ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สารพัด*เพี้ยน]

หัวใจเดียวดายท่ามกลางสายลม
รออ้อมกอดของเธอมาห่ม......ให้
รอความรักเธอกลับมาเติมเต็มใจ
หรือจะไร้จืดจางห่างนิรันดร์

ไร้สองแขนสวมกอดให้อบอุ่น
เมฆดำกรุ่นทะมึนพายุโหม
ความรู้สึกเหว่ว้าเข้าจู่โจม
น้ำตาโถม.....ทะลักล้น.....ในหัวใจ

ไกลเกินสองตาจะแลเห็น
ใกล้ที่ใจ...ก็ยากเย็น....จะกอดคว้า
ห่าง...ไกล...ใจ...เจ็บ...ด้านชา
เสน่หาเหลือไว้ในนิยามความทรงจำ....

[สายลมสีขาว]

ความทรงจำ ในนิยาม ของฉันคือ
ไม่ยึดถือ กับสิ่ง มิควรหมาย
เพราะจะทำ ให้ทุกข์ ทั้งใจกาย
แล้วสุดท้าย ต้องจมกับ ความเศร้านัยน์

แม้ไม่ยึด แต่ต้องจำ ย้ำให้มั่น
เพราะสิ่งนั้น คือครู ที่ถือไว้
ถูกเป็นโชค ผิดเป็นครู จำขึ้นใจ
แล้วท่องไป ใช้ใน ปัจจุบัน

[{[^______^]}]

นิยามความทรงจำของตัวฉัน
ครั้งหนึ่งมันเคยเกินขึ้นกับฉัน
ขอให้มันเป็นข้อคิดก็แล้วกัน
ถ้าไม่รักหรือรักใครให้บอกไป

รักไม่้รักขึ้นอยู่กับหัวใจ
อย่าให้ใครบงการชีวิตได้
ทำในสิ่งที่อยากทำตามหัวใจ
จะได้ไม่ต้องเสียใจในภายหลัง

[สารพัด*เพี้ยน]

สายฝน ปลิดปลิว ล่องลอย
เหม่อคอย ห่วงใย ใฝ่หา
รอเธอ คนนั้น กลับมา
น้ำตา แห่งการ รอคอย.....


อ้อมกอด รอยจูบ สัมผัส
มิอาจ จักตัด ลงได้
รอคอย ความหวัง เรื่อยไป
รอใจ เธอนั้น กลับคืน