เธอบอก ไม่เคย จะรักฉัน
ที่คบกัน วันนั้น แค่สงสาร
เธอด่าฉัน เจ็บแสบ ทรมาน
แต่ใจฉัน ยังทัดทาน เพราะรักเธอ
วันที่ใจ ฉันเจอ ความเหนื่อยล้า
เธอยังด่า ว่าฉัน ให้เสียใจ
ฉันแค่หวัง คำพูดเธอ ปลอบใจกาย
แต่เธอให้ แค่คำร้าย เชือดใจกัน
ในวัน ที่เธอ นั้นหกล้ม
วันที่ใจ เธอจม ไร้เขามอง
เธอเจ็บปวด ในหัวใจ เกินร่ำร้อง
ฉันเฝ้าคอย อยู่เคียงข้าง พูดคำปลอบ
บอกเธอว่า ยังมี ฉันอีกคน
แต่สิ่งที่ เธอนั้น พูดกลับมา
เธอบอกว่า ฉันคนนี้ รอโอกาส
เธอนั้นต้อง เสียใจ ก็เพราะฉัน
มีฉันมา เขาจึงไป เธอว่างั้น
เธอด่าว่า ฉันจะคอย ทำร้ายเธอ ไปถึงไหน
ด่าว่าฉัน อยากให้มัน เป็นอย่างนี้ มาตั้งนาน
เพื่อรอให้ เป็นที่ว่าง ดังใจ ฉันต้องการ
เธอพูดมา ว่าอย่างนี้ ฉันเสียใจ
ฉันไม่เคย อยากให้มัน เป็นอย่างนี้
พอรู้ดี เธอเสียใจ มากแค่ไหน
เธอเจ็บปวด เกินที่ใจ จะทานไว้
แต่ว่าใจ ฉันคนนี้ เจ็บกว่าเธอ
ฉันคนนี้ ที่เธอ บอกเพ้อเจ้อ
มันห่วงเธอ เกินกว่า ใครทั้งนั้น
แม้ว่าเธอ นั้นจะด่า หรือว่ากัน
ใจฉันนั้น มันก็ยัง คงรักเธอ
จนถึงวัน ที่ฉัน นั้นอัดอั้น
ฉันพูดพร่ำ ว่าคำร้าย ให้กับเธอ
เธอเสียใจ บอกว่า นี่น่ะเหรอ
คนที่เธอ จะบอกว่า เป็นแฟนกัน
คำพูดร้าย ที่พูดนั้น ฉันเสียใจ
พูดออกไป น้ำตาไหล ทุกนาที
จึงขอเว้น ที่ว่าง เพื่อเธอนี้
ฉันตายไป เธอยินดี ฉันจะทำ
