ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เด็กหัดกลอน]

กลิ้งไปมาซ้ายขวาไม่น่าหลับ
ยังขยับกระสับส่ายใจผวา
เหมือนดั่งขอรอพบใครที่หมายตา
มาบอกว่าฝันดีนะที่รัก
รอเฝ้ารอขอคนดีมีบ้างไหม
ต้องการให้เอาใจใส่ไม่หาญหัก
อยากมีใครอยู่ใกล้ใกล้ได้ปกปัก
คอยพิทักษ์รักษาใจให้แก่กัน

[กริชอักษร]

ยังรอใครสักคนบนทางฝัน
คงจะไม่นานผ่านไปไร้จุดหมาย
แต่เพราะใครสักคนไม่ใช้ใครก็ได้
แม้จะอีกยาวไกลแสนไกลก็จะรอ

รอความว่าใช่ที่ใจบอกเสนอ
วาดไว้จะได้เจอแบบนั้นไหมหนอ
ยังคงเป็นอย่างเดิมที่บ้าบอ
แม้จะนานจนท้อก็จะรอใครสักคน

[ระนาดเอก]

๐ ทุกวันอยู่เพื่อใครใจนั้นรู้
น้ำตาพรูเพื่อใครใจสับสน
เธอก็คงตอบได้ไม่วกวน
นี่คือผลของรักฝักฝ่ายเดียว

๐ โลกเศร้าเศร้ายามนี้ฤดีฉัน
ถูกเธอนั้นยึดครองเข้าข้องเกี่ยว
หวังในรักเธอยื่นกลับคืนเกลียว
รอเธอเหลียวมาบ้างเหมือนอย่างเดิม..

[เด็กหัดกลอน]

ยังรอใครสักคนบนทางฝัน
คงจะไม่นานผ่านไปไร้จุดหมาย
แต่เพราะใครสักคนไม่ใช้ใครก็ได้
แม้จะอีกยาวไกลแสนไกลก็จะรอ

รอความว่าใช่ที่ใจบอกเสนอ
วาดไว้จะได้เจอแบบนั้นไหมหนอ
ยังคงเป็นอย่างเดิมที่บ้าบอ
แม้จะนานจนท้อก็จะรอใครสักคน

นานแค่ไหนก็จะรอท้อบ้างไหม
หากว่าไม่น้องดีใจใช่สุขล้น
ความฝันวาดเอาไว้ในกมล
รอเพียงคนรักจริงจังยังรอคอย
บนเส้นทางระหว่างรอน้องขอสู้
รอยอดชู้ของหัวใจไม่เหงาหงอย
สักวันหนึ่งถึงเวลามาถึงน้อย
การรอคอยพลอยหมดเศร้าเราพบกัน

 

[เด็กหัดกลอน]

๐ ทุกวันอยู่เพื่อใครใจนั้นรู้
น้ำตาพรูเพื่อใครใจสับสน
เธอก็คงตอบได้ไม่วกวน
นี่คือผลของรักฝักฝ่ายเดียว

๐ โลกเศร้าเศร้ายามนี้ฤดีฉัน
ถูกเธอนั้นยึดครองเข้าข้องเกี่ยว
หวังในรักเธอยื่นกลับคืนเกลียว
รอเธอเหลียวมาบ้างเหมือนอย่างเดิม..

ในวันเหงาเฝ้ารอจนท้อถอย
ตั้งใจคอยอ่อนแรงหวั่นจนสั่นเทิ้ม
รอคอยหวังเธอมาเสริมเติมรักเพิ่ม
ยังเหมือนเดิมยังเฝ้ารอคอยต่อไป

โลกนั้นเศร้าน้องยิ่งเศร้าเหงายิ่งเหงา
รู้หรือเปล่าพี่ทำเอาน้องหวั่นไหว
เฝ้ารอคอยแสนเนิ่นนานวันคลาไคล
เอาหัวใจน้องไปลับกับสายตา (ไปลับตาเลยน๊า....พี่ระนาดเอก)

[ไพร พนาวัลย์]

จงรอคอยอีกไม่นานได้พานพบ
ได้ประสพตัวจริงอย่าวิ่งหนา
กินไม่ได้นอนไม่หลับกลับไปมา
ตื่นผวานอนสะดุ้งจนมุ้งปลิว 

พอพบกันวันเห็นหน้าอย่าเพิ่งร้อง
อย่ามัวจ้องนานไปใจมันหวิว
จะเป็นลมล้มพับจับตะคริว
เดินตัวปลิวจากไปไม่มามอง 

สมกับที่รอคอยสักหน่อยไหม?
สมกับที่ฝันไฝ่ใจร่ำร้อง
เจอตัวจริงวิ่งหนีน้ำตานอง
แล้วจะร้องไม่น่ารอหนูขอไกล   



“ปรางค์ สามยอด”

[เด็กหัดกลอน]

จงรอคอยอีกไม่นานได้พานพบ
ได้ประสพตัวจริงอย่าวิ่งหนา
กินไม่ได้นอนไม่หลับกลับไปมา
ตื่นผวานอนสะดุ้งจนมุ้งปลิว 

พอพบกันวันเห็นหน้าอย่าเพิ่งร้อง
อย่ามัวจ้องนานไปใจมันหวิว
จะเป็นลมล้มพับจับตะคริว
เดินตัวปลิวจากไปไม่มามอง 

สมกับที่รอคอยสักหน่อยไหม?
สมกับที่ฝันไฝ่ใจร่ำร้อง
เจอตัวจริงวิ่งหนีน้ำตานอง
แล้วจะร้องไม่น่ารอหนูขอไกล   



“ปรางค์ สามยอด”

อีกไม่นานการรอคอยพลอยได้สบ
ได้มาพบตัวจริงสิ่งหวังไว้
เราคงได้รู้จักกันไม่หวั่นใจ
จะให้วิ่งหนีไปไหนน้องไม่ทำ
ขอแค่พบสบหน้าพาผุดผ่อง
ใยจึงร้องต้องใจรอพ่องามขำ
ถึงเป็นลมล้มตรงหน้าพาคมำ
จะขอจำหน้าพี่ไว้ไม่ร้างลา
สมกับที่รอคอยไม่หงอยเศร้า
สมกับเฝ้าฝันใฝ่ใจคอยหา
เจอตัวจริงยิ่งผูกพันเหมือนนานมา
ขอบอกว่าเป็นอย่างไรน้องไม่แคร์