ล้มตัวลงด้วยใจที่ช้ำหนัก
ด้วยประจักษ์คืนนี้ใต้แสงโสม
คืนสุดท้ายที่อ้อมกอดปลอบประโลม
จะต้องโทรมเซซัดพลัดไปไกล
จะหลับลงอย่างไรในคืนนี้
ชั่วชีวีคงต้องน้ำตาไหล
แขนหนุนนอนเปียกน้ำตาของสองใจ
เคยฝันใฝ่กลับต้องพรากจำจากลา ...
เสียงขลุ่ยเอ๋ยจงบรรเลงเป็นเพลงต่อ
น้ำตาคลอใกล้แล้วแสงอุษา
เสียงขลุ่ยเอ๋ยโปรดกล่อมอาทิตยา
ไม่ให้มาพรากอุราของเราไป
ถึงจำพราก...จากไกล...อย่าไหวหวั่น
โลกแห่งฝัน..ยังมั่นคง...มิสงสัย
โลกแห่งความ...เป็นจริง...ตัดทิ้งไป
สองดวงใจ...คงคู่...มิรู้เลือน
ยินพี่ท่าน..ร่ายพร้อง..ร้องเพลงโศก
ประหนึ่งโลก..วิโยค.ร่ำ..เสพกำสรวล
ยินพี่ท่าน..นำเห่..เสน่ห์นวล
ผ่านนิ้วรวน..ขลุ่ยเรียว..เป็นเพรียวเพลง
ว่า.ก่อนพราก..จากนาง..หว่าง.อุษา
ตรู่ตะวัน..อย่าเพิ่งมา..เข้ากุมเหง
จะร่ำขลุ่ย..ร่ายระชด..บทบรรเลง
เป็นบทเพลง..กล่อมนาง..ก่อนร้างไกล