ยังจำได้

ไม่กลัวตายวายชีวาเพราะว่ารัก
สุดจะหักห้ามจิดที่คิดถึง
ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำพี่คำนึง
ให้เจ้าพึ่งอกพี่เถิดที่รัก

เพียรแต่หักห้ามจิตไม่คิดรัก
ก็แค่หักห้ามไว้ไม่ให้เห็น
ซ่อนเยื่อใยแต่ห่วงใยได้เช้าเย็น
แล้วจะเป็นได้ไหม ว่าไม่รัก

ให้พี่เป็นดวงใจได้ไหมเจ้า
ทั้งสี่ห้องแห่งเราจะเฝ้าหวง
ให้ความรักงดงามเหนือความลวง
ลานดอกรักริมทรวงจะเบ่งบาน

คงเป็นแค่เศษผงตรงหางตา
เพราะเจ้าชังน้ำหน้าพี่ตระหนัก
ใช่ว่าเป็นเช่นนี้พี่ไม่รัก
แต่อกพี่ถูกหักเกินนับครั้ง

งามสนิท ชิดทรวง ดวงวงแก้ว
กระจ่างแจ่ว แววใจ ให้หวั่นหา
สลักรัก ภักดิ์อมร ย้อนวาจา
อนึ่งค่า พาใจ ให้ไหวลง

ยังคงรู้ อยู่มั่น สำคัญจิต
หมายถือสิทธิ์ พิศใจ ใคร่บุหลง
เพียงเธอนั้น หยัดอยู่ รู้คด-ตรง
สิ่งประสงค์ บรรจง ต้องคงใจ

ไม่เคยลืม ยืมย่ำ พร่ำไอหมอก
ที่เย้าหยอก หลอกทรวง ให้ดวงไหว
แต่สำคัญ ที่เธอ นั้นพลาดไป
ตกหลุมใจ ตัวเอง ที่ขุดมา

มั่วแต่เพลิน เดินเล่น เป็นสนุก
ก้าวรานรุก ทุกใจ ในภาษา
เลยล่วงหล่น กลเล่ห์ บุพเพพา
สบแววตา มาประสาน เหมือนหวานกัน

ยังจำได้ หลายครั้ง รั้งอดีต
รอยประทีป เริงลม พรมสุขสันต์
ยังจำได้ ครั้งพบ สบใจปัน
ยังจำได้ สิ่งนั้น เหมือนฝันไป

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ยังจำได้ (อ่าน 6543 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 9 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้