คนชาวดงคงไร้ค่าราคาด้อย
สกุลน้อยต้อยต่ำนำหวั่นไหว
เป็นแค่เพียงชาวดงคนพงไพร
เอาหัวใจมาส่งให้ไร้ยางอาย
...เมื่อชาวดงพงไพรอาลัยรัก
ร้อยถ้อยถักคำหวานพานห่างหาย
ไม่แม้มองปองพักเข้าทักทาย
ชีวาวายชาวดงยังหลงปอง
...ถึงชาวดงคงค่าราคาด้อย
กับไร้ถ้อยคำหวานหว่านสนอง
พะวงรักหลงทักเข้าปักจอง
คำรักหมองมองไม่เห็นซ้ำเย็นชา...(ตะวันฉาย)
ถึงอยู่ดงพงไพรแสนไกลห่าง
สิ่งรอบข้างคูหนองลำคลองป่า
สุขฤทัยได้เกิดกำเนิดมา
ณ ใต้หล้าฟ้าครามงามจับใจ
อย่าตีตราค่าตนเป็นคนด้อย
อยู่ป่าดอยน้อยค่าซะที่ไหน
ล้วนไมตรีมีมากหากว่าไป
อย่าตัดสินผู้ใดไร้ค่าเลย
มหาซัง...ทักทายตะวันฉายสู้ๆๆๆ
