ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ป้ากันนา]

ทำไมต้องเป็นเราที่เหงาหงอย
ได้แต่คอยคอยหายน่าอายหนอ
รักห่างหันกั้นใจเฝ้าใฝ่รอ
นี่แหละหนออนิจจังช่างเปลี่ยนแปร

ไม่มีศัพท์สำเนียงเสียงเรียกเข้า
ใจพะวงค่ำเช้าเราคงแย่
หางานทำมากไว้ใกล้อ่อนแอ
เริ่มท้อแท้ใจหวงห่วงอาลัย

เลยหงุดหงิดคิดมากยากสงบ
ใยต้องพบคบหาพาหวั่นไหว
พบเพื่อจากรักลาว้าเหว่ไกล
ร้างจากไปไม่บอกหลอกให้รอ

เหม่อมองฟ้าเวิ้งว้างทางฟากโน้น
คนไกลโพ้นคงสุขไม่ทุกข์หนอ
มีหญิงอื่นนั่งเฝ้าเคล้าเคลียคลอ
พร่ำพะนอหวานหวานสานสายตา

ยามปลายฝนต้นหนาวร้าวใจหนัก
ต้องหนาวรักแพ้พ่ายหน่ายแล้วหนา
ลมข้าวเบาพัดล่องถิ่นท้องนา
ขลุ่ยพลิ้วพาใจหม่นทนอยู่เดียว

ข้าวในนาเหลืองทองมองเต็มผืน
ที่เคยยืนเคียงข้างพลางแลเหลียว
ผูกสมัครรักใคร่ใฝ่กลมเกลียว
ข้าวคอยเคียวเหี่ยวเฉาเขาลับลา

[ตะวันฉาย]

ยามปลายฝนต้นหนาวร้าวใจหนัก
ต้องหนาวรักแพ้พ่ายหน่ายแล้วหนา
ลมข้าวเบาพัดล่องถิ่นท้องนา
ขลุ่ยพลิ้วพาใจหม่นทนอยู่เดียว

ข้าวในนาเหลืองทองมองเต็มผืน
ที่เคยยืนเคียงข้างพลางแลเหลียว
ผูกสมัครรักใคร่ใฝ่กลมเกลียว
ข้าวคอยเคียวเหี่ยวเฉาเขาลับลา

...ใจเหนื่อยอ่อนวอนรักที่จากอก
รันทวยทกอกสะท้านกร้านหนักหนา
น้ำหลั่งรินจากเนตรเกศรา
โปรดนำพารักกลับคืนข้าวยืนรอ

...ข้าวคอยเคียวไร้คนเกี่ยวคู่เคียวขวัญ
ดวงชีวันอย่างห่างร้างลาหนอ
หรือมีคนเคียงข้างเฝ้าพะนอ
ลืมคนรอคอยเคียวเกี่ยวข้าวคอย...

[ป้ากันนา]

รักจากไปใจหายมาหาญหัก
เคยซึ้งนักเหตุไฉนไม่มาหา
หากไม่รักบอกกันฉันจะลา
ไม่ตามหาง้องอนให้อ่อนใจ

ลาแล้วลาคราฝนหายปลายปีนี้
ช้ำฤดีขาดคู่ดูหวั่นไหว
หน้าหนาวนี้อ้อมกอดไม่มีใคร
คนสิ้นไร้วาสนาต้องอาวรณ์

[น้ำหวาน]

จากคนที่เคยรักกัน
คงไม่เหลือแม้ความผูกพันรักใคร่
จากคนที่เคยรักหมดหัวใจ
คงไม่เหลือแม้เยื้อใยต่อกัน

จากคนที่เคยแสนดี
คงไม่มีแม้ความปราณีให้ฉัน
จากคนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน
คงเหลือแค่ความฝันตลอดกาล

[ดอกกระเจียว]

โธ่อะไรกันนี่
ฉันมันก็แค่นี้ที่คิดเห็น
ทั้งทุกข์สุขและความลำเค็ญ
ฉันคล้ายเห็นเธอแทบทุกอย่าง

สงสารเธอจัง...เธอจัง
แต่ไม่อาจหวังเลยซักอย่าง
ที่จะช่วยเธอก็หมดหนทาง
เพราะทุกอย่าง..ทุกอย่าง...มันอยู่ที่เธอ

[เพรางาย]

จากรัก
ผ่อนหนักเป็นเบาเข้าใจได้
ทุกข์ท้อก็ทนชนทุกข์ภัย
เพราะใจสองใจไม่ยอมแพ้

จากรัก
ที่หนักเคยทนบ่นย่ำแย่
ยามเหนื่อยหวังได้ใครเหลียวแล
เหลือแค่ใจเดียวเปลี่ยวหัวใจ

[จ้อง เจรียงคำ]

อารมณ์คล้อยปล่อยจม..ตามลมหนาว
บาดลึกร้าว..เข้าเข่น..เค้นความหลัง
ครารักจาก..ฝากแผล..แผ่เรื้อรัง
พิษรักยังคั่งค้าง..มิรางเลือน

อยากจะขืน..ฝืนตนเป็นคนใหม่
ล้างรอยใจรันทดหมดรอยเปื้อน
แต่รักเก่า..เข้าซ้ำคอยย้ำเตือน
ให้เสมือนมนตร์สาป..แห่งบาปรัก

[เฮีย9 เหงาใจ]

จากรักลวงถึงรักหลอกจนชอกช้ำ
แสนระกำโดนเยียบซ้ำขย่ำทิ้ง
คงไม่มีใครหลอกนะรักใจจริง
มันเป็นสิ่งสัจธรรมย้ำเตือนใจ


นี้ละนอไอ้ความรักของวัยรุ่น
ใจหว้าวุ่นดุจสายลมที่แปรผัน
พัดเข้ามาชั่วระยะเย็นฉับพลัน
หยุดพัดนั้นก็ร้อนรุ้มสุมหัวใจ

[สายใย]

จากรักจักเจ็บกว่าเก็บรัก
รักจากยากจักลืมรักได้
ใจหนึ่งซึ้งว่าไร้ค่าใจ
แต่ไยไม่อยากจะจากรัก

หลงเพ้อหลงฝันในวันก่อน
เวียนย้อนยอกย้ำยิ่งช้ำหนัก
หลงพจน์พากย์พร่ำระกำนัก
จากรักหักยากรักจากใจ

[กริชอักษร]

ทำไมต้องเป็นเราที่เหงาหงอย
ได้แต่คอยคอยหายน่าอายหนอ
รักห่างหันกั้นใจเฝ้าใฝ่รอ
นี่แหละหนออนิจจังช่างเปลี่ยนแปร

ไม่มีศัพท์สำเนียงเสียงเรียกเข้า
ใจพะวงค่ำเช้าเราคงแย่
หางานทำมากไว้ใกล้อ่อนแอ
เริ่มท้อแท้ใจหวงห่วงอาลัย

เลยหงุดหงิดคิดมากยากสงบ
ใยต้องพบคบหาพาหวั่นไหว
พบเพื่อจากรักลาว้าเหว่ไกล
ร้างจากไปไม่บอกหลอกให้รอ

เหม่อมองฟ้าเวิ้งว้างทางฟากโน้น
คนไกลโพ้นคงสุขไม่ทุกข์หนอ
มีหญิงอื่นนั่งเฝ้าเคล้าเคลียคลอ
พร่ำพะนอหวานหวานสานสายตา

ยามปลายฝนต้นหนาวร้าวใจหนัก
ต้องหนาวรักแพ้พ่ายหน่ายแล้วหนา
ลมข้าวเบาพัดล่องถิ่นท้องนา
ขลุ่ยพลิ้วพาใจหม่นทนอยู่เดียว

ข้าวในนาเหลืองทองมองเต็มผืน
ที่เคยยืนเคียงข้างพลางแลเหลียว
ผูกสมัครรักใคร่ใฝ่กลมเกลียว
ข้าวคอยเคียวเหี่ยวเฉาเขาลับลา

กลกวีกลั้นแกล้งกรีดกานท์กล่าว
รวดร้าวราวระรินร้อนราดรดร่าง
เราเร่งรู้รับเรื่องร้ายไร้รักร้าง
แมนเมินหมางมิมีแม้นม่านหมอกแมน

รักที่ฉัน นั้นมีให้กับเขา
แค่ฝันจะมี คำว่าเรา ในไม่ช้า
ไม่กล้าหวัง เพราะว่า เจ็บปวดอุรา
เธอมองเขา ฉันหน้าชา ทุกคราไป

เธอเห็นฉัน ต่อเมื่อ  เป็นทางผ่าน
กลสะพาน สายตา ทอดหาเขา
ฉันต้องคอยหลบหน้า  น้ำตาคลอเบ้า
คือกานท์เศร้า  จากรักเรา  ผู้เฝ้าคอย

[ชมพูไพร]

เราพบกันอาจจะช้าในยามนี้
ในยามที่เธอมีเขาเฝ้าเคียงคู่
อยากปิดตาทำไม่เห็นไม่รับรู้
การมีอยู่ของเธอและเขาเลย

แต่จะทำอย่างไรโอ้ใจนี้
ใจที่มีแอบรักมิเปิดเผย
กลัวเธอรู้จะวางตัวไม่เหมือนเคย
โอ้อกเอ๋ยจะทำไฉนดี

คิดแล้วใจให้ผวงอกกลัดกลุ้ม
เหมือนสุ่มไฟในทรวงมิสุขี
จะอ้อนว้อนขอรักที่เธอมี
ศักดิ์ศรีนี้คงสิ้นนึึกหวั่นใจ

บุญเราคงมีน้อยไปในชาตินี้
ขอยินดีกับเธออวยพรให้
ถึงเวลาที่เราต้องลาไกล
ปล่อยเเธอไปจำใจจากพบช้าเกิน

[ระนาดเอก]

๐ คำสรุปแรกเจอเธอกับฉัน
มันก็บั่นความคิดจิตขัดเขิน
ระหว่างเธอกับเขาร่วมก้าวเดิน
ฉันเผอิญเพิ่งมาสบตาเธอ

๐ ในความหวิวไหวหวั่นขั้นแรงกล้า
ส่งชะตาโดนทัณฑ์ให้ฉันเซ่อ
รู้คำตอบปลายทางจางแรกเจอ
จึงมีสิทธิ์แค่เพ้อเหม่อคนเดียว..

[สายใย]

จากรู้จักทักทายเป็นคล้ายเพื่อน
ที่ติดเตือนใจปองตามข้องเกี่ยว
หลงละเมอเพ้อถึงเพียงหนึ่งเดียว
ลืมเฉลียวเกลียวสวาทบาดฤทัย

จึงเผลอใจใฝ่ภวังค์ไม่ยั้งคิด
ไม่มีสิทธิ์คิดหวังดังใจได้
สิ่งที่เหลือเพื่อย้ำให้ช้ำใจ
คือสายใยใจเอ๋ยเจ้าเคยรัก

ต้องกล้ำกลืนฝืนทนความหม่นหมอง
ได้ลิ้มลองช้ำฟก เมื่อ อกหัก
แม้นวันนี้ยังไม่สายไปนัก
จะขอรักคนที่เขามีใจ....