ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

รักเอย...จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน....

ที่รักจ๋าถ้ามันรักกันไม่ได้               
รีบตัดใจจากกันเสียเถิดหนา
ก่อนจะสายเกินไปให้ใจชา             
รีบรักษาใจเราอย่าเศร้าตรม

แม้จะฝืนเพียงใดให้รักมั่น             
สร้างความฝันให้เป็นจริงไม่ให้ล่ม
หลงรักเขาข้างเดียวไม่เกลียวกลม   
รักติดหล่มไม่ราบรื่นทนฝืนใจ

แต่ยิ่งรักยิ่งฝืนกลืนไม่เข้า             
ดั่งรักเราด้อยค่าว่าไม่ไช่
ก็อย่าฝืนรักอยู่เลยไม่เป็นไร         
เก็บหัวใจไว้ให้คนที่รอคอย

คงไม่เคยทำบุญไว้ร่วมชาติ           
ไม่ตักบาตรร่วมกันจึงท้อถอย
จากเดี๋ยวนี้ดีกว่าอย่าสำออย         
ถ้าขืนปล่อยใจถลำคงช้ำนาน.....

รักเอย  ยากนักหนากว่าจะพบ     
แต่ถ้าพบแล้วต้องทุกข์ไม่สุขสันต์
ก็จะรักให้ทรมานทำไมกัน             
รีบจากกันก่อนจะเครียดถึงเกลียดชัง.....

ไพร พนาวัลย์

[พิมพิลาไลย]

โอ้รักเอยเคยหวานปานน้ำผึ้ง
เสมือนหนึ่งน้ำทิพย์พริบตาเปลี่ยน
แม้ร่วมฝันกันมากอย่างพากเพียร
ถึงจะเรียนรู้กันนั้นยาวนาน

ยังประคองสองใจไม่สำเร็จ
คนใจเพ็ชรเข็ดไปไม่ประสาน
ตัดสิ้นเยื่อขาดใยไม่ต้องการ
ลืมวันวานหวานสิ้นไร้ยินดี

หากไม่รักสักคำย้ำเตือนหน่อย
จะไม่คอยเฝ้าฝันอย่างวันนี้
เมื่อจบกันฉันก็อยากฝากวจี
รักที่มี ที่ให้ ไม่ขอลืม

พิมพิลาไลย

[ฉ วี ว ร ร ณ]

• • • • • • • • • • • • • • • • •
ความรักพริ้วมาดั่งลมโบก
รุนแรงกรรโชกด้วยเสน่หา
แล้วสลาย ..... ... . หายไปกับเวลา
ทิ้งไว้เพียงคราบน้ำตาและความทรงจำ
• • • • • • • • • • • • • • • • •

[บ้านกลอนไทย]

๐ หรือเยื่อใย ให้มา ราคาน้อย
เพียงเศษพลอย ด้อยแต้ม แถมมีขำ
รักเจ้าเอย เคยหวาน อ้อยตาลนำ
มาตกต่ำ ช้ำใจ.....เธอไม่แล


     

[nongpob]

โอ้! รักเอย เอ่ยคำ ลำนำเพราะ
กระทู้เหมาะ ทุกข์สุข ทุกกระแสร์
ยามมีรัก ภักดี มีคนแคร์
คอยดูแล รักสราญ หวานชื่นใจ

ยามรักเปลี่ยน เลี่ยนหวาน พาลเป็นขม
ก็เกิดปม ปัญหา พาหมองไหม้
รักเอยรัก หวานชื่น กว่าอื่นใด
หรือรักปลอม ตรอมใจ...ใครบอกที....

[เซียนสุรา]

๐ รักเอยรัก ว่าหวาน ปานน้ำผึ้ง
เพียงหยดหนึ่ง ซึ้งใจ ไม่จางหาย
รักเอยรัก ได้รัก มิหักคลาย
ทุกเช้าบ่าย พร่ำรัก รำพันใจ

[คนเมืองน้ำ]

ตอนรักกันหวานดีไม่มีหมอง
พอมีสองรักชะงักถูกผลักไส
รักที่ดีควรมีหนึ่งพึงพอใจ
ถ้ารักใครขอให้รักภักดิ์ชายเดียว

[(ฟ้า) มารสุรา]

ไปดีเถิดนะพี่ขออวยพร   ให้เจ้าไปดี  ลืมเกือบสิบปีที่เธอกับฉัน

อนิจจา...เวลาไม่...ได้เพิ่มรัก
เห็นประจักษ์...แจ้งไว้...ในใจฉัน
ความรู้สึก...ผ่านนานปี...มีให้กัน
เพียงผ่านวัน...เธอทิ้งฉัน...ได้ลงคอ

โอ้รักเอย...ที่เคย...ว่าฉ่ำหวาน
เปลี่ยนเป็นขม...ทรมาน...เสียจริงหนอ
ทนขมขื่น...ทนฝืน...กลืนลงคอ
อนาจหนอ...อกหัก...เพราะรักเอย[/color]

 

[ไพร พนาวัลย์]

.....ความรักร้อยเล่ห์กล รักเอยล่วงล่อใจคน หลอกจนตาย ใจ.....

สุดที่รักถ้าจะรักอย่าลวงหลอก            รักหยอกหยอกไม่จริงใจไม่ไฝ่ฝัน
ถ้าไม่รักก็รีบบอกอย่าหลอกกัน           ความสัมพันธ์จะเป็นพิษฤทธิ์ร้ายแรง

เคยพบรักครั้งหนึ่งตรึงใจนัก               ต้องอกหักจากรักลวงทรวงแสลง
เมื่อแรกรักไม่มีใครไม่ระแวง               รักแอบแฝงซ่อนเร้นเดนรักใคร

ไม่เคยรู้หลงรักปักดวงจิต                  เจ้ามิ่งมิตรหลอกอำทำหน้าใส
จะรักพี่คนเดียวไม่รักใคร                   แล้วทำไมจึงมีคนมารอคอย

เกือบถูกคนรักของเขาเข้าทำร้าย         แสนอับอายไปรอน้องต้องรีบถอย
มีรักแล้วไม่น่าบอกหลอกไปคอย         ต้องหน้าจ๋อยเจ็บหัวใจเกือบตายแล้ว

เข็ดขยาดกับความรักกลัวหักอก          น้ำตาตกอยู่ภายในตั้งใจแน่ว
จะไม่ขอรักมั่วมั่วกลัวตีแมว                ต้องรีบแจวจากจรนอนโทรมซม

ไพร พนาวัลย์

   

[กริชอักษร]

ตอนรักกันหวานดีไม่มีหมอง
พอมีสองรักชะงักถูกผลักไส
รักที่ดีควรมีหนึ่งพึงพอใจ
ถ้ารักใครขอให้รักภักดิ์ชายเดียว

ดูคล้ายว่ารักนี้ผิดที่เพิ่ม
ถ้าจะเสริมเติมรักให้หนักเหนียว
อย่าหลงผิดเพิ่มปริมาณกันอย่างเดียว
หากเฉลียวเพิ่มคุณค่าว่ารักเธอ (กริชอักษร)

[ไพร พนาวัลย์]

ขืนห้ามความรักคงไม่ได้ กลัวหมองไหม้ ใจสิ้นสุดเอย...

เราสองคนพบกันในงานวัด          ไม่เร่งรัดทำบุญคนละที่
เราต่างคนต่างทำตามที่มี                เป็นความดีคนละอย่างที่ต่างกัน
คงเป็นบุญที่ทำแต่ปางก่อน            จึงได้ย้อนผลดีที่สร้างสรรค์
แต่เราสองไม่ได้ทำบุญร่วมกัน        ความผูกพันน้อยลงคงต้องลา

อันความดีของคนที่แตกต่าง           แม้ร่วมสร้างบุญไว้ได้ผลา
ดั่งน้ำกับน้ำมันร่วมกันมา               เสียเวลาปะปนคนละทาง
ดั่งสองเราเป็นคนดีมีคุณค่า             เมื่อได้มาพบกันดั่งน้ำค้าง
จึงรู้ว่าสัมพันธ์มันบอบบาง             จึงจืดจางจากจรอย่างเต็มใจ

เพราะฉนั้นวันนี้ทำใจแล้ว               ที่ต้องแจวจากกันไม่หวั่นไหว
เราจากกันด้วยดีอย่าอาลัย               ขอจากไปตามทางที่เคยเทียว
คิดเสียว่าพบกันในชาตินี้                เพื่อใช้หนี้กกรรมเก่าที่เคยเกี่ยว
จากกันแล้วทางรักคงเล็กเรียว         อยู่คนเดียวดีกว่ามาร่วมทาง

ไพร พนาวัลย์

[สายลมสีขาว]

รักเอย เฉลยคำ จำยึดมั่น
ดวงใจนั้น รันเรียก เพรียกถ้อยหา
รักเอ๋ยรัก อยู่ไหน เถิดจงมา
ลบน้ำตา ที่อาบหน้า พาเจิงนอง

สุดจะไขว่ ด้วยใจ ที่อ่อนล้า
สุดจะกล้า คว้ามา ว่าเราสอง
สุดจะเอื้อม มือไป ในครรลอง
สุดแล้วสุด จะประครอง ห้องดวงใจ

เจอแล้วล่ะ ความรัก เคยตามหา
เจอแล้วนะ พฤกษา ที่พลิ้วไหว
เจอแล้วด้วย ตัวเธอ ที่เพ้อไป
เจอแล้วใย ในรัก ขอพักพิง

เป็นไม้งาม กลางป่า ขจีไพร
พฤกษาใหญ่ ในหล้า สงบนิ่ง
เปรียบดั่งเธอ ไม่ใช่แค่ เสมือนจริง
แต่ทุกสิ่ง ล้วนอิง เสมอกัน