ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดวงไฟ]

เรื่องของเราถูกเก็บในกล่องทรงจำ
กี่หวานถ้อยร้อยคำที่สรรหา
ถูกบันทึกจากรึกจนส่งมา
ใส่โปสการ์ดใบหนาว่าห่วงใย

ไม่ได้พบกันนานพานคิดถึง
หวังวันใดวันหนึ่งนานแค่ไหน
เธอคงเห็นสิ่งที่ฉันเป็นไป
ว่าคิดถึงเพียงใดวันไม่เจอ


หายไปไหนซะนานเลยจ๊ะซาตานน้อย

[สารพัด*เพี้ยน]

โปสการ์ดใบเก่าเก่า
ภาพเงาความป่นปี้
ไม่หลงเหลือภาพเวลาดีๆ
ที่เคยมีกันและกัน

โปรสการ์ดใบเก่า
ที่เราให้กันวันนั้น
กลับมาตรอกย้ำความผูกพัน
และคืนวันที่แสนดี

โปสการ์ดใบเก่า
มองมันอย่างเหงาๆวันนี้
ความรู้สึกมากมายที่มี
ส่งผ่านนทีสายลมโพกพัดไป

[เพลงผ้า]

๐ โปสการด์สีทองให้น้องสาว
พร้อมเรื่องราวมากมายรําบายหา
ยังคิดถึงแด่เธอเสมอมา
แม้นเวลาแตกต่างหนทางไกล

๐  หากได้รับอ่านอยู่พึงรู้ว่า
เนื้อใยผ้าทั้งผืนเคยรื่นไหล
ที่โดดเด่นเส้นสายของลายไทย
พลิ้วหัวใจมาซบอย่าหลบเร้น

[ดวงไฟ]

๐ โปสการด์สีทองให้น้องสาว
พร้อมเรื่องราวมากมายรําบายหา
ยังคิดถึงแด่เธอเสมอมา
แม้นเวลาแตกต่างหนทางไกล

๐  หากได้รับอ่านอยู่พึงรู้ว่า
เนื้อใยผ้าทั้งผืนเคยรื่นไหล
ที่โดดเด่นเส้นสายของลายไทย
พลิ้วหัวใจมาซบอย่าหลบเร้น

ยังดีใจที่ผ่านมาอ่านพบ
ไม่ได้คิดลี้หลบไปหนไหน
เพราะแค่เพียงสำเนียงเสียงพริ้วไกว
ก็รู้สึกที่ใจ...ใช่คนเดิม

ต่อให้หลบหลีกเร้นสักเช่นว่า
ก็ยังสู้อุตส่าห์มาพูนเพิ่ม
สายเส้นแห่งสัมพันธ์มันต่อเติม
รู้ว่าใช่คนเดิมอย่างแน่นอน

[ดวงไฟ]

ไม่ต้องหลบหลีกหนีไปที่ไหน
เสียงเต้นแห่งหัวใจมันร้องว่า
ยังคิดถึงห่วงใยแม้นไกลตา
ยังรออยู่จนกว่าจะพบกัน

แม้ว่านานเพียงนี้ที่ไม่เห็น
อย่าได้คิดหลบเร้นไปห่างฉัน
เพราะให้ฟากฟ้าปิดไม่ชิดกัน
แต่ทุกความผูกพันยังอยู่ดี

[เพลงผ้า]

๐โคมสว่างสีนั้นที่ฉันเห็น
จะเช้า-สาย-บ่าย-เย็นก็เด่นสวย
คอยยื่นตอบรอบคํ่าเอื้ออํานวย
โอบล้อมด้วยเผื่อแผ่ให้แด่กัน

  ๐ หากหลบลี้ซ่อนเร้นไม่เป็นผล
จะหาจนได้กลับมารับขวัญ
เพื่อโชนแสงเริงรื่นทุกคืน-วัน
ร้องรําพันบทเพลงบรรเลงกลอน

[ดวงไฟ]

โคมสว่างกลางเวหนบนฟ้านี้
ช่วยส่องแสงแสดงทีจะได้ไหม
แม้ช่วงโชนโดนเข้ากับเงาใด
ให้กระทบกับเงาใจของใครที

เผื่อเจ้าของห้องใจใคร่รู้ว่า
มีคนคอยห่วงหาอยู่ทางนี้
มัวไปพัดผิวผืนรื่นชีวี
อยู่ในรายวิถีตรงที่ใด

สะบัดพริ้วริวแถวเป็นแนวเส้น
แต่กลับหลีกหลบเร้นอยู่ตรงไหน
อุตส่าห์ส่องล่องแสงเผื่อแกว่งไกล
ไปกระทบผ้าไทยเข้าสักวัน

จงรับรู้เถิดหนาผืนผ้างาม
ทุกชั่วผ่านโมงยามที่หลับฝัน
ยังมีใครห่วงใย ให้-แบ่งปัน
จากจุดที่ห่างกันจนถึงมือ

[เพลงผ้า]

o "ด้วยผู้นั้นคือใครดวงไฟจ๋า"
จะพลิ้วผ้าหันเหสู่เวหน
เพื่อขอบคุณน้อมไหว้นํ้าใจคน
ขอเพียงยลสักคราเถิดฟ้างาม

o แสงประทีปส่องทางระหว่างใจ
โชนด้วยไฟเหตุผลอย่างล้นหลาม
เปี่ยมไมตรีโอบเอื้อทุกเมื่อยาม-
โยงฝั่งฟ้าสีครามด้วยความรัก

o คีตะพัสตร์กรีดกรายพลิ้วชายผ้า
สิเน่หาซ้อนสุมเข้ากุมกัก
สุดจะต้านแล้วเอยที่เอ่ยทัก
ย่อมประจักษ์ความนัยว่าใครครวญ

[ดวงไฟ]

ยังจะมาถามไถ่ว่าใครกัน
ที่ทำให้ผูกพันขนาดนี้
มันช่างน่าน้อยใจเสียไม่มี
ไม่รู้หรือคนดีว่า "ห่วงใย"

ไปพัดผิวอยู่ทิวแถวแล้วลืมเลย
ว่าหนึ่งใครที่เคยสะบัดไหว
มาผูกมิตรชิดเชื้อไม่เผื่อใจ
ปล่อยให้หลุดเข้าไปอย่างไรกัน

หลุดไปสู่ลู่ทางระหว่างจิต
วนในห้วงความคิดอยู่เยี่ยงนั้น
หลุดไปสู่เงาร่มปมผูกพัน
จนตกอยู่ตรงนั้นได้เยี่ยงไร

ตกอยู่ในพันธะที่ตระหนัก
ว่าคงเป็นความรัก...จะใช่ไหม
ที่เฝ้าคอยห่วงหาล้อมอาลัย
เรารักกันเมื่อไหร่...ไม่รู้ตัว

[/color]