ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

วิมานในก้อนเมฆ.....

เอาก้อนเมฆมาสร้างวิมานรัก     แกะสลักให้วิจิตรวิศมาหรา
สร้างให้สวยสดใสในจินตนา     เพื่อบูชาศาสนารักปักดวงใจ

เอาก้อนเมฆก้อนใหญ่เป็นฐานราก   เมฆมีมากไขว่คว้ามาเคียงใกล้
ยกระดับพับขั้นเป็นบันได           สร้างด้วยใจมุ่งมั่นอย่างหมั่นเพียร

ให้วิจิตรพิศดารวิมานมาศ           เพื่อประกาศรักเราเฝ้าขีดเขียน
เป็นแบบบทอดทนเฝ้าวนเวียน      ต่างพากเพียรวาดวิมานตระการตา

แล้ววันหนึ่งจึงรู้ว่าไม่ไช่         เมฆก้อนใหญ่ทะลายลงกองตรงหน้า
ด้วยพายุหมุนซ้ำกระหน่ำมา         ก้อนเมฆาก็ทะลายกลายเป็นปุย

วิมานรักหักหายทะลายแล้ว        ไม่เหลือแวววิมานมาศขาดเป็นผุย
เหลือเพียงซากรักร้างเป็นทางลุย    เหลือเพียงปุยเมฆหม่นบนฟ้าไกล

คงเป็นเพราะรักเราไม่เข้าขั้น       จึงถูกกันกีดขวางทางฟ้าใส
เพราะไม่มีสันนิวาสอนาถใจ       ต้องจำไกลจากดาวลงสู่ดิน

 

“ปรางค์ สามยอด”

[พิมพิลาไลย]

เพราะเพ้อฝันสรรสานวิมานเมฆ
เหมือนซื้อเลขใฝ่ฝันรางวัลใหญ่
ก็พบความพลาดพลั้งทุกครั้งไป
เมฆมันไม่อยู่คงในทรงเดิม

แต่เพราะเธอชวนฉันมาสรรสร้าง
จับเมฆวางร่างแบบแอบเห่อเหิม
ช่วยกันตกแต่งไปใจต่อเติม
แล้วก็เสริมด้วยฝันอันมากมาย

แต่ไม่นานเมฆคลานผ่านฟากฟ้า
วิมานพาร่วงหล่นป่นสลาย
สิ่งที่ฝันนั้นมันพลันกระจาย
หมดความหมายกลายเป็นฝนหล่นมาแทน

พิมพิลาไลย

[พิกุลแก้ว]

รู้สึกแปลก...ในหัวใจ...ทุก-ทุกครั้ง
เสียงหัวใจเต้นตึงตัง...ยามพบหน้า
อกมันสั่น..ระริกรัก..ปักอุรา
ทั้งถ้อยพรรณา...สะท้าน..ในจิตใจ

กลับมาอยู่คนเดียวเที่ยววาดฝัน
ในวิมานแห่งนั้น...ได้เคียงใกล้
นั่งคิดนึก..ตรึกตรอง..เรื่องของใจ
หากเป็นดั่ง..ที่ฝันไว้..ก็คงดี

วาดวิมานในอากาศทาสความคิด
หลงสนิทชิดใกล้...ใจสุขขี
เก็บเอาคำ..ลำนำ..พร่ำวจี
มารองรับวิมานนี้ให้แข็งแรง

แต่เมื่อฟ้าสั่งฝน....บ่นดังลั่น
ลมพายุโหมพลัน...ดั่งกลั่นแกล้ง
วิมานล้ม..ล่มสลาย...แทบหมดแรง
วิมานแล้ง...เมฆฝน...ทนกล้ำกลืน

[ดาวระดา]

เคยสรรเสกเมฆลายที่ปลายฟ้า
ครั้นยามสุริยาเจ้าล้าถอย
สีเมฆเจ้าเปล่งปลั่งดั่งเพชรพลอย
งามหยดย้อยร้อยรินจินตนา

มองเป็นพุ่มไม้ดอกออกบานแย้ม
ผลิดอกแซมแต้มสรวงเสน่หา
อร่ามเรืองอรัญร่องผองเทวา
ผ่องเจิดจ้าแจ่มแจ้งแสงอุทัย

บ้างมองเห็นเป็นหาดพิลาสลักษณ์
จินต์ประจักษ์จ้องเจิมเพิ่มวิสัย
อยากลอยล่องท่องลัดสะบัดไป
ชมหาดใกล้ในเงาเหล่าเทวินทร์

[ไพร พนาวัลย์]

วิมานเมฆแสนงาม

วิมานเมฆดุจสวรรค์อันบรรเจิด
ถิ่นกำเนิดเหล่าอัปสรงามสุดสอย
อยู่ปลายฟ้าสรวงสวรรค์วิมานลอย
คนป่าดอยได้แต่มองตะลึงงัน

มองลมพลิ้วปลิวเมฆขาวพราวไสว
เหมือนปลิวใจยอดพธูสู่สวรรค์
อยากล่องลอยคล้อยคู่อยู่เคียงกัน
สาวสวรรค์คงผลักไสให้กลับดิน

ได้แต่มองได้แต่ฝันพลันวิโยค
ชาวดินโศรกต่ำต้อยคอยถวิล
สวรรค์อยู่คู่ฟ้า น้ำตาริน
เป็นชาวดินต้องเจียมตนคนละชั้น

ขอหมายปองมองฟ้าชาติหน้าเถิด
จะขอเกิดเคียงเจ้าสาวสวรรค์
ชาตินี้ขอสร้างบุญให้เทียมทัน
แม้ฟ้ากั้นก็จะก้าวเข้าวิมาน

ขอบคุณมากนะครับที่มาเยี่ยมเยือนวิมานเมฆของชาวดิน

 

“ปรางค์ สามยอด”