ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เหมันต์กาล]

ดอกไม้สีชมพู่
เขาคงรู้  เรา"คิดถึง"
เสน่ห์แห่งความหลังบังตราตรึง
ในวันซึ่งเงียบเหงาและร้าวราน

ดอกไม้  ดอกไม้สีขาว
สวยราวสาวน้อยอ่อนหวาน
ดอกไม้  ดอกไม้แย้มบาน
คัดค้านอย่างไรไม่ได้เลย

ดอกไม้สีม่วงร่วงคว้าง
หัวใจเราอ้างว้าง...อ้างว้างเอ๋ย
พบกันอีกครั้งอย่างคุ้นเคย
เหน็บหนาวเอยหน็บหนาวคราวพบกัน

เจ้าดอกไม้สีฟ้ามาช้านัก
ความรักที่แลเห็นจึงเป็นฝัน
กลีบเจ้าแย้ม  แก้มเจ้าบานมานานวัน
จะดื้อรั้นไม่โรยร้างได้อย่างไร

ดอกไม้สีดำ-ดำสนิท
คือความมืดมิดแห่งอ่อนไหว
เหงาเหลือเกิน  เหงาสว่างกลางหัวใจ
ดอกไม้ ดอกไม้ จึงสีดำ



แต่งโดย    อริน     
ขอขอบคุณคับจากเหมันต์กาล
จากหนังสืออันเนื่องมาจากความรัก             โดย   อริน

[สายลมสีขาว]

ผกาแก้ว แผ่วทรวง เหมือนลวงจิต
ชวนเข้าพิศ ชิดใกล้ ไล่ไขว่หา
ต้องประสงค์ บุหลงฟ้า ค่ามาลา
ที่หลงมา ติดบ่วง แห่งพวงใจ

บุปผาขาว พราวทรวง ไม่ลวงหลง
ดั่งรักแรก แผลกลง คงไสว
อนึ่งคือ ถือกาว พราวสายใย
คนอื่นใคร ใคร่เตือน ใช่เชื่อกัน

หรือมาลี สีแดง แรงฉูดฉาด
ร้อยฝันวาด มาดเพลิง เริงสุขสันต์
คือรักแท้ แน่หรือ ที่ยืนยัน
อนึ่งกล่าว คำมั่น เหมือนบั่นทรวง

หรือจะเป็น เร้นเหลือง เฟื้องอร่าม
มากนิยาม ตามคิด สนิทสรวง
อนึ่งคือ รักเล่ห์ เสน่ห์ลวง
คำรักกรวง ยวงใจ ให้ไหวลง

อาจจะหมาย ชมพู ได้รู้ทั่ว
จริงแท้มั่ว มัวหมอง จึงจำหลง
เห็นรักมาก หลายใจ ในแก้ววง
อนึ่งกรง ข่มขัง อาสัญญา

สุดแท้แล้ว แก้วผกา ล้วนพร่าหมอง
คือสีดำ ครรลอง นองภาษา
เหตุฉะนี้ หยุดที พจน์วาจา
ทำมาเป็น ร้อยมาลา เพื่อนฆ่าคน

**************************
อันนี้เขียนในเชิงลบทั้งหมดนะคะ
(เชิงบวกเขียนบ่อย เลยเขียนทางลบบ้าง เพื่อสะท้อนความจริงบางอย่างที่ใครๆต่างก็ต้องการ ^^)