ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[๐๐lจ้าชาEก้oนหิน๐๐]

หญิงมารยาใช้คำพูดสุดแสนหวาน....
ดั่งน้ำตาลเคลือบยาพิษสีสดใส..........
ชอบหลอกล่อให้ชายนั้นตายใจ.........
จิกหัวใช้เหยื่อเสนห์ให้ทำงาน..........
......................................................
ชายก็โง่หลงเล่ห์มารยาหญิง...........
หมดประโยชน์ถูกทิ้งน่าสงสาร........
ถูกหญิงด่าสารพัดน่ารำคาญ...........
ถูกใช้งานแล้วทิ้งไม่ใยดี...................
.....................................................

[กริชอักษร]

มารยาหญิง  มากมาย  หลายพิษร้าย

ไม่ได้ใช้  ง่ายดาย  อย่างใครคิด

งัดมาใช้ เมื่อเห็นชน  ทุรจิต

รู้นะคิด  หวังอะไร  มาทำดี

มาพูดจา หอมหวาน หว่านล้อมใส่

แสดงความ เป็นชาย คอยช่วยเหลือ

เทพบุตรลับตาคน  กลายร่าง ชั่งเหลือเชื่อ

ก็เลยเบื่อ รู้ทันแล้ว   มารยาชาย

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

หญิงมารยา...หรือว่าชาย...หมายแกล้งเชื่อ
พอเริ่มเบื่อ...ก็เหลือทน...บ่นหนักหนา
ว่าหญิงใช้...เล่ห์กล...ปนมารยา
มันช่างน่า!!!...มาว่ากล่าว...ให้ร้าวใจ

ลวงก็รู้...ดูก็ง่าย..ร้ายก็เชื่อง?
ไหนปราชญ์เปรื่อง...เรื่องมารยา...ว่าแค่ไหน
แล้วมาหลง...ตรงติดเหยื่อ...เชื่อทำไม
ก็เพราะว่า...มาด้วยใจ..ใช่ล่อลวง

อย่ากล่าวหา...ว่าหญิงหยิ่ง...ทิ้งยาเบื่อ
ร้ายล้นเหลือ....เชื่อเขาซะ...จะดึงถ่วง?
หว่านพืชไว้...ใจหวังผล...ปนล่อลวง
แล้วมาห่วง...ว่าใครลวง...กลวงใช้ตน?

ก็เต็มใจ...แต่ใจรัก...ถักทอไว้
จึงยกใจ...ให้เอาไว้...ใช่ฉ้อฉน?
พอหมดรัก...ก็ผลักไส..ไร้อดทน
มาพร่ำบ่น...ก็จนใจ...ใครมารยา!!!!

[ระนาดเอก]

๐ เธอยิ้มหวานแววตาประสาซื่อ
ในมือถือน้ำทิพย์ส่งหยิบยื่่น
ส่งพร้อมป้อนคำหวานซ่านทั้งยืน
เป็นความชื่นที่เห็นล้วนเต็มตา

๐ เธอหลิ่วตาออดอ้อนช้อนมือพี่
ด้วยอารีเปี่ยมหยาดปรารถนา
พี่ตายใจตะลึงซึ้งวิญญาณ์
จนเสียท่าดื่มยาพิษ..ติดบ่วงเธอ..

 

[มหาซัง]

สร้างกำแพงแกร่งกล้าขังข้าใว้   
เอาหัวใจใส่หม้อแล้วห่อผ้า
อักขระขอมหลอมกันใส่ยันต์มา 
เสกมนตราอาคมร่ายลมไว้

ปากแช่งชักหักกระดูกแล้วผูกฝ้าย   
มัดปิดตายหลายรอบที่ขอบไห
ธูปหนึ่งดอกตอกกลางระหว่างใจ 
แล้วทิ้งไปให้ห่างที่กลางธาร

ตอนเป็นคนหนทางสว่างใส   
เทอดรักใว้ใจภักดิ์ไม่หักหาญ
พอสิ้นขัยใจดับชั่วกลัปกาล   
เธอก็ควานควงชายทั้งหลายมา

จึงจำแลงแปลงตนหรอกคนชั่ว   
ที่ตามัวกลั้วรักเป็นหนักหนา
กับโดนผูกถูกพ่นด้วยมนตรา 
เธอพรมมาผ้าห่อใจใส่หม้อดิน

มหาซัง

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ชายหรือหญิง...ใครร้ายหยิ่ง....ยิ่งมารยา
ต่างกล่าวหา...ใช้วาจา...มาเสียดสี
ติดบ่วงกล....ว่ายเวียนวน...กลชีวี
ร้ายวจี....ที่เอ่ยอ้าง...อย่างว่าตัว

หญิงหรือชาย...ได้ลองคิด..สักนิดหน่อย
จ้องแต่คอย...มองด้อยค่า....พาหมองมัว
ต่างชิงชัง...ดังก่อนชาติ...บาดใจตัว
ดีหรือชั่ว....ที่ตัวใคร....ใจใคร่ตรอง

ชายหรือหญิง....จริงต่างมี...ที่มารยา
ต่างปั้นหน้า...ว่าใสซื่อ....คือเราสอง
ต่างมีใจ...ให้ไมตรี....ที่รักครอง
คลารักหมอง...รักสองเรา...เขาว่าลวง

หญิงหรือชาย...ร้ายไม่ต่าง...อย่างเป็นกลาง
ต่างใจต่างเส้นทาง....หลุมพลางตกบ่วง
ตกบ่วงแห่งรัก...ก็ปักใจเชื่อ...เหนือสิ่งทั้งปวง
ว่ารักไม่ลวง...ไม่ถ่วงดวงใจ

หญิงก็มี...ที่มารยา...วาจาหวาน
เพียงต้องการ...คนเอาใจ...และห่วงใย
ออดอ้อนบ้าง...อย่างเสแสร้ง...แกล้งพูดไป
แต่รู้มั๊ย...หากไม่มีใจ...ก็ไม่แกล้งทำ

พูดในมุม...กลุ่มใจหญิง...สิ่งที่เป็น
ไม่ต้องเห็น...เช่นเห็นใจ...ให้ชอกช้ำ
มารยาชาย....แม้ไม่มี...ที่กระทำ
แต่ฝังจำ...คำชัดเจน...เห็นเจนตา

ชายก็มี...ที่มารยา....หน้าใสซื่อ
ล้วนอออือ...ไม่ถือขัด...ปฏิบัติว่า
หากลับหลัง..ดังสุมไฟ...ใส่วาจา
นี่หรือด่า...ว่ามารยา...ตนไม่มี

[หลานเจ๊กโรงสุรา]

มารยาหญิงสิงร่างสร้างสเน่หา
สัมผัสเธอทั่วกายาช่างน่าหลง
ความเร่าร้อนทำให้ใจเย็นลง
ต้องมาหลงเล่ห์กลจนใจไป

...มารหญิงไม่ใช่สิ่งทดลองเล่น...หากใจไปกับเธอแล้วไม่กลับ...เมื่อเธอทิ้งคุณจะได้รับรสชาติของคำว่า "หลงเล่ห์สเน่หา"