ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

บรรจงหยิบเส้นไหมพิไลล้ำ
ร้อยมาลัยน้ำคำชื่นฉ่ำหวาน
แด่มวลมิตรชิดใกล้ในวงการ
จากศูนย์กลอนอุดรสถานลานกวี

อ่านจากหนังสือของพี่สาวเมื่อยี่สิบกวาปีที่แล้ว


จบประถมชมฟ้าคว้าอากาส
ดั่งกระดาษให้ลูกศษย์นี้คิดเขียน
ปฐพีทั่วถิ่นท้องคือห้องเรียน
คอยแวะเวียนศึกษาหาวิชา

ไม่ได้นึกน้อยใจในชีวิต
เพียรพินิจหาแหล่งแสวงหา
คว้าไขว่ไปกับตำรับตำรา
ตามประสาบ่ยากไปให้จับจูง

พวกเพื่อนที่เรียนดีเขามีทรัพย์
ต่างเสร็จสรรพกลับมาศึกษาสูง
แร้งแกมกาบ่แกมเหล่าเผ่านกยูง
โอ้เพื่อนฝูงใช่ปรักปรำหากจำกัน

ก็ด้วยเรายากไร้ไม่มีทรัพย์
จึงยอมรับทกข์ทนให้คนขัน
อยู่ซอมซ่อในกอเหล่าเผ่าพงพันธ์
บ่มีวันสูงลิบเพราะดิบดี

ไม่หวังอื่นฝืนใจในชีวิต
ที่ลิขิตเส้นทางไว้อย่างนี้
ได้เกิดในใต้หล้าปฐพี
ก็ยินดีมิท้อถอยนึกน้อยใจ            

 dokkrajaiw

[hort39]

การศึกษาคือการสร้างโอกาส
ชีวิตอาจได้สมดังปรารถนา
แม้นด้อยทรัพย์กลับได้ดีด้วยวิชา
ที่เรียนมาสร้างค่าฐานะตน
 

[มหาซัง]

ปราช์ญเดินดินถิ่นไทยดังไปทั่ว
ใช่จากรั้วมหาลัยที่ไหนเล่า
ภูมิปัญญาอย่าวางทิ้งห่างเรา
จงพัฒนาเข้าใว้จะได้ดี

มหาซัง

[เจ้ากวางน้อย]

จากเด็กน้อยก้าวเข้าสู่รั้ววิทลัย   ที่ใครใครต่างต้องการจะศึกษา
หาวิชาความรู้เพื่อพัฒนา         การศึกษาเป็นประตูสู่อนาคต      

 

[สายลมสีขาว]

การศึกษา ชาติไทย ในยุคนี้
เห็นแต่มี เรียนกับเรียน เป็นหนักหนา
เสาร์ถึงศุกร์ บุกที่เรียน ธรรมดา
หาเวลา หยุดพัก นั้นยากมี

ระบบสอบ รวนเรเหมือน ลมเพพัด
เหวี่ยงกระวัด เม็ดเงิน กระจายหนี
สอบครั้งนึง แทบกินแกลบ แทนข้าวพี
่แต่หนึ่งปี มีสอบ สามครั้งไป

โอ้ชีวิต ยุคทดลอง การศึกษา
ไร้เมตตา ต่อเด็ก เป็นหยุดไหว
เห็นพูดว่า ไว้แก้ คราวต่อไป
แล้วเมื่อไหร่ จะเหลือเงิน ไว้เป็นทุน

ก็รู้อยู่ ว่าเขาคิด ดีที่สุด
แต่ก็อยาก ให้หยุด ทำเงินขุน
ลดค่าสอบ เป็นเมตตา ที่การุณ
แถมได้บุญ มากมาย หลายคณา

พัฒนา วิชา การเป็นเลิศ
เห็นประเสริฐ ดิ่งลง ทุกองศา
อย่าได้เค้น เร่งเรียน เพียรตำรา
ก่อนที่เด็ก จะเป็นบ้า ฆ่าตัวตาย

=> อนาถเลยคะ - -" กินข้าวเหลือวันละ 1 - 2 มื้อเอง  บางวันก็ไม่ต้องกินคะ เศร้าเลย T^T

[สุวรรณ]

สู้!อีกหน่อยเติมเต็มให้ชีวิต
หมั่นลิขิตขีดเขียนเพียรศึกษา
ว่างเมื่อไรทบทวนตำรับตำรา
ฝึกวิชาหาความรู้อยู่อาจิณ

แม้ลำบากยากเข็ญลำเค็ญทุกข์
จงปลอบปลุกดวงใจ อย่าได้สิ้น-
ไร้ความหวังพังพาบอับชีวิน
ให้แข็งแกร่งดั่งหินหนอดวงใจ

มีวิชาเหมือนมีทรัพย์นับมีค่า
กว่าเพชรนิลจินดา  จะหาไหน
จงพากเพียรเรียนอย่างที่ตั้งใจ
ยากเพียงไร ใจอย่าหวั่นอย่าพรั่นกลัว