๐ ปุจฉา-วิสัชนา ๐
...................
๐ เมื่อความเงียบ เปิดทาง รับบางโจทย์
เข้าช่วงโชติ ฉายจุด..แห่งปุจฉา
จึงลอบค้น สัมผัส..วิสัชนา
ปล่อยเวลา อิสระ สู่ประเด็น
๐ ถึงสาเหตุ..ไยโศก ต่อโลกลวง
ยอมติดบ่วง ต่อผู้..ไม่รู้เห็น
เพียงเอ่ยอ้าง บอกเล่า ทุกเช้า-เย็น
ก็ตกเป็น ทาสใจ โดยไม่คิด
๐ ในบางช่วงสํานึกเคยทึกทัก
ไม่มีหรอกความรัก..อันศักดิ์สิทธิ์
เพียงพ่อ-แม่ท่านที่ให้ชีวิต
จะถูก-ผิดหนัก-เบาท่านเข้าใจ
๐ หากสํานึกบังคับแล้วรับฟัง
หยุดโอหังเย่อหยิ่งทํายิ่งใหญ่
จะรู้ฤ..รสชาติที่พลาดไป
ทรมานเช่นใดเมื่อไม่ตรอง
๐ แต่บ่อยครั้งเรื่องเก่ามาเล่าใหม่
อาจหัวใจทดสอบเป็นรอบสอง
เพิ่มหลักการรัดกุมทุกมุมมอง
หลงชํ่าชองเชื่อมั่นแห่งปัญญา
๐ จึงซํ้าแล้วซํ้าอีกต้องปีกหัก
แทบกระอักเหมือนบินชนหินผา
ละลิ่วร่างร่วงลุพสุธา
ถ้อยสัญญาหล่นเกลื่อนจะเตือนตน
๐ แล้วจําไหม ?.. " ไม่จํา " ..ก็ซํ้าซาก
เมื่องอกรากต้นรักอีกสักหน
ก็ปล่อยเถอะ..ปล่อยไปถ้าใจทน
หยุดกังวลกระหวั่นทุกวัน-คืน
๐ " วิสัชนา "..ไยโศกต่อโลกลวง
ยอมติดบ่วงปฏิพัทธ์ไม่ขัดขืน
แม้นัยตาผูกขาดต่อหยาดชื้น
จะเป็นอื่น..อย่างไร.." เพียงไม่จํา "..
