ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปลายดินสอ]

เหมือนสัญญาณหัวใจไร้ความรัก
เหมือนกายไร้น้ำหนักและเบาไหว
คงจะถึงเวลาข้าต้องไป
ออกตามหาหัวใจให้กลับมา

ท่านหรือเปล่าเอาใจข้าไปนั่น
ท่านหรือใครไหนกันพลันเสาะหา
ข้าต้องตามหัวใจให้กลับมา
ก่อนจะหมดเวลาข้าต้องตาย

เจ้านั่นเองได้หัวใจข้าไปแล้ว
ยังไม่แคล้วเหยียบย่ำซ้ำสลาย
เฝ้ามองเศษหัวใจได้มลาย
เจ้าช่างร้ายลึกล้ำน้ำคำลวง

หอบเอาร่างไร้แรงแห่งความรัก
หอบเอากายช้ำหนักล้มลงร่วง
ข้าไม่เหลือหัวใจแม้สักดวง
เหลือเพียงทรวงว่างเปล่าร้าวระทม

[(ฟ้า) มารสุรา]

เหมือนสัญญาณหัวใจได้พบรัก
เหมือนกายใจไร้น้ำหนักจักปลิวไหว
คงจะถึงเวลาของหัวใจ
เก็บความรักที่สดใสได้เข้ามา

เธอนั่นแหละเอาใจฉันไปนั่น
เธอนี่แหละที่ฉันนั้นเสาะหา
หัวใจฉันฝากเธอเก็บนะแก้วตา
ให้เธอช่วยรักษาจนวันตาย

เมื่อเธอนั้นรับหัวใจฉันไปแล้ว
จงแน่แน่วรักษาอย่าสลาย
หมั่นดูแลรดน้ำใจไม่เสื่อมคลาย
ทั้งใจกายฝากย้ำจำฝังทรวง

หอบกายใจด้วยสายใยในความรัก
ด้วยใจภักดิ์ในเจ้าเฝ้าห่วงหวง
ฝากหัวใจไว้เคียงเพียงหนึ่งดวง
แนบในทรวงเธอไว้ให้นานนาน[/color]

[บ้านกลอนไทย]

เหินเหาะหา หัวใจ ใครปล้นฉัน
เมื่อพบกัน ฝันหา คราลมหวน
เหมือนปลาน้อย ลอยชิด หลงติดอวน
ของเนื้อนวล ชวนเชิญ เลยเพลินตาม

มารู้ตัว หัวใจ หายไปแล้ว
วัดพระแก้ว แถวนั้น ฉันอยากถาม
สั่งต้มยำ ฉ่ำล้น คนละชาม
ไยคนงาม ข้ามถ้วย ซวยแล้วเรา...ฮ่าๆ

แบบว่าฝังใจครับ .. 

[สุวรรณ]

เหม่อใจลอยเคว้งคว้างภวังค์นัก
ใครๆพักทักถามตามสงสัย
มีหรือเปล่าเขาคนนั้นในดวงใจ
ก็ตอบไปตามจริง  ว่า...มี

"มัลดินี"นานแล้วที่เฝ้ารอ
แต่ว่าพ่ออยู่ไกลจากไทยนี้
เฝ้าตามข่าวเขามาก็หลายปี
จนวันนี้เขามีครอบครัวแล้ว

ตามหาหัวใจที่บอบช้ำ
ติดบ่วงกรรมลำบากอยากกินแห้ว
เอาให้หนำนำมาเชื่อมกับแกว
ซดน้ำแห้วแล้วแจวเข้าป่าดอย

[กริชอักษร]

ตามหาหัวใจ
กว่าจะรู้ว่าไม่ใช่ไกลเกินย้อน
หลับตาลงข่มใจในอาวรณ์
ในเมื่อย้อนไม่ได้ก็ตรงไป

วันนี้อาจจะยังไม่ใช่ทางสายนี้
แต่อาจดีวันหน้าใครรู้ได้
ในเมื่อยังมีโอกาสก็สู้ไป
สู้ตามหาหัวใจในทางที่ไม่ใช่  ให้เจอ

[ตะวันฉาย]

...หามานานคนของใจไปอยู่ไหน
อยู่ที่ใดไกลไหมใคร่เฝ้าถาม
อยู่ทางใต้ ตก เหนือ หอบเสื่อตาม
เฝ้าทวงถามเมื่อไหร่เจอเธอที่รอ

...หามานานเพิ่งรู้แจ้งแถลงจิต
ดลนิมิตพบคู่ประตูหอ
คนของใจเคียงเธอก็เพียงพอ
หวังเธอรอเปิดประตูคู่ยังคอย....

[มหาซัง]

อยู่แห่งไหนใครเขาเก็บเอาไว้ 
ล่องลอยไปใจฉันนั้นหล่นหาย
ก่อนเคยชิดติดอยู่คู่เรือนกาย   
อกข้างซ้ายหายลับไปกับลม

ใจเจ้ากรรมทำเราเข้าแล้วหนอ   
รักพะนอคลอเคล้าเข้าสู่สม
มัวหลงเพลินเจริญจิตชิดชื่นชม   
ทิ้งกายตรมจมร่างว่างเปล่าดาย

มหาซัง