ชาย..ผู้เลี้ยงความรัก
เลี้ยง "ความรัก" มาตั้งแต่ยังแบเบาะ
พอโตหน่อยมาฉอเลาะเยาะข้าได้
รักเติบโตยังไม่ถึงครึ่งทางใจ
รักก็ไปไม่หวนคืนฝืนกลับรัง
เลี้ยง "ความรัก" มาแต่เด็กยังเล็กนัก
เฝ้าประคอง "ความรัก" ฝากความหวัง
เมื่อ "ความรัก" เติบใหญ่ให้พลัง
กลับหันหลังจากไปไม่คืนมา
เลี้ยง "ความรัก" ดูแลตั้งแต่เล็ก
เขายังเด็กทำอะไรไม่ประสา
เมื่อเติบโตเป็นสาวคงเข้าท่า
เลี้ยงรักมาป้อนข้าวน้ำย้ำในที
เลี้ยง "ความรัก" เฝ้าอบรมบ่มนิสัย
กลับมาสิ้นอายุขัยง่ายอย่างนี้
ต้องเสียใจกับ "ความรัก" ไม่รักดี
ทำอย่างนี้กับคนเลี้ยงเลี่ยงหลบมา
เลี้ยง "ความรัก" มาหักอกตระหนกจิต
ใยคิดผิดไม่ทันเล่ห์เสน่หา
ทนเลี้ยงดูปูเสื่อเกื้อหนุนมา
กลับหนีหน้าจากไกลไม่ย้อนคืน
เลี้ยง "ความรัก" จึงได้เห็นว่าเป็นทุกข์
หมดความสุขทุกคืนค่ำจำใจฝืน
ต่อแต่นี้คงเลิกเลี้ยงขอรักคืน
ไม่ขอฝืน "เลี้ยงไม่เชื่อง" เคืองนักเอย
..
กุลมาตา-singlemom99-
15 กรกฎา 2552
