ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[my smile]

สิ่งที่ฉันมอบให้เธอ เก็บไว้ในความทรงจำจะได้ไหม
แม้เราไม่ได้รักกันตลอดไป อย่างน้อยก็ได้ความทรงจำที่แสนดี

อาจจะเป็นความทรงจำที่ไม่มีค่า แต่สิ่งที่ได้มามันมีความหมาย
จะเก็บมันจนชีวิตถึงตอนบั้นปลาย จนลมหายใจสุดท้ายที่ดำเนิน

เก็บฉันไว้ในพื้นที่เล็กเล็ก แม้จะเจ็บก็ยังพอทนได้
ดีกว่าปล่อยให้เธอลืมมันไป จนไม่เหลือความทรงจำหรือเลือนลางจากใจเธอ

ฉันจะเก็บเธอไว้ในใจส่วนลึก จะได้รู้สึกว่ายังมีเธอเสมอ
ความรักที่เคยมีอาจเปลี่ยนแปลงหรือพร่าเบลอ แต่ความทรงจำที่เคยมีเธอจะยังชัดเจนอยู่ในหัวใจ

 

[แพรว >w<]

แด่ตัวเธอ ที่รัก พักใจเอ๋ย
จะจากเลย เคยอยู่ คู่เคียงสอง
ประคองรัก ปักแปร แคร์คอยมอง
เราพี่น้อง ทั้งผองเพื่อน จะเคลื่อนคลา

ก่อนจากจร ฝากบทกลอน มาจรจาก
น้ำตาพราก อาดูรจิต คิดเสาะหา
ทางที่เรา ไม่ต้องจาก พรากน้ำตา
เหตุใดหนา ไม่มีเห็น เช่นนั้นเลย

ความทรงจำ สีจาง บางเบาหลง
เลอะเลือนลง ร่ำรา อุราเอ๋ย
เธอจากแล้ว จรลับ ไม่กลับเคย
ไม่อาจเผย ความในใจ ให้รู้ตัว

จะเหลือเพียง... ความทรงจำ... ครั้งสุดท้าย....
ไม่จางหาย กลายเปลี่ยน เวียนสลัว
ลมหายใจ... ที่เหลืออยู่... รู้จิตกลัว
ไม่อยากเหลือ เพียงภาพมัว.... ที่เลือนลาง....

โปรดเถิดเธอ เจอแต่งเติม เพิ่มความรัก
ร้าวรานหนัก หากเธอหัก รักแหนงหนาง
ความทรงจำ ซ้ำแต่งเสริม เริ่มแจ่มจาง
อย่าเลือนลาง ห่างห้าม ความรักเลย...

มาร่วมแจมด้วย ด้วยคับผม คุณพี่ คิคิ

[สายลมสีขาว]

ผ่านคืนวัน เลยร่วง ห้วงแรมฝัน
ย้อนรำพัน ใจไป ในเวหา
คิดถึงเรื่อง เฟื่องรัก พรรณนา
ช่วงงดงาม จับตา จะบรรยาย

หอมไอหวาน ซ่านจิต พิศสมัย
กลมกล่อมใจ ในทำนอง คล้องความหมาย
เป็นไอหวาน ที่ฉันมี อยู่มากมาย
แต่ตอนนี้ ฟุ้งกระจาย คล้ายหมอกจาง

ระรินไหล ไปตามลม สมวิถี
วินาที ความทรงจำ ย่ำฟ้าสาง
ไม่เห็นแล้ว แก้วรัก ทักเส้นทาง
เหมือนภาพเธอ ที่เลือนลาง ลงทุกที

เมื่อหมอกจาง เธอหาย ในที่สุด
เป็นเหมือนจุด หยุดชีวิต ทิศวิถี
สิ่งที่เห็น มีเพียงเขา เค้่าวจี
ครั้งสุรีย์ ทอดแสง แจ้งทางใจ

[มหาซัง]

ความทรงจำย้ำเตือนมิเลือนห่าง     
แนบชิดข้างพร่างพรมคอยถมใส่
แม้ยามนอนหลอนเร้ากระเช้าใจ     
สิงเข้าไปในฝันทุกวันคืน


ภาพแห่งห้วงช่วงรักหักสลาย       
วนเวียนว่ายวกวนแต่ทนฝืน
กินน้ำตามามากกระดากกลืน   
ที่ล้นรื้นรินหลั่งหลังเลิกลา

เมื่อยิ่งกลบลบรอยสร้อยสวาท   
เหมือนกับวาดภาพใหม่ให้ห่วงหา
เป็นรอยสักปักย้ำซ้ำตีตรา     
อยู่คู่กาลเวลาชั่วฟ้าดิน         

มหาซัง

[พิมพิลาไลย]

ความทรงจำ..คือคำที่พร่ำรัก
ที่เธอปักมันไว้ไม่มาถอน
เธอไม่เคยสนใจไม่อาทร
ฉันอยากถอนมันทิ้งจริงนะเออ

แต่ก็ทำไม่ได้ใจไม่กล้า
เห็นน้ำตาดอกรักทะลักเอ่อ
ต้องดูแลแม้ใจไร้เงาเธอ
ฉันอยากเจอคนย้อนมาถอนมัน


พิมพิลาไลย