม
จะใด้ไม่ ต้องมาเศร้า เหงาระทม
พ้นขื่นขม มีแต่สุข ทุกทุกวัน
มีบ้างไหม ใครสักคน ยอมทนทุกข์
ละสนุก มาเล่น เป็นเพื่อนฉัน
อยู่ท่ามกลาง ผืนป่า พนาวัน
เป็นเพื่อนกัน อยู่อยางนี้ ตลอดไป
แม้นมีใคร สักคน หลงผ่านมา
จะยึดแข้ง ดึงขา ไม่ไปไหน
จะไม่ให้ ได้ก้าว เดินออกไป
จะรั้งไว้ จะให้อยู่ เป็นคู่กัน
ผืนป่านี้ มีชื่อ ว่า"ความเหงา"
ส่วน"ความเศร้า" นั้นหรือ คือชื่อฉัน
มีบ้างไหม ใครอยากมา เป็นเพื่อนกัน
อยู่บนเส้น ทางแห่งฝัน อันเศร้าใจ....@