ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[chaipan1999]

                        ปล่อยแผลใจบาดลึกตกสะเก็ด
                                          แล้วตามเช็ดด้วยน้ำตาให้กลัดหนอง
                                             บ่มความช้ำด้วยคำรักไม่สมปอง
                                            แล้วเอารองด้วยเศษใจที่พ่ายพัง

                             เอาน้ำคำหยามหยันพันแทนผ้า
                            ตามด้วยใจที่ด้านชาก่อนกลบฝัง
                             เขียนป้ายด้วยเลือดรักลงตั้งวาง
                            ไฟสุมสางอย่าเหลือเงา"เถ้าหัวใจ"[/size]
                       

[ชมพูไพร]

ถึงตัดรักหักสิ้นชีวินนี้
ยังพอมีขี้เถ้าเขม่าผง
คือความหลังครั้งเก่าเราบรรจง
ที่ยังคงหลงฝากกลางซากใจ
 

[จ้อง เจรียงคำ]

มีไหมหนอ..หมออาคม..สมเป็นเอก
ช่วยปลุกเสก ชุบผงเถ้า เราขึ้นใหม่
อยากหลงลืม..เรื่องเก่าเผาฤทัย
มีหมอใดไหมหนอ..ขอสักคน

ผู้ราบคาบ..ถูกสาปส่ง..ลงอดีต
คอยบาดกรีดขีดฆ่า..ทุกคราหน
ราวถูกลวง..ถ่วงน้ำ..ช้ำทุกข์ทน
เฝ้าเวียนวนคว้างเคลื่อน..อย่างเลื่อนลอย

[มนฤทธิ์]

เหมือนหัวใจเผาไหม้แน่เหลือแต่เถ้า
ไม่มีเราไม่มีกันเคยมั่นหมาย
ไม่มีแล้วไม่มีเธอเพ้อเดียวดาย
มันคลับคล้ายชีวาดับลับลงดิน

เธอลืมแล้วลืมไปหมดรสความรัก
เหมือนนกกลับรังไปให้ผกผิน
ไม่มีแล้วเสียงใสใสเคยได้ยิน
คงจบสิ้นเพ้ออุราข้ารำพัน

[พิกุลแก้ว]

เมื่อความรักหักสวาทจนขาดสิ้น
ลมผ่านลิ้นยินแล้วไม่แคล้วเสริม
ถ้อยจำนรรพรรณาว่าเพิ่มเติม
ไฟสวาทลุกเหิมเริ่มแรงร้อน

ทุกคำพูดปูดไว้อย่างไม่คิด
ดั่งโดนพิษอารมณ์ข่มปักศร
แทงกระหน่ำคำร้ายใช้จากจร
สุดอาวรณ์ก่อนเห็นเป็นธุลี.

[ระนาดเอก]

๐ คุกเข่ากอบเก็บซากปรักหัก
ของเศษรักกองอยู่ยับยู่ยี่
น้ำตาหล่นทนไปไฟยังมี
รอยทวีคิดถึงซึ่งท่วมท้น

๐ เก็บเศษเล็กเศษน้อยค่อยผสาน
ภาพวันวานแหว่งวิ่นสิ้นหวังผล
ฝ่ามือสั่นมันร้าวผ่าวทุรน
กอบเก็บจนไม่เหลือแม้เยื่อใย

๐ เริ่มรับรู้หัวใจไยเหน็บหนาว
นัยน์เคยวาวผจญความหม่นไหม้
ปากเคยแย้มแต้มกลับถูกดับไป
ฝันยิ่งใหญ่ร่วงลง ณ ตรงนี้

๐ วันนี้ฉันร่ำรวยด้วยเศษเถ้า
เชื้อเคยเผาหัวใจไฟรักปรี่
ขลุกในโลกโชกโชนโดนย่ำยี
จากนาทีนี้ไป..คงไม่ลืม..

[ตะวันฉาย]

...เมื่อหมดค่าลดมาราคาด้อย
คนต่ำต้อยพลอยลดหมดราศรี
เป็นเพียงเถ้าเฝ้าลาน(ใจ)เป็นนานปี
ร้าวฤดีเป็นเพียงผงไม่คงทาน

...เธอเข้าผลาญหมอดไหม้ให้เป็นผง
เข้าดิ่งตรงจงไหม้อย่าไว้ขาน
ให้เป็นเถ้าเผาไฟอย่าไว้นาน
เป็นเถ้าถ่านหว่านลงตรงคงคา

...เป็นเพียงเถ้าในเงาเจ้าไม่เห็น
รักที่เป็นมากล้นจนห่วงหา
เป็นเพียงเถ้าดำดำที่ตำตา
รู้เถิดว่าค่าเศษเถ้าเฝ้ารักเธอ...

ปล...โดนพี่ระนาดเอกตัดหน้าไปแย้วววววววว 

[ระนาดเอก]

...เมื่อหมดค่าลดมาราคาด้อย
คนต่ำต้อยพลอยลดหมดราศรี
เป็นเพียงเถ้าเฝ้าลาน(ใจ)เป็นนานปี
ร้าวฤดีเป็นเพียงผงไม่คงทาน

...เธอเข้าผลาญหมดไหม้ให้เป็นผง
เข้าดิ่งตรงจงไหม้อย่าไว้ขาน
ให้เป็นเถ้าเผาไฟอย่าไว้นาน
เป็นเถ้าถ่านหว่านลงตรงคงคา

...เป็นเพียงเถ้าในเงาเจ้าไม่เห็น
รักที่เป็นมากล้นจนห่วงหา
เป็นเพียงเถ้าดำดำที่ตำตา
รู้เถิดว่าค่าเศษเถ้าเฝ้ารักเธอ...

ปล...โดนพี่ระนาดเอกตัดหน้าไปแย้วววววววว 

..งั้บพี่บวก ๑ ให้เป็นค่าตัดหน้าจ้า..