ดินยังอยู่ ดูความงาม ของดอกแก้ว ดูความงาม เพริดแพร้ว แววตรึงตรา
ถวิลหา กลิ่นหอมเจ้า ทุกเวลา ทุกวินา- ทีใจไม่ เคยห่างไกล
ดินดอมดม กลิ่นหอมบาง ตามสายลม ช่างสุขสม ในใจนี้ ได้ใกล้เธอ
แต่สุดท้าย ดินทำได้ เพียงแค่เพ้อ แค่ละเมอ ว่าดอกแก้ว หันแลมอง
ดินไม่คิด จับจอง เป็นเจ้าของ ไม่เรียกร้อง ให้ดอกแก้ว ต้องเคืองใจ
ดินก็รู้ ความรักดิน ไม่ยิ่งใหญ่ พอซื้อใจ ของดอกแก้ว มาครอบครอง
แต่วันนี้ แลดอกแก้ว ดูเศร้าหมอง เหมือนร่ำร้อง จนหัวใจ จะขาดวิ่น
ดินก้อนนี้ ก็ปวดใจ แทนยุพิน แทบแดดิ้น ดั่งมีดแทง กรีดกลางใจ
แล้วไม่นาน กลิ่นหอมเจ้า ก็จางหาย เริ่มโรยรา ดอกใบเฉา ยังความเศร้า
แม้วันนี้ ต้นแก้วไม่ ต้องการเจ้า ดินก้อนนี้ ขอเอาใจ ดูแลไว้
ด้วยรักจริง ตราบวินา- ทีสุดท้าย กอดแนบลง อกข้างซ้าย ของดินเอง
แล้ววันหนึ่ง เมื่อดอกแก้ว เป็นเมล็ด เริ่มเติบใหญ่ แตกกิ่งใบ ดูงดงาม
ดินก็ยัง คงเป็นดิน วันยังค่ำ ยังเป็นดิน ที่ดอกแก้ว ไม่เคยมอง
