เรื่องบังเอิญ

เรื่องบังเอิญ ตอน ตกรถเมล์

ภาษาเด็ก ออกค่าย เรียนต่างที่
สู่รั้วใหญ่ ขจี มีสีสัน
เรียนแต่เช้า จรดค่ำ ทำทุกวัน
แต่เหมือนฝัน วันนี้ ที่เปลี่ยนไป

ด้วยติดเรียน วิชา สุดท้ายlate
ดันเจอเครส เรื่องยาก ทำจิตไหว
ต้องฟังครู อยู่นาน กว่าเข้าใจ
สุดท้ายนั้น เอาแล้วไง...รถไม่มี !!!!!

รอป้ายแรก แปลกใจ ไม่เห็นรถ
ยืนสลด ป้ายสอง ต้องดิถี
เมื่อไหร่รถ มันจะผ่าน มาสักที
ป้ายสามนี้ ป้ายสุดท้าย ขอบายเดิน

จึงจำทน ยืนรอ ขอรถผ่าน
ร้องวิงวอน บันดาล เห็นรถเหิน
แต่แล้วมัน ก็มา แล้วผ่านเมิน
นี่หรือฉัน เป็นส่วนเกิน ที่หลงงม

แต่แล้วฟ้า เขียนเส้น ให้เห็นพบ
นักศึกษา มาทบ สบใจสม
เห็นตัวฉัน ยืนคนเดียว เปลี่ยนภิรมย์
เหมือนหลุดจม ขมใจ ในชะตา

พวกเขานั้น จึงได้ มาไถ่ถาม
บอกชื่อนาม ตามควร ล้วนดีหนา
ฟังฉันเล่า เรื่องราว เวทนา
โอ้สุดท้าย พี่พา เลี้ยงปลอบใจ

เงินไม่มี แถมตกรถ เข้าจนตรอก
คลื่นระลอก บอกสะท้าน มิต้านไหว
อยู่คนเดียว กลางกรุง ศิวิไล
โชคดีไป ได้เจอพี่ ช่วยชีวัน

พออิ่มท้อง ก็อิ่มใจ ในจิตซึ้ง
พบพี่ซึ่ง มีคุณ เป็นบุญฉัน
ก่อนจากลา ก็ได้ให้ เบอร์โทรกัน
แต่นี่แหละ คือจุดฝัน อันเปลี่ยนไป

*************************************
เดี๋ยวขอตัวไปคิดต่อก่อนนะคะ แบบว่ายังไม่จบเรื่อง แต่ไม่รู้จะต่ออะไรดี
พอมีไอเดียแล้วจะมาต่อใหม่นะคะ
หรือเพื่อนๆคนไหน อยากเขียนต่อก็ได้เลยคะ ^^

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องบังเอิญ (อ่าน 2403 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้