ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[plaing_piu]

๑      จากอ้อมอกหอมอุ่นใครครุ่นหา
ผ่านเวลากระไรน้ำใจเอ่ย
เพียงคำหนึ่งรำพึงรัดรึงเคย
ฝากรำเพยเชยให้ไยเงียบงำ


๑     สุขใดได้หวังวาดปรารถนา
ทุกข์ใดคาใจขื่นขมกลืนกล้ำ
มืดมนหนทางฝ่าทุกระกำ
มิรู้ดำเนินชีวิตดีร้าย


๑     หากวันคืนผันเปลี่ยนดังเทียนถ่อง
ชี้ครรลองสรรพสิ่งไม่นิ่งง่าย
อกคนไกลจนลับสดับดาย
ยิ่งกว่าตาย..ทรมานอย่านานเลย


๑     กลั่นถ้อยร้อยใจฝากยาก..ใครนิ่ง
นัยจริงเท็จใดไม่เปิดเผย
อกเอ๋ยไม่เคยลวง..ล่วงรำเพย
ลืมแล้วเอ๋ยแก้วหอม...ใครกรอมกรม


๑     คิมหันต์แล้งรันทดทุกบทย่าง
อกคนต่างอย่างไรได้แต่ขม
ธรรมชาติสะอาดตาวาดอารมณ์
คนต้องคมคารมบาด..สวาทยอม


๑     จากใจคนไกลแล้วแก้วระรื่น
สุขวันคืนรัญจวนใคร่ครวญหอม
สิ่งซ่อนในใจลึกผนึกออม
นิทรากล่อม..จอมนางงามกลางใจ


           
              ๑๑๑๑๑

[กวีพเนจร]

ดั่งเจ้านั้น...คือจอมหงส์ลงจากฟ้า
เปรียบจันทรากระจ่างสาดส่องแสง
แต่ตัวเราไร้ค่าหาสำแดง
อวดเรี่ยวแรงว่าสีหะในพงไพร

ขอเก็บเจ้าไว้ในดวงใจนี้
เป็นสิ่งที่ความคิดติดตามได้
แม้วันนี้มีเพียงความฝันไกล
ขอเพียงได้เก็บเจ้าไว้ในใจ...ก็เพียงพอ

[plaing_piu]

1...

คือรอยจำคำนึงตราตรึงจิต
ได้เพียงคิดสนิทแพ้แต่ในฝัน
ดินก้อนเดียวเคี่ยวกรำแค่รำพัน
จอมนางกลางใจ....คั้นฝันลมลม