ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพลิน]

ขอโทษที่บอกรักออกไป
ทั้งๆ ที่รู้ว่าฉันไม่คู่ควร
ความผิดทั้งมวล
เริ่มต้นที่ฉันไม่รู้จักสงวนท่าที

ถึงรักก็ไม่จำเป็นต้องบอกออกไป
เธอย้ำชัดให้ฉันเข้าใจในข้อนี้
บอกว่าฉันควรปล่อยให้เธอไปพบกับคนดีๆ
ไปพบกับคนที่คู่ควร

[ไพลิน]

ฉันไม่ดีพอสำหรับเธอใช่ไหม
เธอถึงมองข้ามหัวใจของฉัน
เธอถึงไม่เคยรักกัน
เธอถึงไม่เคยสนใจว่าฉันเป็นอย่างไร

ฉันผิดใช่ไหมที่บอกรักเธอ
ฉันจึงต้องพร่ำเพ้อ ต้องร้องไห้
ฉันจึงต้องปวดร้าวในหัวใจ
ฉันจึงต้องรอคอยอย่างไม่มีหวังอะไรสักนิดเดียว

[Zhyphires]

จะผิดไหมที่หมายปองจองดอกฟ้า
จะผิดไหมที่บ้าไปเพ้อฝัน
จะผิดไหมที่เฝ้าดูอยู่ทุกวัน
จะผิดไหมถ้าขอฝันตลอดไป

แม้ตนเองไม่เทียบเท่าเจ้าดอกฟ้า
เป็นแค่คนธรรมดาไม่สดใส
แต่รักแล้วแคล้สจิตมันปักใจ
ดวงหทัยมันฟ้องว่ารักจริง...

[bourana]

เป็นความผิดฉันเอง..ที่ไม่คู่ควรพอให้เธอรัก
แล้วยังกล้าเอาตัวเป็นหลัก..บอกให้เธอต้องเอาใจใส่
ยังกล้าถามคำถาม..ทดสอบหัวใจ
ยังกล้าเสนอตัวออกไป..เป็นคนของหัวใจของเธอ

ไม่ได้หวังการตอบสนอง
ฉันก็แค่อยากลองบอกเธอถึงข้อเสนอ
สุดท้าย..ได้รับคำปฏิเสธที่ชัดเจนจากเธอ
สมควรแล้วที่ต้องน้ำตาเอ่อ..เพราะทำทั้ง-ทั้งที่รู้ว่าเธอ..ไม่รักกัน

[มั่น แซลี้]

ไอ้ผู้ชายคนนี้มันแย่จริงๆ
ไม่หล่อยังทำหยิ่งแสนน่าอาย
มีคนที่แสนดีมากมีความหมาย
ไม่เลือกมาข้างกายช่างเลวได้จับใจจริงๆ

ไอ้ผู้ชายพันธุ์นี้อย่าไปยุ่งกับมันเลย
มันจะเคยตัวอวดดีอย่างยิ่ง
ควรจะสาปแช่งมันแล้วตัดมันทิ้ง
มันคือสิ่งที่ชั่วร้ายจริงๆอย่าได้ไปยุ่งกับมันเลย

[ฌลา]

ฉันยังคงเป็นฉัน
ไม่อาจเปลี่ยนแปลงมัน เป็นอย่างอื่นได้
ความรู้สึกที่มีมา ก็เป็นอย่างที่ว่าเสมอไป
รักก็รักจริงใจ ให้เธอไว้เสมอมา

เพราะฉันมีเพียงแค่รักเท่านั้น
จึงไม่อาจเปลี่ยนความสำคัญ จากความห่วงหา
แค่รักน้อยไป..จึงไม่อาจได้หัวใจกลับมา
เมื่อสิ่งที่เธอตามหา..มันมากกว่าที่ฉันมี

เพราะเหตุนี้ใช่ไหม
เธอถึงปฏิเสธหัวใจฉันคนนี้
เพราะมีน้อยเกินไป เธอจึงไม่เคยใส่ใจใยดี
ถึงแม้ฉันจะรักหมดใจที่มี...แต่ก็ยังเป็นคนที่ ไม่คู่ควร



   

[นักเดินทาง]

ฉันผิดใช่ไหม...ที่ไม่มีคู่
กับการที่ฉันอยู่ อย่างสวนกระแส
ระร่ำหา ความรักมั่น ไม่ผันแปร
ได้เพียงความรักแท้... แค่วาจา...

ฉัน...ชีวิตก็เหมือนใครอื่น
หวังได้รับยื่นความห่วงหา
โหยหิวความรัก ความเมตตา
จากใครสักคนมา มอบให้ใจ

กับชีวิตที่มีอดีต
ฉันหวังเพียงปิด เรื่องราวเอาไว้
แต่เพียงความทรงจำ ที่ผ่านพ้นไป
แม้จะไม่เหลืออะไร ไว้ให้ชม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[lookgaow]

ความรักเหมือนไฟ...ที่ใกล้ดับ
เหมือนกระดาษพับที่ขีดเขียน...ยามเพ้อเจ้อ
เหมือนค่ำคืนที่ไร้ดวงดาว...เหน็บหนาวเพราะไม่มีเธอ
เหมือนดวงตาที่บวมเจ่อ...หลังการร้องไห้พร่ำเพ้อ...
" ใ น  วั น ที่ ไ ม่ มี ใ ค ร "

เหมือนพายุฝน...กำลังจะมา
เหมือนท้องฟ้า...จะไม่มีวันสดใส
เหมือนชีพจรเต้นสั่น..ดังว่ามันจะขาดใจ
เหมือนว่าพรุ่งนี้ยังอยู่อีกยาวไกล...เดินต่อไปไม่ไหว...
" ไ ม่ มี เ ธ อ "

[bourana]

ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะคู่ควรพอให้เธอรัก
ฉันต้องทำอะไรอีกมากมายสักแค่ไหน
ทุกวันนี้ก็ได้แต่พยายามจะทำไป
เพราะก็ยังต้องการเป็นคนข้างในหัวใจเธอ

พยายามอย่างเต็มที่
ที่สุด..เท่าที่เรี่ยวแรงของผู้หญิงคนนี้มี..อยู่เสมอ
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีไหม..วันที่จะได้เป็นคนในหัวใจเธอ
แต่ก็คงดีกว่าต้องมาบ่นเพ้อ..ว่าไม่เคยพยายามทำเพื่อเธอ..สักครั้งเดียว

[ดิษฐา]

ไม่ใช่เพราะ....ไม่คู่ควร
แต่ความรู้สึกที่สุมทรวง อยู่ในนี้
ก็เธอไม่เคยรับรู้..ถึงหัวใจที่ฉันมี
ถึงจะคู่ควร แต่เธอก็ไม่เคยเห็นความดีของมัน

ก็เลยขอไม่ควรคู่เธอดีกว่า
ให้ไปก็ดูไร้ค่านะ...กับความรู้สึกของฉัน
เก็บเอาไว้ ให้คนที่คู่ควรได้รับมัน
ดีกว่าให้เธอคนที่คิดว่าใจฉัน..ไม่คู่ควรเคียงข้างใคร

[มั่น แซลี้]

ฉันมันก็คนธรรมดาคนหนึ่ง
เป็นคนซึ่งที่ไม่มีใครเขาอยากมอง
ทั้งหน้าตานิสัยมันย่ำแย่และบกพร่อง
มันก็เป็นตามครรลองต้องเป็นสองสำหรับเธอ

ฉันคงทำให้เพียงขายหน้า
ฉันรู้ว่าควรทำอย่างไรรู้ในใจเสมอ
จะไม่ทำให้เธอหนักใจหรือต้องอายหรอกน่ะเธอ
ฉันรู้อยู่น่ะเอ่อ...ว่าคนไม่คู่ควรนั้นควรทำตัวเช่นไร

[มั่น แซลี้]

ฉันนั้นคือความอดสู
ความไม่ควรคู่กับเธอแต่อย่างใด
มันคงเป็นความน่าอับอายของเธอใช่ไหม
แต่ไม่เป็นไรฉันเข้าใจและพร้อมจะเจียมตัว

ก็มันเกิดมาก็เป็นอย่างนี้
จะให้ทำดีอย่างไรมันก็เหมือนคนชั่ว
ฉันจะทำดีที่สุดที่ฉันทำได้เธอไม่ต้องกลัว
ฉันรู้ตัวว่าควรว่าตัวอย่างไรสำหรับคนไม่คู่ควร

[มั่น แซลี้]

ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
เฝ้าตอกย้ำความแตกต่างอยู่เสมอ
ถึงฉันต้อยต่ำแต่ฉันก็เป็นคนน่ะเอ่อ
แต่ฉันจำอยู่เสมอว่าควรวางตัวเช่นไร

แม้เธอจะเห็นฉันไร้ค่า
จะไปต่อว่าเธอได้อย่างไร
ก็ฉันก็เป็นตัวฉันอย่างนี้อยู่ร่ำไป
จะทำอย่างไรก็มันเกิดมาได้แค่นี้อ่ะเธอ

[ฟาติมะห์]

ความแตกต่างมันไม่ใช่ปัญหา
มันอยู่ที่ว่าเข้าใจกันไหม
คนรวยคนจน คนขาวคนดำ คู่กันมีถมไป
ต่างชาติต่างภาษากันก็ยังได้ ไม่เห็นจะมีอะไรให้กังวล

ผู้ชายไม่หล่อได้แฟนสวย เห็นมาเยอะ
ผู้หญิงเลอะเทอะได้แฟนแต่งตัวดี ก็มีถม
ความเหมาะควร มันไม่ได้เกิดแค่ว่าใครด่าชม
เอาแต่คิดถึงความเหมาะสม ชีวิตรักจะรื่นรมย์ได้ยังไง

[มั่น แซลี้]

ความแตกต่างมันไม่ใช่ปัญหา
มันอยู่ที่ว่าเข้าใจกันไหม
คนรวยคนจน คนขาวคนดำ คู่กันมีถมไป
ต่างชาติต่างภาษากันก็ยังได้ ไม่เห็นจะมีอะไรให้กังวล

ผู้ชายไม่หล่อได้แฟนสวย เห็นมาเยอะ
ผู้หญิงเลอะเทอะได้แฟนแต่งตัวดี ก็มีถม
ความเหมาะควร มันไม่ได้เกิดแค่ว่าใครด่าชม
เอาแต่คิดถึงความเหมาะสม ชีวิตรักจะรื่นรมย์ได้ยังไง

ก็คนเขาไม่ชอบ
เนี้ยแหละคำตอบที่เขามอบให้
ที่เขาไม่ชอบคำตอบก็รู้อยู่ในใจ
ก็คือความแตกต่างของฉันนั้นไง คือเหตุผลที่ไม่คู่ควร

อย่างที่เธอว่ามันก็มี
แต่อย่างที่ฉันเป็นนี้ก็มีลองทบทวน
ถ้าเจออย่างเธอก็แสนประเสริฐล้วน
แต่ที่ส่วนมากที่เจอคำว่าไม่คู่ควรคงเยอะกว่า...ไม่งั้นคงไม่มีใครมาต่อกลอน

[ฟาติมะห์]

มีคนเคยบอกนะให้รักคนที่เขารักเรา
เฮ้อ! แต่ก็ไม่เห็นจะเคยมีใครเขาทำกันได้
งั้นก็ต้องทนรับกับความชอกช้ำกันต่อไป
ยอมรับซะให้ได้ กับการที่เป็นคนไม่คู่ควร

[สายใย]

รู้ทั้งรู้ ว่าผิด คิดเคียงคู่
ทั้งที่รู้ ไม่คู่ควร ชวนให้สน
แต่เรื่องรัก มักทำให้ หัวใจคน
วุ่นวายวน จนใจ ไปหลงรัก

..................ผิดใหม.....
แค่มีใจ ให้ผิด คงไม่หนัก
ไม่แย่งยื้อ ถือครอง แค่ปองรัก
แค่รู้จัก ทักทาย ให้อายคน

.................ไม่คู่ควร.......
อาจจะสวน กระแส แค่เพียงหน
ถ้าหมายปอง กิ่งฟ้า แม่หน้ามล
ไม่ปีนต้น คว้าไขว่ จะได้ฤๅ

[bourana]

ฉันเป็นคนเอาแต่ใจ
เป็นนิสัยที่แก้ไม่หายเลยสักที
ถ้าโดนใครขัดใจทุกครั้งเป็นต้องมี
อาการโวยวายขึ้นมาทันทีทันใด

ฉันเป็นคนหน้าเบื่อ
เป็นเรื่องที่ใครต่อใครเหลือที่จะรับได้
ชอบวุ่นวายเรื่องโน้นเรื่องนี้ทุกทีไป
ชอบทำให้ใครต่อใครรำคาญ

ก็เป็นซะอย่างนี้
ก็สมควรแล้วที่ไม่มีใครเคยรักฉัน
นิสัยแบบนี้ไม่คู่ควรกับใครทั้งนั้น
ที่เธอไม่เคยรักกันก็สมควร

[bourana]

ไม่ได้สวยเหมือนนางฟ้า
เพราะฉันไม่ใช่เทพธิดามาจากไหน
มีก็แค่ความจริงใจ
ถ้าเธอมองว่าน้อยไปไม่ว่ากัน

เพราะมากที่สุดคงให้ได้เพียงแค่นี้
เต็มที่แล้วสำหรับผู้หญิงอย่างฉัน
ไม่สามารถเสกสร้างความงามเกินรำพัน
เกิดมาเป็นแบบนั้นถ้าเธอคิดว่าไม่คู่ควรกันก็สิทธิ์เธอ

[psam]

เป็นเพียงแค่..คนธรรมดา..คนหนึ่ง
อาจไม่ลึกซึ้ง..เพียงพอ..ให้เพ้อหา
มีแค่เพียง..ความห่วงใย..ในแววตา
คงด้อยค่า..เกินกว่า..ให้เขาจำ
   เป็นแค่เพียง..คนธรรมดา..คนหนึ่ง
   เทียบไม่ได้..สักครึ่ง..ของใครเขา
   มีแค่เพียง..ใจโทรมโทรม..ดวงเก่าเก่า
   กับเรื่องราว..ที่เขานั้น..ลืมมันไป
เป็นแค่เพียง..คนธรรมดา..ก็เท่านั้น
ไม่กล้าฝัน..เคียงคู่..อยู่ข้างเขา
ได้แต่อยู่..อย่างเจียมตัว..กับตัวเรา
กับความเหงา..ที่เข้ามา..อย่างเดียวดาย