ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

โลกสดสวยอาจมีสีหมองหม่น
อาจมีฝนจนหนาวจะก้าวไหว
มีผิดหวังสมหวังทุกครั้งไป
มีตำราเล่มใหม่ให้ได้เรียน

มีความหลังยังเก็บเจ็บปวดแผล
มีหัวใจที่อ่อนแอมิแปรเปลี่ยน
มีความเหงาความเศร้าเข้าวนเวียน
มีความเพียรเป็นเพื่อนไว้เตือนตน

โลกกว้างใหญ่ได้มองได้ลองรู้
ความสำเร็จเก็บซ่อนอยู่ทุกแห่งหน
เพียงยืนหยัดศรัทธามานะตน
ไม่นานฝนก็สร่างซาจนฟ้างาม

ที่ผ่านมาคือตำราของชีวิต
รู้ถูกผิดคิดบ้างต่างคำถาม
ทุกเวลานาทีทิวาวาม
เรียนรู้ความงดงามได้ตามใจ.

[ชมพูไพร]

มีสูตรแห่งความสุขมาไขขาน
เป็นตำนานจดตำราของชีวิต
สูตรที่หนึ่งง่ายง่ายไม่ถูกผิด
ดื่มน้ำนิดวันละลิตรเพื่อร่างกาย
สูตรที่สองกินอาหารทุกสามมื้อ
อย่าดื้อดึงทำตามบอกของสหาย
กินประหนึ่งเราเป็นดั่งเจ้าชาย
เพื่อร่างกายยืนยงตราบเท่านาน
สูตรที่สามนอนวันละเจ็ดชั่วโมง
สูตรที่สี่ยกโขยงไปเผาผลาญ
เพื่อร่างกายยืดหยุ่นแรงทนทาน
ใช้ชีวิตบนหลักการความพอดี
เล่นสนุกเสียบ้างอย่าเครียดนัก
เมื่อเหนื่อยหนักพักผ่อนโดยการที่
นั่งเงียบเงียบอยู่กับตัวอย่ารอรี
สักนาทีสิบนาทีบ้างเป็นไร
สูตรสุดท้ายจะแนะนำเพื่อนเพื่อนกลอน
ขอเว้าวอนทำตามกันบอกสูตรให้
หาเวลานั่งสมาธิฟื้นฟูใจ
สวดมนต์ไปวันละนิดจิตดีเอย

[สายใย]

เมื่อชีวิตติดลบ พลันพบสูตร
ชมพูไพร มาพูด สูตรเฉลย
หนึ่งดื่มน้ำวันละลิตรติดใจเลย
(แต่น้องเอ๋ยน้ำนี้ดันมีฟอง)

เรื่องอาหารสามมื้อถือเป็นวัตร
น้ำมังสวิรัติมื้อละป๋อง
ไม่เคยขาดสามมื้อถือประคอง
ขอรับรองเจ้าชายยังอายเรา

สูตรที่สามตามตำราน่าจะเด็ด
นอนหลับเจ็ดชั่วโมงไม่ง่วงเหงา
สูตรที่สี่พี่ชายไม่ซึมเซา
ยกแก้วเหล้าออกกำลังทั้งวันเลย

สูตรสุดท้ายให้หลับตาสมาธิ
พี่ลอง ริ ตามคำพร่ำเฉลย
พอหลับตาหน้าคุณที่คุ้นเคย
ลอยฟ่องเลยเผยยิ้มอย่างพริ้มเพรา

[เหมันต์กาล]

ตำรานี้จบลงให้คิดถึง
ตำราซึ่งมีเพื่อนเพื่อนคอยสุขสัน
เป็นตำราที่ทุกคนควรจดจำ
ตำรานั้นคือตำรา  มัธยม

ตำรานี้มีแบ่งเป็นสองช่วง
หนึ่งคือช่วงตอนต้นเรายังเด็ก
เป็นช่วงเก็บความรู้ความเข้าใจ
คือบันไดปีนไตร่ให้ขึ้นมา

อีกช่วงหนึ่งเรียนกว่าช่วงตอนปลาย
เป็นช่วงให้ประสบการณ์อันมาค่า
มีทั้งสุขทั้งเครียดร่วมกันมา
เป็นช่วงวันเวลาหน้าจดจำ

[กริชอักษร]

เมื่อยามท้อแท้ใกล้แพ้พ่าย
มองฟ้าไกลไม่เห็นเป็นสีขาว
ดูมืดมิดเช่นคืนที่ไร้จันทร์ดาว
มีเพียงไอหนาวให้ร้าวรอน
อย่าสับสนหม่นหมองร้องไห้หวน
ให้ทบทวนครวญคิดพินิจก่อน
รอทิวามาถึงจึงต่อกร
ใช่จะแพ้อย่างแน่นอนแค่อ่อนแรง