ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[chaipan1999]

พี่เป็นดิน เกียรติน้อย ต่ำต้อยค่า
น้องเป็นฟ้า สูงส่ง วงศ์สวรรค์
พรหมลิขิต ขีดพบ ประสบพลัน
สองฤทัย ไหวหวั่น สั่นซ่านทรวง

เนตรสบเนตร แช่มช้อย ชม้อยเขิน
ยามน้องเดิน เยื้องย่าง ดั่งนางสรวง
นวลลออ สูงค่า กว่าทั้งปวง
สิ้นแดดวง มอบให้ แม่ใจงาม

เทวาใด เสกสรรค์ ช่างปั้นแต่ง
ร่างจำแลง นงนุช สุดภพสาม
อกเอวกลึง กลมดี ไม่มีทราม
อีกขนง นงราม ยามแย้มมา

พริ้มเพียงพักต์ เพริศพริ้ง ยิ่งเลอเลิศ
โอษฐ์ประเสริฐ นวลยิ้ม ปริ่มเวหา
งามเหนืองาม ล้ำกว่า พระแม่อุมา
เหตุไฉน เจ้ามา ยลค่าดิน

ฟ้าสูงส่ง ร่วมเมฆา น้องหาญหัก
กลับมารัก ปักฤทัย ในเศษหิน
พี่เป็นเพียง เถ้าธุลี บนปฐพิน
เขาหยามหมิ่น เจ้าได้ ให้อายวงศ์

โปรดเถิดฟ้า อย่าเอื้อมมา ให้ฟ้าต่ำ
ดินพี่ดำ ไม่ควรน้อง ต้องประสงค์
ขอเพียงฝาก ฤทัยรัก จักมั่นคง
ให้ซื่อตรง ตราบฟ้า...ดินมลาย.....

 

[chaipan1999]

แฮะ แฮะ ผมลองแต่งดูครับ...สงสัยจะไม่ชอบกัน

 

[“นิยามRock๛”]

+++++ยกนิ้วให้+++++

  ชอบๆ 

เก่งไม่เบานิ 

[chaipan1999]

พี่เป็นดิน เกียรติน้อย ต่ำต้อยค่า
น้องเป็นฟ้า สูงส่ง วงศ์สวรรค์
พรหมลิขิต ขีดพบ ประสบพลัน
สองฤทัย ไหวหวั่น สั่นซ่านทรวง

เนตรสบเนตร แช่มช้อย ชม้อยเขิน
ยามน้องเดิน เยื้องย่าง ดั่งนางสรวง
นวลลออ สูงค่า กว่าทั้งปวง
สิ้นแดดวง มอบให้ แม่ใจงาม

เทวาใด เสกสรรค์ ช่างปั้นแต่ง
ร่างจำแลง นงนุช สุดภพสาม
อกเอวกลึง กลมดี ไม่มีทราม
อีกขนง นงราม ยามแย้มมา

พริ้มเพียงพักต์ เพริศพริ้ง ยิ่งเลอเลิศ
โอษฐ์ประเสริฐ นวลยิ้ม ปริ่มเวหา
งามเหนืองาม ล้ำกว่า พระแม่อุมา
เหตุไฉน เจ้ามา ยลค่าดิน

ฟ้าสูงส่ง ร่วมเมฆา น้องหาญหัก
กลับมารัก ปักฤทัย ในเศษหิน
พี่เป็นเพียง เถ้าธุลี บนปฐพิน
เขาหยามหมิ่น เจ้าได้ ให้อายวงศ์

โปรดเถิดฟ้า อย่าเอื้อมมา ให้ฟ้าต่ำ
ดินพี่ดำ ไม่ควรน้อง ต้องประสงค์
ขอเพียงฝาก ฤทัยรัก จักมั่นคง
ให้ซื่อตรง ตราบฟ้า...ดินมลาย.....

 

กลอนบทนี้เขียนให้ใครคนหนึ่ง
ใครคนซึ่งฉันรักเป็นหนักหนา
เคยมอบความสัมพันธ์เคยสัญญา
จะไม่ลาร้างกันนิรันดร

ใครคนเคยเอื้อตักให้พักหนุน
นุ่มละมุนอุ่นละไมกว่าใช้หมอน
เคยตัดพ้อต่อคำเคยพร่ำวอน
เคยแกล้งงอนให้ง้อขอคืนดี

เคยหยิกยามยื่นจมูกไปถูกแก้ม
เคยยิ้มแย้มครายั่วเย้าเฝ้าจู๋จี๋
ต่างไม่คลาดสายตาแม้นาที
ราวโลกนี้แคบอยู่แค่คู่เรา

แต่โลกล้วนอนิจจังไปทั้งสิ้น
สุขเลยบินลอยลับกลับเงียบเหงา
มองสิ่งใดดังสลบดูซบเซา
เมื่อสองเราต้องห่างแยกทางเดิน

ยิ่งนับวันเหมือนว่ามีฟ้ากั้น
ทางพบนั้นมีน้อยพลอยขัดเขิน
ไม่รู้กรรมปางหลังหรือบังเอิญ
แกล้งเราเกินที่จะรับทุกข์ทับทัน

ได้อย่างดีเพียงจิตครวญคิดถึง
สุขครั้งหนึ่งผ่านเหมือนเพ้อละเมอฝัน
แม้ห่างหากวันไหนได้จาบัลย์
      อ่านกลอนฉันเปรียบเหมือนเป็นเพื่อนใจ   

 (คัดมา)


 

[ไพร พนาวัลย์]

นางฟ้า ในดวงใจ

เธอนั้นหรือคือนางในดวงใจพี่           เพราะคนดีมีทุกอย่างกลางใจฝัน
สวยเพียบพร้อมวงพักตร์ดั่งดวงจันทร์     เนตรเจ้านั้นดั่งเนื้อทรายชะม้ายมอง
ทั้งเรือนร่างงามระหงรูปทรงสวย          เดินสำรวยเยื้องย่างดั่งนางสนอง
งามผิวพรรณเปล่งปลั่งดั่งกวางทอง            อยากไฝ่ปองดอกฟ้ามาเชยชม

งามจรรยามารยาทหยาดจากฟ้า            จุติมาจากสวรรค์นั้นเหมาะสม
เสียงไพเราะดั่งระฆังฟังลอยลม                ดุจโพยมส่องฟ้าสง่างาม
เพียงได้พบประสบพักตร์นาทีแรก      รู้สึกแปลกในดวงจิตคิดวาบหวาม
ตกตะลึงตะลานใจในความงาม            อยากจะตามถึงวิมานสถานใด

เจ้างามพร้อมความรู้คู่ความสัตย์        เชิญเข้าวัดศรัทธาน่าเลื่อมใส
เป็นคนดีมีศีลธรรมประจำใจ              ปัญญาไวกตัญญูรู้คุณคน
อยากมอบกายใจภักดิ์รักยอดหญิง         แต่เกรงกริ่งตัวเราเขาไม่สน
ทั้งต่ำต้อยด้อยค่าเกิดมาจน          เพราะหน้ามลสุดสอยลอยฟ้าไกล

แต่กลับมองตัวเองวังเวงนัก               เราต่ำศักดิ์ไฝ่หงส์คงไม่ไหว
ทั้งตัวดำต่ำเตี้ยละเหี่ยใจ             ขอทรามวัยเป็นนางฟ้าขวัญตาชาย
จะเจียมตัวเจียมใจไม่ไฝ่สูง                เขาเป็นยูงเราเป็นกาน่าใจหาย
ขออยู่อย่างชาวดินดมกลิ่นทราย         ขอเคียงกายในฝันเท่านั้น  พอ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[มานพ]

ถึงเป็นดิน เกียรติน้อย ต่ำต้อยค่า
น้องนางฟ้า มีใจ บ้างไหมหนอ
น้องนางฟ้า แสนหวาน ผ่านหน้าจอ
พีเฝ้ารอ เธอมา หาสักวัน

โอ้นางฟ้า คนดี ที่แสนรัก
พี่ประจักษ์ สบตา พาใจสั่น
หลงรักน้อง แอบมอง จ้องแจ่มจันทร์
มารักกัน ดีกว่า นะคนดี
 

[chaipan1999]

ถึงเป็นดิน เกียรติน้อย ต่ำต้อยค่า
น้องนางฟ้า มีใจ บ้างไหมหนอ
น้องนางฟ้า แสนหวาน ผ่านหน้าจอ
พีเฝ้ารอ เธอมา หาสักวัน

โอ้นางฟ้า คนดี ที่แสนรัก
พี่ประจักษ์ สบตา พาใจสั่น
หลงรักน้อง แอบมอง จ้องแจ่มจันทร์
มารักกัน ดีกว่า นะคนดี
 

น้องนางฟ้าคงพอมีที่ให้ว่าง
อยู่ตรงกลางดวงใจได้ไหมพี่
นั่งเบียดเบียดชิดในหน่อยนะคนดี
ตัวน้องนี้ต้องเดินสายอีกหลายใจ

.......ขึ้นซะเพราะแต่ดันหักมุมเอง..แย่จัง..

 

[chaipan1999]

นางฟ้า ในดวงใจ

เธอนั้นหรือคือนางในดวงใจพี่           เพราะคนดีมีทุกอย่างกลางใจฝัน
สวยเพียบพร้อมวงพักตร์ดั่งดวงจันทร์     เนตรเจ้านั้นดั่งเนื้อทรายชะม้ายมอง
ทั้งเรือนร่างงามระหงรูปทรงสวย          เดินสำรวยเยื้องย่างดั่งนางสนอง
งามผิวพรรณเปล่งปลั่งดั่งกวางทอง            อยากไฝ่ปองดอกฟ้ามาเชยชม

งามจรรยามารยาทหยาดจากฟ้า            จุติมาจากสวรรค์นั้นเหมาะสม
เสียงไพเราะดั่งระฆังฟังลอยลม                ดุจโพยมส่องฟ้าสง่างาม
เพียงได้พบประสบพักตร์นาทีแรก      รู้สึกแปลกในดวงจิตคิดวาบหวาม
ตกตะลึงตะลานใจในความงาม            อยากจะตามถึงวิมานสถานใด

เจ้างามพร้อมความรู้คู่ความสัตย์        เชิญเข้าวัดศรัทธาน่าเลื่อมใส
เป็นคนดีมีศีลธรรมประจำใจ              ปัญญาไวกตัญญูรู้คุณคน
อยากมอบกายใจภักดิ์รักยอดหญิง         แต่เกรงกริ่งตัวเราเขาไม่สน
ทั้งต่ำต้อยด้อยค่าเกิดมาจน          เพราะหน้ามลสุดสอยลอยฟ้าไกล

แต่กลับมองตัวเองวังเวงนัก               เราต่ำศักดิ์ไฝ่หงส์คงไม่ไหว
ทั้งตัวดำต่ำเตี้ยละเหี่ยใจ             ขอทรามวัยเป็นนางฟ้าขวัญตาชาย
จะเจียมตัวเจียมใจไม่ไฝ่สูง                เขาเป็นยูงเราเป็นกาน่าใจหาย
ขออยู่อย่างชาวดินดมกลิ่นทราย         ขอเคียงกายในฝันเท่านั้น  พอ

 

“ปรางค์  สามยอด”

แม้เป็นดิน ดินดี ยังมีค่า
แม้เป็นกา กายัง วิหคหนอ
แม้เป็นทราย ทรายยัง มีน้ำคลอ
แม้จนจร ยังใฝ่ขอ ในใจนาง

หากเพียงเธอ โน้มฟ้า ลงมาเทียบ
พี่จะเหยียบ ผืนดิน สิ้นฟ้าสาง
แม้นนางหงส์ ผินพักต์ มองกาบ้าง
จะคู่ข้าง เคียงปีก ไม่หลีกไกล

หรือน้องเป็น ทะเลกว้าง สุดขอบฟ้า
พี่จะมา เป็นทราย คู่น้ำใส
จะขอคู่ สามภพ จบแดนไกล
ร่วมอยู่ใน เมืองแมน แดนวิมาน

 

[พิมพิลาไลย]

ดินหรือฟ้าค่านั้นมันไม่ต่าง
ทุกสิ่งอย่างสร้างไว้ใช่จะเหมือน
ดินคือดินดาวคือดาวเดือนคือเืดือน
จะแปดเปื้้้้อนซึ่งกันนั้นอย่างไร

ทุกสิ่งสรรพนับค่ามหาศาล
ใครอาจหาญเทียบค่าไม่น่าใช่
ดินนั้นมีราคากว่าฟ้าไง
หรือว่าใครไม่จริงก็ติงมา

หุหุ มีีแต่ ผะชาย มันยังไงอยู่นา 

[nasmok]

เกิดเป็นดินต่ำค่าฟ้าก็ห่าง                ระยะทางห่างฟ้าคว้าไม่ถึง
ยามฟ้ามืดดินก็ช้ำร่ำรำพึง               จะคิดถึงดึงดันให้หวั่นใจ

เกิดเป็นดินต้อยต่ำช้ำหนักหนา          หลงรักฟ้าสูงส่งก็คงไหว
แต่ให้อาจเอื้อมรักคงหนักไป            รู้แก่ใจไอดินสิ้นราคา       

เกิดเป็นดินควรค่าต้นหญ้าไหว          คงสุขใจให้ไออุ่นรู้คุณค่า
แต่ชีวิตดินกำเนิดที่เกิดมา               มันรักฟ้าเกินกว่าจะสาใจ

เกิดเป็นดินถึงช้ำต้องกล้ำกลืน          ขอหยัดยืนฝืนหวังก็ยังไหว
หากมีวันฟ้าลอยต่ำมาค้ำใจ             ให้อุ่นไอดินฝากฟ้า...สถาพร

[กวีพเนจร]

หากเปรียบเทียบ ว่าฟ้าสูง แผ่นดินต่ำ
ขาวกับดำ ช่างห่างไกล ใช่ไหมเจ้า
เปรียบว่าหงส์ สูงส่ง คงถึงดาว
พี่ก็เศร้า เพียงเศษดิน สิ้นราคา

ฝากข้อความ ถามฟ้า ยามราตรี
คิดว่ามี โอกาส ฝากรักหา
หากวันหนึ่ง ดินกับฟ้า มีเวลา
จะบอกว่า รักฟ้า จากใจดิน

[chaipan1999]

หากเปรียบเทียบ ว่าฟ้าสูง แผ่นดินต่ำ
ขาวกับดำ ช่างห่างไกล ใช่ไหมเจ้า
เปรียบว่าหงส์ สูงส่ง คงถึงดาว
พี่ก็เศร้า เพียงเศษดิน สิ้นราคา

ฝากข้อความ ถามฟ้า ยามราตรี
คิดว่ามี โอกาส ฝากรักหา
หากวันหนึ่ง ดินกับฟ้า มีเวลา
จะบอกว่า รักฟ้า จากใจดิน

เห็นดินเอ่ย เช่นนี้ ยินดีนัก
บอกว่ารัก ฟากฟ้า พาถวิล
ฟ้าก็งาม ยามมา เห็นค่าดิน
ขอเศษหิน หมู่ดาว เป็นพยาน


ให้ประจักษ์ รักนี้ ทั่วโลกหล้า
สูงส่งฟ้า ก้มมอง ร้องเรียกขาน
ว่ารักดิน ตราบฟ้า สุทาธาร
ขอไหว้วาน พยานรัก ร่วมยินดี

 

[nasmok]

เกิดเป็นดินต่ำค่าฟ้าก็ห่าง
ระยะทางห่างฟ้าคว้าไม่ถึง
ยามฟ้ามืดดินก็ช้ำร่ำรำพึง
จะคิดถึงดึงดันให้หวั่นใจ

เกิดเป็นดินต้อยต่ำช้ำหนักหนา
หลงรักฟ้าสูงส่งก็คงไหว
แต่ให้อาจเอื้อมรักคงหนักไป
รู้แก่ใจไอดินสิ้นราคา

เกิดเป็นดินควรค่าต้นหญ้าไหว
คงสุขใจให้ไออุ่นรู้คุณค่า
แต่ชีวิตดินกำเนิดที่เกิดมา
มันรักฟ้าเกินกว่าจะสาใจ

เกิดเป็นดินถึงช้ำต้องกล้ำกลืน
ขอหยัดยืนฝืนหวังก็ยังไหว
หากมีวันฟ้าลอยต่ำมาค้ำใจ
ให้อุ่นไอดินฝากฟ้า...สถาพร

ครั้นไอดินฝากฟ้านภาเคลื่อน
ฟ้าลอยเลื่อนเปลื้อนดินไม่สิ้นสรณ์
ลงมาจากฟากฟ้านภาพร
วิหคงอน หงส์อิจฉา ข้าฯเพียงดิน

แม้เพียงชั่วคืนค่อนก็ร้อนเร่า
โอ้ฟ้าเจ้างามงดหมดจดสิ้น
อ้อมกอดข้าแร้นแค้นแค่แดนดิน
อีกรสลิ้นไม่หวานไม่ซ่านทรวง

ข้าจะพร่ำเพ้อพรอดจะกอดเจ้า
แอบอิงเข้าดวงใจให้ใกล้สรวงฯ
หากค่อนรุ่งหมดเวลาต้องลาทรวง
จะไม่ท้วงทัดทานหักหาญใจ

เมื่อเจ้ากลับสู่ฟ้าลับตาแล้ว
คงไม่แคล้วดินดอนสะท้อนไหว
เมื่อเจ้าห่างลางลับกลับคืนไป
ทั้งหัวใจพี่คงตรอมไม่ยอมทน

หากเจ้ามีเยื่อใยเหลือให้พี่
ในวันที่หวั่นไหวใจสับสน
พี่ยังคอยรอซับน้ำตาคน
โปรยปรายฝนรวยรุ่มให้ชุ่มดิน

-------------------------------------------------

[ไพร พนาวัลย์]

ทุกสิ่งใน สากล บนพิภพ
อาจบรรจบ ชาชิน ดั่งดินฟ้า
เกิดเป็นของ คู่กัน เสกสรรมา
ต่างมีค่า ในตัว ทั่วทุกอัน

แต่จะร่วม ผูกพัน กันได้ไหม?
ใช่ไม่ใช่ ต้องดู คู่แผกผัน
แต่ก็ต้อง ครองคู่ อยู่ร่วมกัน
เพียงหนึ่งวัน ขาดลง คงมลาย

ดินขาดฟ้า ปลาขาดน้ำ ดำขาดขาว
หนุ่มขาดสาว ดาวขาดเดือน คงเลือนหาย
ของคู่กัน บางครั้ง ยังกลับกลาย
ต้องแยกย้าย คนละหน้า ดั่งฟ้าดิน

ธรรมชาติ สร้างสรร นั้นเหมาะสม
ที่ระทม เพราะฝืน จึงผกผิน
ขอเพียงเรา รู้ค่า เป็นอาจินต์
สมถวิล สมรัก สมศักดิ์กัน

 

“ปรางค์  สามยอด”
 
 

[chaipan1999]

ทุกสิ่งใน สากล บนพิภพ
อาจบรรจบ ชาชิน ดั่งดินฟ้า
เกิดเป็นของ คู่กัน เสกสรรมา
ต่างมีค่า ในตัว ทั่วทุกอัน

แต่จะร่วม ผูกพัน กันได้ไหม?
ใช่ไม่ใช่ ต้องดู คู่แผกผัน
แต่ก็ต้อง ครองคู่ อยู่ร่วมกัน
เพียงหนึ่งวัน ขาดลง คงมลาย

ดินขาดฟ้า ปลาขาดน้ำ ดำขาดขาว
หนุ่มขาดสาว ดาวขาดเดือน คงเลือนหาย
ของคู่กัน บางครั้ง ยังกลับกลาย
ต้องแยกย้าย คนละหน้า ดั่งฟ้าดิน

ธรรมชาติ สร้างสรร นั้นเหมาะสม
ที่ระทม เพราะฝืน จึงผกผิน
ขอเพียงเรา รู้ค่า เป็นอาจินต์
สมถวิล สมรัก สมศักดิ์กัน

 

“ปรางค์  สามยอด”
 
 

เห็นท่านเอ่ยคู่เรียงเคียงดินฟ้า
พรรณนาคู่เฉกเอนกอนันต์
เห็นทุกสิ่งในสากลคงคู่กัน
ใช่แบ่งชั้นเปรียบเปรยเฉลยความ

เห็นบทนี้ดั่งสรุปไปทุกบท
งามหมดจดสิ้นไซร้จะไต่ถาม
ฟ้าควรดินดินควรฟ้าอย่าประนาม
ขอลือนามให้+1ครับคุณลุง

 

สรุปโดนใจผมจังเลย