อยู่อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจนัก
ยื่นความรักให้ใครเขาไม่สน
อนิจจาความรักปักเหลือทน
บันดาลใจให้สับสนวนเวียนไป
เคยรักใครหลายคนไม่พ้นเจ็บ
ยังดื้อเก็บมาฝันจนหวั่นไหว
ห้ามโลกหมุนยังง่ายกว่าจะห้ามใจ
ผิดพลาดหวังเท่าไรไม่เคยเกรง
หยุดเถอะนะจะพอไหมเมื่อไหร่หยุด
ก่อนใจทรุดถลำต่ำย้ำข่มเหง
เธอห้ามได้ง่ายมากหากห้ามเอง
พยายามคร่ำเคร่งข่มเหงใจ
เลิกคิดหวังรักครั้งใหม่กับใครเถอะ
เลิกเลอะเทอะเฟ้อฝันให้หวั่นไหว
เลิกคิดรักปักจิตคิดมีใคร
เลิกซะได้คงเป็นสุขไม่ทุกข์ตรม
ปล่อยเขาไปจะอย่างไรให้ช่างเขา
ยังไม่ถึงที่เราเคล้าสุขสม
ชีวิตนี้มีไว้ให้รื่นรมย์
อย่าหลงงมงายโง่โอ้อวดดี
มีหลายสิ่งที่เราไม่เข้าถึง
ลองซาบซึ้งรู้แจ้งไม่แหนงหนี
ศึกษาศาสตร์ศิลป์สื่อถือมั่นมี
ประดับไว้ในชีวีคงดีเอย
