ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปลายดินสอ]

เช้าวานนี้   ลืมตา  ฟ้าสีหม่น

นึกเวียนวน  ซ้ำซ้ำ  ช้ำและเหงา

ทำไมต้อง  เศร้าโศก  โลกสีเทา

ทำไมต้อง  เป็นเรา  ที่เหงาใจ


เช้าวันนี้  ลืมตา  ฟ้ายังหม่น

นึกวกวน  วุ่นวาย  คล้ายหวั่นไหว

ทำไมต้อง  ยังรัก  และปักใจ

ทำไมต้อง  รักใคร  ให้ใจตรม


เช้าพรุ่งนี้  ลืมตา  ฟ้าคงหม่น

นึกทุกข์ทน  หัวใจ  ไม่สุขสม

ทำไมต้อง  เปลี่ยวเปล่า  ราวสายลม

ทำไมต้อง  ซานซม  จมน้ำตา


เช้าวันไหน  ที่ใจ  จะไม่หม่น

นึกถึงคน  ที่รัก  จักบอกฟ้า

เพราะหัวใจ  มีสุข  ทุกเวลา

เพราะหัวใจ  มีค่า  ครารักเธอ

[ตะวันฉาย]

...เมื่อความหม่น ปนมา กับความเศร้า
หยอกเย้าเรา เคียงคู่ ดูน่าขัน
ฟ้าไร้แสง สีทอง ผ่องอำพัน
ฟ้าสีนั้น วันหม่น คนเย็นชา

...เมื่อไหร่หนอ สีฟ้า จะคลายหม่น
กี่วังวน ดลใจ ให้ห่วงหา
หม่นเพราะเศร้า หรือเหงา เขาไม่มา
ข่มน้ำตา ไม่ให้หลั่ง สักครั้งพอ

...เมื่อความหม่น คนก็เหงา เข้ากันนัก
คอยคนรัก ก็ไม่มา หาแล้วหนอ
ได้แต่นั่ง หวังท่า  น้ำตาคลอ
หวังเพียงขอ รอรัก จักกับคืน...
   

[SleepingForest]

...มองทางไหนหัวใจยังอ้างว้าง
ยังเลือนลางเวงวางไม่มีหาย
ฟ้าสีใสฉไหนเลยเจ้ากลับกลาย
เป็นสีหม่นเลือนหายความผูกพัน

...มองทางไหนสีหม่นยังข่มฟ้า
ท้องนภาคลาเคลื่อนเลื่อนแปรผัน
วันที่เรามีซึ่งกันและกัน
คงจบลงอย่างที่มันควรจะเป็น

[บ้านกลอนไทย]

ตะวันย้อย ลอยเลื่อน เคลื่อนลงต่ำ
ฟ้ามืดดำ ค่ำคืน ฟื้นอีกหน
หลายคนหลับ กับฝัน  ผ่านวันวน
แต่บางคน หม่นไหม้ ไร้บ้านนอน   

[สายใย]

เพราะบางใจไม่เจียมลึมเตรียมเจ็บ
ไม่อยากเก็บรอยช้ำย้ำหม่นหมอง
หลงรักเขาเศร้าใจไม่สมปอง
จึงต้องครองความหม่นอยู่คนเดียว...