ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"บันทึกเสน่หา?"
๐
๐ เคยบันทึกในม่านสายธารรัก
ครั้งหลงภักดิ์หญิงหนึ่งซึ้งหลงใหล
สาธยายสิ่งฝันอันกว้างไกล
ณ ดินแดนเกินใครไขว่คว้าชม
                           
๐ เราอยู่ท่ามสวรรค์อันห้อมล้อม
รุ้งทุกสีพร่างย้อมน้อมผสม
มีเพียงดาวระยิบทิพย์สายลม
ที่ระดมลอยดื่นลืมคืนวัน
                           
๐ ยามเราเอ่ยแผ่วเบาราวก้องฟ้า
ชักชวนเหล่าเทวาชายตาหัน
หมู่อัปสรต่างพิศสะกิดกัน
เพื่อฟังเสียงเรานั้นรำพันรัก
                           
๐ คำทุกคำสะท้านปานทิพย์หลาก
ถ้อยลมปากรัญจวนล้วนแน่นหนัก
เทพสวรรค์ทั้งฟ้าอิจฉานัก
พึงสลักพจน์ถ้อยแล้วร้อยกรอง
                           
๐ เสร็จโปรยหว่านมวลหมู่ทุกผู้รัก
ให้ตวงตักทิพย์หวานมานเราสอง
รสน้ำคำใครยินจินต์เรืองรอง
สิเหน่หายิ่งคล้องสนองรัด
                           
๐ เปิดบันทึกนิยามอ่านความหลัง
มีเธอนั่งเอียงแก้มแถมโบกปัด
ลมเอื่อยโชยบุปผาสารพัด
พลิ้วผมเธอสะบัดยังมัดใจ?"

[numning]

บันทึกรักอักษรสุนทรปราชญ์
เสน่หาสมมาดสะอาดใส
ช่างเป็นคนโชคดีนี่กระไร
พบคนที่ถูกใจ ได้สมปอง

ไม่เหมือนกับ "น้ำนิ่ง" ต้องวิ่งหา
ตั้งแต่สาว คราวป้า อุราหมอง
แปลกแต่จริง หญิงอย่างน้ำ ตัวสำรอง
ชายเขามอง ประเมินค่า ว่าแค่นั้น...

[fai6462]

บันทึกเสน่ห์หาบันเทิงจิต
ยิ่งนึกคิดถึงแรกพบจังเลยหนา
เธอผู้นั้นที่เดินสวนกันไปมา
ไหลกระทบกันบ้างรันจวญใจ
กลิ่นอ่อนๆที่หอมละมุนยิ่ง
ยังจับจิตคิดรำพึงถวินหา
เธอทำให้ดวงใจนี้ต้องสั่นอุรา
จำไว้เลยนะเธอเอ๋ยได้เจอดี
 

[ระนาดเอก]

"บันทึกเสน่หา?"
๐
๐ เคยบันทึกในม่านสายธารรัก
ครั้งหลงภักดิ์หญิงหนึ่งซึ้งหลงใหล
สาธยายสิ่งฝันอันกว้างไกล
ณ ดินแดนเกินใครไขว่คว้าชม
                           
๐ เราอยู่ท่ามสวรรค์อันห้อมล้อม
รุ้งทุกสีพร่างย้อมน้อมผสม
มีเพียงดาวระยิบทิพย์สายลม
ที่ระดมลอยดื่นลืมคืนวัน
                           
๐ ยามเราเอ่ยแผ่วเบาราวก้องฟ้า
ชักชวนเหล่าเทวาชายตาหัน
หมู่อัปสรต่างพิศสะกิดกัน
เพื่อฟังเสียงเรานั้นรำพันรัก
                           
๐ คำทุกคำสะท้านปานทิพย์หลาก
ถ้อยลมปากรัญจวนล้วนแน่นหนัก
เทพสวรรค์ทั้งฟ้าอิจฉานัก
พึงสลักพจน์ถ้อยแล้วร้อยกรอง
                           
๐ เสร็จโปรยหว่านมวลหมู่ทุกผู้รัก
ให้ตวงตักทิพย์หวานมานเราสอง
รสน้ำคำใครยินจินต์เรืองรอง
สิเหน่หายิ่งคล้องสนองรัด
                           
๐ เปิดบันทึกนิยามอ่านความหลัง
มีเธอนั่งเอียงแก้มแถมโบกปัด
ลมเอื่อยโชยบุปผาสารพัด
พลิ้วผมเธอสะบัดยังมัดใจ?"

๐ อ่านบันทึก...นึกเห็น...เป็นฉากฉาก
จึงนึกอยาก...ฝากลิขิต...ถึงมิตรใหม่
ให้ท่านสอง...ครองสุข...สิ้นทุกข์ใด
เป็นหลักชัย...ให้ลูกหลาน...นานนิรันดร์....

+1 ให้กับบันทึกที่สวยงามด้วยครับ....

๐ รับปากเธอจูงกันยันแก่เฒ่า
เธอกระเซ้าเสียงหวานพานขำขัน
เริ่มจูงเธอจากเรียนเจียนทุกวัน
เคียงคู่กันประสายอดยาใจ

๐ จนทุกวันยามนี้มิมีเปลี่ยน
แม้ยามเขียนเธอยังนั่งอยู่ใกล้
ร่างสำนวนแล้วมองจ้องทรามวัย
ยังหน้าใสช่างแปลกเหมือนแรกเจอ..

..ขอบพระคุณ คุณแจ็คกี้อย่างสูงครับ..

[ระนาดเอก]

๐ ชะรอยบุญ...หนุนนาง...แต่ปางก่อน
พักตร์จึงอ่อน...ซ่อนวัย...ใสเสมอ
(คุณ)ระนาดเอก...เสกมนต์ใด...มัดใจเธอ
จึงละเมอ...เพ้อใจ...แต่วัยเยาว์

๐ หากมนต์ยัง...ขลังมาก...อยากให้ช่วย
ส่งคาถา...มาด้วย...ช่วยคลายหนาว
อาจโชคดี...มีหวัง...อีกครั้งคราว
ใช้มนต์พราว...เป่ารด...สะกดเธอ.(พี่แจ๊คกี้)

มวลคาถา...ร้อนกรุ่น..ด้วยรุ่นใหญ่
โอ้สาวใด..จะต้องมนตร์..จนไผลเผลอ
มาตกหลุม..ซุ่มพราง..วางดักเธอ
ให้ละเมอ..เพ้อหมาย...ผู้ร่ายมนตร์

ก่อนจะเป่า..ดูให้..แน่ใจหน่อย
มีสาวน้อย...สาวเหลือน้อย..อย่าสับสน
ระวังจะ..สะกดจิต..เป่าผิดคน
ห่วงพี่แจ๊ค..ต้องอับจน..ด้วยมนตร์ตัว..(เกล็ดนาคา)

 emo_20อิอิ

๐ เอาหัวใจแทนมนต์เป่าคนรัก
คาถาหลักจะหวานซ่านจรดหัว
วางใจเย็นดุจฉาบภาพดอกบัว
วาจาทั่วสุภาพตราบทุกวัน

๐ เดี๋ยวเธอก็หลงใหลทั้งใจเต้น
ไม่เอียงเอนออกห่างร้างสวรรค์
เพียงเท่านี้คาถาที่ว่าครัน
ทุกชนชั้นใช้ได้แนะให้ฟรี..

[ืำnew203]

ขอบคุณมากครับซึ่งกินใจมาก

[gunnerrunner]

รักแรกมันแยกยาก   รักมากมันยากแยก
รักเธอเป็นคนแรก     ถ้าจะแยกมันคงยาก     

[ระนาดเอก]

๐ บทบันทึกเสน่หาวันฟ้าหม่น
คลื่นสับสนก็สาดมาตรสั่งสอน
อย่าหลงตนกระหยิ่มพิมพ์งามงอน
ครั้งคราอ้อนมธุรสพจน์วาจา

๐ จะกลายเป็นบันทึกจารึกเจ็บ
ฝากแผลเหน็บทรุดครางหว่างยถา
คอยตอกย้ำยามคิดติดวิญญาณ์
ทรมาดั่งกรรมอย่างล้ำลึก..

[Kotchanan]

๐ บทบันทึกเสน่หาวันฟ้าหม่น
คลื่นสับสนก็สาดมาตรสั่งสอน
อย่าหลงตนกระหยิ่มพิมพ์งามงอน
ครั้งคราอ้อนมธุรสพจน์วาจา

๐ จะกลายเป็นบันทึกจารึกเจ็บ
ฝากแผลเหน็บทรุดครางหว่างยถา
คอยตอกย้ำยามคิดติดวิญญาณ์
ทรมาดั่งกรรมอย่างล้ำลึก..(ระนาดเอก)

นัยน์แววตาทั้งคู่ดูใสซื่อ
จิตนั้นหรือหยั่งยากจักตรองตรึก
ทั้งชีวีพอไหมให้บันทึก
คราออกศึกรักใคร่่ไม่อาจรู้

ถนอมเนื้อนิ่มนวลล้วนอ่อนหวาน
กลับประหารเชือดนิ่มทิ่มแทงอยู่
ฉีกบันทึกบทเก่าเฝ้าย้ำดู
ใจปิดหูตาบอดมิรอดแล้ว... (กชนันท์)

 

[บ้านกลอนไทย]

๐ บทบันทึกเสน่หาวันฟ้าหม่น
คลื่นสับสนก็สาดมาตรสั่งสอน
อย่าหลงตนกระหยิ่มพิมพ์งามงอน
ครั้งคราอ้อนมธุรสพจน์วาจา

๐ จะกลายเป็นบันทึกจารึกเจ็บ
ฝากแผลเหน็บทรุดครางหว่างยถา
คอยตอกย้ำยามคิดติดวิญญาณ์
ทรมาดั่งกรรมอย่างล้ำลึก......(ท่านพี่ระนาดเอก)

๐ นั่งตกเบ็ด เตร็ดเตร่ แอบเหล่จ้อง
เห็นร้อยกรอง ล่องมา ดั่งปลาบึก
อยากเบ็ดเอี่ยว เกี่ยวเอา แอบเฝ้านึก
ลักบันทึก ท่านพี่?.ดีไหมเอย?..อิอิ (หมูนะโม) 


แบบว่า?ไม่อยากต่อคุณป้าเม้นข้างบน เพราะชอบแซงคิว  ฮ่าๆ 

   

[ระนาดเอก]

๐ บทบันทึกเสน่หาวันฟ้าหม่น
คลื่นสับสนก็สาดมาตรสั่งสอน
อย่าหลงตนกระหยิ่มพิมพ์งามงอน
ครั้งคราอ้อนมธุรสพจน์วาจา

๐ จะกลายเป็นบันทึกจารึกเจ็บ
ฝากแผลเหน็บทรุดครางหว่างยถา
คอยตอกย้ำยามคิดติดวิญญาณ์
ทรมาดั่งกรรมอย่างล้ำลึก..(ระนาดเอก)

นัยน์แววตาทั้งคู่ดูใสซื่อ
จิตนั้นหรือหยั่งยากจักตรองตรึก
ทั้งชีวีพอไหมให้บันทึก
คราออกศึกรักใคร่่ไม่อาจรู้

ถนอมเนื้อนิ่มนวลล้วนอ่อนหวาน
กลับประหารเชือดนิ่มทิ่มแทงอยู่
ฉีกบันทึกบทเก่าเฝ้าย้ำดู
ใจปิดหูตาบอดมิรอดแล้ว... (กชนันท์)

 

๐ เคยช้อนคางประคองแล้วจ้องหน้า
ล้วงลงลึกนัยน์ตาคราหวานแหว๋ว
แตะจมูกแก้มเธอเพ้อตามแนว
วนในแววหลงซึ้งเป็นหนึ่งเดียว

๐ นัยน์ตาฟางพร่าพรายตกฝ่ายทาส
ธรรมชาติของรักผลักเต็มเหนี่ยว
ฝ่ายมือเธอเจ้ากรรมกับกำเคียว
เพียงชั่วเสี้ยวฉันเผลอเธอฆ่ากัน..