ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

แต่ตีสี่สับสนคนนวดเฟ้น
เจาะจงเน้นขยำคลำไปทั่ว
ใช้แป้งโรยคลุกเคล้าเข้ากับตัว
ขยับหัววางเรียงเคียงเท่ากัน

จัดเป็นคู่สมเหมาะให้เกาะกอด
คำพร่ำพรอดไม่จากพรากไปนั่น
จะเย็นร้อนรุกเร้าเข้าโรมรัน
ไม่เคยหวั่นแนบชิดสนิทกาย

เป็นความรักหอมหวานน้ำตาลเกาะ
ยังฉอเลาะอาบน้ำนมสมดังหมาย
ยามเช้ากาแฟเคียงวางเรียงราย
แก้กระหายสบายใจได้อีกนาน

รับเป็นคู่หรือเดี่ยวเดี๋ยวป้อนให้
เข้ามาใกล้อีกนิดชิดนะท่าน
หลายเรื่องเม้าท์เข้ารับกับเมื่อวาน
เหลืออีกจานปาท่องโก๋มัวโม้เพลิน.

นพ
25 ส.ค.54

[รพีกาญจน์]

นวด ขยำ นอน เหตุเกิดเมื่อคืน

ก่อนเที่ยงคืน เวบล่ม แทบลมชัก
จะได้พัก หายเพลีย เสียแต่เนิ่น
คอแขนขา ตาหลัง ปวดเหลือเกิน
ป้องปากเอิ้น แม่หนู รู้รีบมา

กินข้าวเย็น มากมาย ไม่สบายท้อง
ขอนวดน่อง สักพัก ที่รักจ๋า
เปิดแอร์ด้วย คลายร้อน ผ่อนกายา
เปิดคารา-โอเกะ ฟัง-ร้องเพลง

เอาแป้งโรย เสียก่อน ผ่อนมือบ้าง
นวดกดค้าง คืบไต่ ไม่ต้องเร่ง
ขยำหน่อย ค่อนเคล้น เส้นมันเกร็ง
ตรงนั้นเอง ลูบเบาเบา เกาคันคัน

ดูนาฬิกา อีกที เกือบตีหนึ่ง
รีบทะลึ่ง จากนอน ดูกลอนฉัน
มีหลายพจน์ บทตั้ง นั่งต่อพลัน
รัก ตลก ขบขัน มันอารมณ์

รู้สึกตัว ครานี้ บอกตีสาม
มีเสียงลาม ออกมา ด่าทอขรม
ประตูห้อง ปิดปัง ล็อคดังโครม
ต้องนอนซม พร่ำพรอด กอดกับกลอน

รพีกาญจน์ 59

[สล่าผิน]

เหมือนกับผมเลยพี่คืนที่ผ่าน
แต่งกลอนกานท์งานรักสานอักษร
พอเว็ปล่มผมก็ขอเข้านอน
แม่บ้านค่อนแคะว่ามานอนไว

ปรกติทุกคืนฝืนสังขาร
เฝ้าแต่บ้านกลอนอยู่เธอรู้ได้
มิดึกดื่นคืนคล้อยมีปล่อยใจ
บ้านกลอนไทยเป็นที่เข้าเฝ้าข่มตา

พอเข้านอนหัวค่ำเธอร่ำถาม
ไม่สองยามไยขยับหลับเล่าหนา
"นึกว่าพี่หลงรักอักษรา
จนลืมว่ามีคู่รออยู่เคียง"

ผมจึงออดอ้อนไปไม่ขึงโกรธ
"พี่ขอโทษขออภัยพี่ไม่เถียง
มาแล้วหนอคนดีพี่ขึ้นเตียง
อย่าส่งเสียงดังไปมันไม่ดี"

แม่ประคุณทุนหัวผัวง่วงแล้ว
ดันมาแห้วเข้าใส่ให้ผมนี่
"มัวแต่งกลอนป้อนคำทำวจี
การบ้านมี มิใส่กลอน ตอนกลางคืน"

สล่าผิน