ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

เพราะเหตุผลคนจะไปได้ทุกอย่าง
หยิบข้ออ้างบางสิ่งทิ้งกันเฉย
จากวันที่เราแตกแยกทางเลย
ฉันไม่เคยสักคราลืมหน้าลง

ก็ทำความเข้าใจให้ยอมรับ
ฝืนยิ้มกับหัวใจใกล้เป็นผง
ถูกอดีตกรีดลึกนึกอยากปลง
เธอยังคงอยู่ในซอกใจกัน

ทั้งเตียงนอน หมอนข้าง วางที่เก่า
มีกลิ่นเขาราวได้ร่วมในฝัน
กลิ่นน้ำหอมเจือจางพลางจาบัลย์
แต่ว่ามันยังพอต่อหายใจ

ยังเศร้าตรมจ่อมจมกับความหลัง
ฉันเก็บฝังขังอยู่เธอรู้ไหม
เก็บเธอเป็นตำนานสุสานใจ
ชาตินี้ไม่ให้ใครได้แทนเธอ

พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

รักพี่นี้มอบให้เธอสุดที่รัก
จะขอปักหลักลงตรงเสมอ
จะไม่ขอรักใครนอกจากเธอ
ขอพบเจอเธอทุกชาติอย่าคลาดคลา

แม้ชาตินี้รักเราจำใจจาก
ความทุกข์ยากพรากไปไกลสุดฟ้า
ขอจงรอพี่ก่อนจะย้อนมา
อนิจจาต้องกล้ำกลืนขมขื่นใจ

เห็นห้องหอรอรักสุดหักห้าม
คิดถึงความหอมหวานจนหวั่นไหว
นับแต่นี้พี่คงปวดรวดร้าวใจ
ไม่มีใครมาเคียงครองเหมือนดังเคย

กระท่อมน้อยไร้เนื้อเย็นเป็นอดีต
ดั่งคมมีดเชือดเฉือนจนชาเฉย
เป็นรังรักครั้งเก่าแต่ก่อนเคย
ต้องละเลยเป็นสุสานลานระทม

 

“ปรางค์  สามยอด”

[ดาวระดา]

เก็บแม้เศษดินเปื้อนที่เรือนรัก
เธอเลือกหักผลักห่างสร้างเหตุผล
มากลบเกลื่อนเรือนรักให้อับจน
ฉันจึงต้องจำนนเหตุผลเธอ

ได้เพียงเก็บทุกเสี้ยวมาเกี่ยวร้อย
เพราะอย่างน้อยตัวฉันมั่นเสมอ
แม้จะเจ็บเหน็บใจยังใฝ่เจอ
เพียงละเมอในฝัน....ฉันสุขใจ

[พิมพิลาไลย]

รักพี่นี้มอบให้เธอสุดที่รัก
จะขอปักหลักลงตรงเสมอ
จะไม่ขอรักใครนอกจากเธอ
ขอพบเจอเธอทุกชาติอย่าคลาดคลา

แม้ชาตินี้รักเราจำใจจาก
ความทุกข์ยากพรากไปไกลสุดฟ้า
ขอจงรอพี่ก่อนจะย้อนมา
อนิจจาต้องกล้ำกลืนขมขื่นใจ

เห็นห้องหอรอรักสุดหักห้าม
คิดถึงความหอมหวานจนหวั่นไหว
นับแต่นี้พี่คงปวดรวดร้าวใจ
ไม่มีใครมาเคียงครองเหมือนดังเคย

กระท่อมน้อยไร้เนื้อเย็นเป็นอดีต
ดั่งคมมีดเชือดเฉือนจนชาเฉย
เป็นรังรักครั้งเก่าแต่ก่อนเคย
ต้องละเลยเป็นสุสานลานระทม

 

“ปรางค์  สามยอด”

ว้าว เยี่ยมเลย ชอบบบบบบ อยากให้ +๑๐๐ แต่ให้ได้ที่ละ +๑ เอาไปเลยค่ะ

ไม่เคยลืมความหลังแต่ครั้งก่อน
เห็นภาพตอนอ่อนหวานพาลขื่นขม
เงาอดีตกรีดใจให้ระทม
เกือบจะล้มอ่อนเปรี้ยแทบเสียคน

หากมีบุญหนุนนำเคยทำร่วม
เราคงรวมหัวใจได้อีกหน
ขอหยุดใจไว้ก่อนมันร้อนรน
ด้วยเหตุผลเคยช้ำต้องทำใจ


พิมพิลาไลย

[จ้อง เจรียงคำ]

ดั่งสถาปนิกผู้พลิกโลก
สร้างแดนโศกโยกแทนแดนสวรรค์
เพียงมิถึงหนึ่งอึดใจ...ในเฉียบพลัน
โลกของฉัน..ก็พังไปทั้งใบ

เธอออกแบบแยบยลให้ทนเศร้า
ประมวลเข้าคอมคลิ๊กกราฟฟิคไหน
เพียงคำว่า  เราจบ..กลบทั้งใจ
ขังไว้ใน..สุสาน..ประจารช้ำ

[ดาวระดา]

ดั่งสถาปนิกผู้พลิกโลก
สร้างแดนโศกโยกแทนแดนสวรรค์
เพียงมิถึงหนึ่งอึดใจ...ในเฉียบพลัน
โลกของฉัน..ก็พังไปทั้งใบ

เธอออกแบบแยบยลให้ทนเศร้า
ประมวลเข้าคอมคลิ๊กกราฟฟิคไหน
เพียงคำว่า  เราจบ..กลบทั้งใจ
ขังไว้ใน..สุสาน..ประจารช้ำ(อาร์ตี้)

จะหาใครมามุดแล้วขุดออก
ใจที่ยอกยับย่อยรอยขยำ
คงสถิตย์สถานลานระกำ
จวบสิ้นกรรมจำสิ้นกาลหนอลานรัก(สุวิจักขณ์)

[มหาซัง]

เมื่อใจเจ็บเหน็บตนจนใจช้ำ   
เธอกล่าวคำร่ำลาว่ากล่าวใส่
ตัดเยื่อรักหักหาญผลาญเยื่อใย   
น้ำตาใสไหลล้นปนตาเรา

น้องลาห่างต่างมองต้องลาจาก   
รู้ชอบมากจากไกลใจชอบเหงา
ยังจดจำคำหวานจารจดเอา   
รวมเรื่องเก่าเล่าทวนหวนเรื่องราว

ยิ้มส่งกันวันนี้พี่ส่งน้อง   
เคยเคียงครองปองกันวันเคียงก้าว
เหลือเพียงภาพวาบเลยเผยเพียงคราว   
ฝืนพร่ำกล่าว ป่ า ว ร้องต้องพร่ำลา

มหาซัง..ป่ า ว คำนี้โพสติดกันไม่ได้นะครับ ต้องเว้นช่องไว้ถึงโพสได้ครับงง

[พิมพิลาไลย]

เก็บแม้เศษดินเปื้อนที่เรือนรัก
เธอเลือกหักผลักห่างสร้างเหตุผล
มากลบเกลื่อนเรือนรักให้อับจน
ฉันจึงต้องจำนนเหตุผลเธอ

ได้เพียงเก็บทุกเสี้ยวมาเกี่ยวร้อย
เพราะอย่างน้อยตัวฉันมั่นเสมอ
แม้จะเจ็บเหน็บใจยังใฝ่เจอ
เพียงละเมอในฝัน....ฉันสุขใจ

จะเก็บความฝังใจทำไมนั่น
ในเมื่อมันสะบั้นแหลกแตกสลาย
ความทรงจำทำให้ใจละลาย
ยังไม่คลายความเศร้าเราก็ตรม



พิมพิลาไลย

[ดาวระดา]

ผมเคยเหมือนกับมหาซัง
ผมเจอมาสองคำคำแรกคำเดียวกับมหาซังส่วนอีกคำ  แ ร้  ว   ผมงงเหมือนกันแยกกันก็แก้ไม่ได้

[พิมพิลาไลย]

ดั่งสถาปนิกผู้พลิกโลก
สร้างแดนโศกโยกแทนแดนสวรรค์
เพียงมิถึงหนึ่งอึดใจ...ในเฉียบพลัน
โลกของฉัน..ก็พังไปทั้งใบ

เธอออกแบบแยบยลให้ทนเศร้า
ประมวลเข้าคอมคลิ๊กกราฟฟิคไหน
เพียงคำว่า  เราจบ..กลบทั้งใจ
ขังไว้ใน..สุสาน..ประจารช้ำ

สร้างสุสานกักกันใจให้เธออยู่
โปรดจงรู้ไม่ใช่ให้แค่ขำ
เพราะรักเธอมากไปขอใจดำ
จะขอนำหัวใจไปกักกัน



พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

ยิ้มส่งกันวันนี้พี่ส่งน้อง   
เคยเคียงครองปองกันวันเคียงก้าว
เหลือเพียงภาพวาบเลยเผยเพียงคราว   
ฝืนพร่ำกล่าว ป่ า ว ร้องต้องพร่ำลา

มหาซัง..ป่ า ว คำนี้โพสติดกันไม่ได้นะครับ ต้องเว้นช่องไว้ถึงโพสได้ครับงง[/font][/size][/color][/center]

 
ผมเคยเหมือนกับมหาซัง
ผมเจอมาสองคำคำแรกคำเดียวกับมหาซังส่วนอีกคำ  แ ร้  ว   ผมงงเหมือนกันแยกกันก็แก้ไม่ได้

  พิมเจอเช่นกันค่ะ แก้ ไม่ได้เลยไม่แก้ 

จากวันที่ เราห่าง แยกทางกัน
ด้วยเหตุผล เธอนั้น มันหนักหนา
นับแต่วัน เธอไป จนไกลตา
ยามนิทรา ครานั้น ฝันถึงเธอ

สุสานใจ ในนี้ มีเธออยู่
ไม่มีผู้ อื่นใด ให้ใจเผลอ
โปรดจงรับ รู้ไว้ ใคร่อยากเจอ
แต่เพียงเธอ ผู้เดียว ยึดเหนี่ยวใจ


พิมพิลาไลย

[ระนาดเอก]

จากวันที่ เราห่าง แยกทางกัน
ด้วยเหตุผล เธอนั้น มันหนักหนา
นับแต่วัน เธอไป จนไกลตา
ยามนิทรา ครานั้น ฝันถึงเธอ

สุสานใจ ในนี้ มีเธออยู่
ไม่มีผู้ อื่นใด ให้ใจเผลอ
โปรดจงรับ รู้ไว้ ใคร่อยากเจอ
แต่เพียงเธอ ผู้เดียว ยึดเหนี่ยวใจ..(น้องพิมพิลาไลยไฟแรง)


พิมพิลาไลย

๐ เมื่อพรหมท่านบัญชาประกาศิต
กุมชีวิตกมลคนเหลวไหล
พี่ก็ขอรับกรรมที่ทำไป
ยอมถูกไฟรักโจมโหมทำลาย

๐ แม้เหลือเถ้าร้าวรวดเจ็บปวดจิต
ยอมอุทิศทรามวัยไม่เบี่ยงบ่าย
จารึกเป็นอนุสรณ์มิคลอนคลาย
ว่าผู้ชายคนนี้..พลีให้เธอ..(พี่ระนาดเอก)

[มารเงา]

จากวันที่ เราห่าง แยกทางกัน
ด้วยเหตุผล เธอนั้น มันหนักหนา
นับแต่วัน เธอไป จนไกลตา
ยามนิทรา ครานั้น ฝันถึงเธอ

สุสานใจ ในนี้ มีเธออยู่
ไม่มีผู้ อื่นใด ให้ใจเผลอ
โปรดจงรับ รู้ไว้ ใคร่อยากเจอ
แต่เพียงเธอ ผู้เดียว ยึดเหนี่ยวใจ..(น้องพิมพิลาไลยไฟแรง)


พิมพิลาไลย

๐ เมื่อพรหมท่านบัญชาประกาศิต
กุมชีวิตกมลคนเหลวไหล
พี่ก็ขอรับกรรมที่ทำไป
ยอมถูกไฟรักโจมโหมทำลาย

๐ แม้เหลือเถ้าร้าวรวดเจ็บปวดจิต
ยอมอุทิศทรามวัยไม่เบี่ยงบ่าย
จารึกเป็นอนุสรณ์มิคลอนคลาย
ว่าผู้ชายคนนี้..พลีให้เธอ..(พี่ระนาดเอก)

พลีให้เจ้า ทั้งแผ่นกาย สายโลหิต
พลีชีวิต ให้เจ้า มาเสมอ
พลีดวงจิต ดวงมาน ด้วยรักเธอ
มิพลั้งเผลอ พลีพลั้ง รั้งให้ใคร

ด้วยดวงใจ ดวงนี้ ยังมีรัก
ผูกสมัคร รักเจ้า พิศมัย
ตราตรึงไว้ ในสุสาน ของหัวใจ
นานเพียงใด ใคร่ขอ เพียงมีเธอ..(น้องเมางาน)

[พิมพิลาไลย]

๐ เมื่อพรหมท่านบัญชาประกาศิต
กุมชีวิตกมลคนเหลวไหล
พี่ก็ขอรับกรรมที่ทำไป
ยอมถูกไฟรักโจมโหมทำลาย

๐ แม้เหลือเถ้าร้าวรวดเจ็บปวดจิต
ยอมอุทิศทรามวัยไม่เบี่ยงบ่าย
จารึกเป็นอนุสรณ์มิคลอนคลาย
ว่าผู้ชายคนนี้..พลีให้เธอ..(พี่ระนาดเอก)

ใยพระพรหม สมหน้า มากลั่นแกล้ง
ให้เธอแสร้ง รักกัน ให้ฉันเผลอ
แล้วก็ผละ ทิ้งไป ให้ละเมอ
ก็ต้องเจอ แบบนี้ ที่ฉันรอ

โหมไฟรัก ให้แรง แต่งให้ร้อน
อยากเห็นตอน เธอคุกเข่า เข้ามาขอ
อ้อนวอนว่า เธอผิด ไม่คิดพอ
ก็จะขอ ลั่นดาน สุสานใจ

พิมพิลาไลย

[พิมพิลาไลย]

พลีให้เจ้า ทั้งแผ่นกาย สายโลหิต
พลีชีวิต ให้เจ้า มาเสมอ
พลีดวงจิต ดวงมาน ด้วยรักเธอ
มิพลั้งเผลอ พลีพลั้ง รั้งให้ใคร

ด้วยดวงใจ ดวงนี้ ยังมีรัก
ผูกสมัคร รักเจ้า พิศมัย
ตราตรึงไว้ ในสุสาน ของหัวใจ
นานเพียงใด ใคร่ขอ เพียงมีเธอ..(น้องเมางาน)

อุทิศกายถวายตัวหัวด้วยนะ
แบกภาระหลายร่างอย่างเอ๋อเอ๋อ
จะเก็บครองดองไว้ได้ไหมเออ
แล้วใส่เบอร์แต่ละร่างวางเรียงกัน....


  พี่ ไพพิลาลิม  ขอบคุณน้อง เมางาน นะคะที่มาร่วมแจม 

พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

ใยพระพรหม สมหน้า มากลั่นแกล้ง
ให้เธอแสร้ง รักกัน ให้ฉันเผลอ
แล้วก็ผละ ทิ้งไป ให้ละเมอ
ก็ต้องเจอ แบบนี้ ที่ฉันรอ

โหมไฟรัก ให้แรง แต่งให้ร้อน
อยากเห็นตอน เธอคุกเข่า เข้ามาขอ
อ้อนวอนว่า เธอผิด ไม่คิดพอ
ก็จะขอ ลั่นดาน สุสานใจ

พิมพิลาไลย

ที่รักเอ๋ย เราเคยพลาดที่วาดหวัง
วิมานพังนานวันอย่าหวั่นไหว
เราต่างคนต่างมีสุสานใจ
ขอทรามวัยจงลืมวันที่ผ่านมา

เพราะเธอเขาคงไม่ใช่เนื้อคู่
จึงฝังอยู่เพียงเงาให้ห่วงหา
เขาจากเธอไปแล้วจึงร้างลา
เขาคงไม่คืนมาหาคนดี

อย่าคร่ำครวญหวนไห้ไปเลยนะ
ตัวพี่จะดูแลแม่โฉมศรี
เราต่างคนต่างเศร้าเข้าใจดี
เราต่างมีสุสานใจให้บทเรียน

 

“ปรางค์  สามยอด”

[พิมพิลาไลย]

สุสานใจปิดตายไว้นานแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วนกกามาขับขาน
คงเป็นที่ว่างปลอดตลอดกาล
เจ้าของพาลด้านชาลารักเลย

พิมพิลาไลย