ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[chaipan1999]

             รักหรือไม่เผยใจให้สักนิด

               ช่วยสะกิดบอกใจที่ไหลหลง
 
              ว่าควรค่าหรือไม่ให้ความตรง

              จากหัวใจที่ยังคง"หลงรักเธอ"

               

[คนเมืองน้ำ]

 รักก็รัก รักฉัน มั่นในรัก
มากมายนัก รักพี่ นี้เสมอ
รักจริงใจ มีมาก อยากให้เธอ
อย่าให้เพ้อ บอกรัก แล้วจากลา

 

[ปีศาจสุรา]

ติดอยู่ในวังวนแห่งหนรัก
อยากจักออกบอกทางใครสร้างหนอ
ช่วยฉันทีคนดีอย่ารีรอ
ได้แต่ขอทางออกโปรดบอกใจ
สงสัยจะหลงไปอยู่ในรัก
ใครทานทักใม่หักใจให้หวั่นไหว
ใครมาบอกหาว่าหลอกกลอกกลิ้งไป
รอแต่เธอคนที่ใจอยากได้ทาง

[มนฤทธิ์]

รักเธอแล้วรักใคร่ไยจนหลง
ต้องปลดปลงกลัวหลงหนทางบ้าง
เพราะรักเธอรักมากไปใจอับปราง
ต้องร้างนางร้างใจอาลัยครวญ

ด้วยความหลงลืมตรงพะวงจิต
สักน้อยนิดมิได้มีฤทัยหวน
คร่ำครวญคิดพิรี้พิไรในใจจวน
มันปั่นป่วนเมื่อเธอจางรักร้างลา

[พิกุลแก้ว]

ฉันมั่นคง..หลงรัก..ถักทอฝัน
ลอบสบสาย..ตานั้น..หวั่นหนักหนา
ได้แต่เพียง..ชม้าย..มองพี่ยา
ยังไม่กล้า..เอื้อนเอ่ย..ถ้อยคำใด

แอบยิ้มเขิน..เมื่อพี่...นี้เดินผ่าน
สนุกสนาน..เริงร่า..คราชิดใกล้
อยากจะบอก..ให้ซึ้ง..ถึงความใน
ว่าชอบพี่นะ..รู้ไหม?..ตลอดมา.

[พิมพิลาไลย]

หลงมาในวังวนคนไม่รัก
ไม่รู้หักหัวหางไปทางไหน
โปรดเมตตาอย่ากั้นกักกันใจ
ปล่อยฉันไปเถิดหนาช่วยปราณี

หลงทางรักหนักหนาช่างสาหัส
ไม่รู้พลัดหลงได้อย่างไรนี่
แต่ละครั้งย่างเท้าก้าวอย่างดี
ไม่รู้มีหลุมพลางได้อย่างไร



พิมพิลาไลย

[เด็กหัดกลอน]

หากจะรักรักใครด้วยใจภัก
แล้วจงรักรักมั่นอย่าหวั่นไหว
หากหลงรักรักได้อย่างมั่นใจ
แต่อย่ารักรักไร้ด้วยใจรวน

[นักเดินทาง]

กับความรัก ความหลง ปลงเสียเถิด
คู่แท้ที่เลอเลศ ประเสริฐศรี
มีเพียงพ่อและแม่ รักแท้มี
ชายหรือหญิงอื่นนี้ ยังมีลวง

เถิดเธอชายหญิง เรื่องจริงนี้
รักแต่เพียงวาที แล้วหนีล่วง
รักกันเพียงเพื่อหน่ายหายซึ้งทรวง
ก็ตัดบ่วงสำพันธ์ จากกันไป


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[มนฤทธิ์]

หลงมาในวังวนคนไม่รัก
ไม่รู้หักหัวหางไปทางไหน
โปรดเมตตาอย่ากั้นกักกันใจ
ปล่อยฉันไปเถิดหนาช่วยปราณี

หลงทางรักหนักหนาช่างสาหัส
ไม่รู้พลัดหลงได้อย่างไรนี่
แต่ละครั้งย่างเท้าก้าวอย่างดี
ไม่รู้มีหลุมพลางได้อย่างไร



พิมพิลาไลย

ขอโทษนะที่พี่นี้ไม่บอก
ให้ช้ำชอกขุดหลุมพรางวางเอาไว้
แต่ความจริงไม่ได้ขุดฉุดแกล้งใคร
พี่ขุดไว้ข้าศึกบุกเร้ารุกเอย

[เด็กหัดกลอน]

หากจะรักรักใครด้วยใจภัก
แล้วจงรักรักมั่นอย่าหวั่นไหว
หากหลงรักรักได้อย่างมั่นใจ
แต่อย่ารักรักไร้ด้วยใจรวน

เมื่อความรัก...รักจาง...บนทางฝัน
ให้ปล่อยรัก...รักนั้น...อย่าหันหวน
เมื่อใจรัก...รักเห...จนเซซวน
เพราะว่ารัก...รักครวญ...มิชวนเชย

อันเรื่องรัก...รักมี...ที่สิ้นสุด
เป็นความรัก...รักคุด...สุดจะเอ่ย
จงทิ้งรัก...รักนั้น...อย่าหวั่นเลย
จวบวันรัก...รักเผย...ค่อยเชยชม

ปล่อยความรัก  รักหลุดลอย  ถอยตั้งหลัก
ขอหยุดรัก  รักพักไว้  ใจขื่นขม
หากพี่รัก  รักมั่น  หมั่นเพาะบ่ม
อย่าให้รัก  รักระทม  ตรมอีกครา
เรื่องของรัก  รักนั้น  มันไม่หมด
ด้วยความรัก  รักรวยรส  พจน์ภาษา
หากมีรัก  รักแบ่งปัน  วันเวลา
คงได้รัก รักสมค่า น่ายินดี

[จ้อง เจรียงคำ]

หลงมาในวังวนคนไม่รัก
ไม่รู้หักหัวหางไปทางไหน
โปรดเมตตาอย่ากั้นกักกันใจ
ปล่อยฉันไปเถิดหนาช่วยปราณี

หลงทางรักหนักหนาช่างสาหัส
ไม่รู้พลัดหลงได้อย่างไรนี่
แต่ละครั้งย่างเท้าก้าวอย่างดี
ไม่รู้มีหลุมพรางได้อย่างไร



พิมพิลาไลย


หรือเพราะใจดวงนี้ที่ซุ่มซ่าม
ถือบุ่มบ่ามตามติดคิดว่าไหว
เพียงเห็นแววหวานหว่านสะท้านไป
ทั้งหัวใจไม่ยั้งระวังตน

เพียงยินถ้อยน้อยนิดคิดว่าใช่
แอบหลงใหลใฝ่เพ้อว่าเธอสน
แท้จริงเหรอเธอนั้นก็ป้อทุกคน
หลงเล่ห์กล..หญิงเจ้าชู้..พึ่งรู้ตัว

 

[ไพร พนาวัลย์]

ได้พบเธอครั้งแรกแปลกใจนัก
ใยหลงรักหน้ามลจนคลั่งเพ้อ
ไม่ว่าคืนหรือวันฝันละเมอ
อยากพบเจอคนดีพี่ใจลอย

โปรดเมตตาเถิดหนาแก้วตาพี่
อย่าขยี้หัวใจให้ยับย่อย
เธอทั้งสวยทั้งงามจึงตามรอย
ขออย่าปล่อยให้พี่ชายตายทั้งเป็น

แม้ครั้งแรกจะรู้ว่าหลงรัก
แต่คอยหักห้ามใจไม่ตื่นเต้น
แต่วันนี้ไม่ลุ่มหลงตรงเธอเป็น
ดั่งเดือนเพ็ญเด่นสว่างกลางใจชาย

 

“ปรางค์  สามยอด”



น้อยเอ๋ย ยืมลายสวยๆหน่อยเถิดนะ ของลุงไม่สวย 

[chaipan1999]

ขอบคุณทุกคนครับ  ไหนๆก็ไหนๆ

ขอหลงรักอีกสักครั้งจะได้ไหม
จากหัวใจที่พ่ายพังอีกหน
จะขอหลงรักเธอเพียงหนึ่งคน
และเป็นคนสุดท้ายในดวงใจ