ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

..จะเขียนกลอนสักบทและจดให้
..หวังเพื่อมอบกำลังใจแด่หนึ่งหญิง
..มีหัวใจและเพียงไหล่ให้พักพิง
..ไม่ทอดทิ้งแม้สองเรา...ห่างไกลกัน

..พร้อมความรักมากล้นบนกระดาษ
..บรรจงวาดเขียนฝากมาจากฝัน
..ด้วยถ้อยคำสวยสดพจน์รำพัน
..ให้สองใจของเรานั้น...จงมั่นคง.

 ....................................

[หลานเจ๊กโรงสุรา]

กลอนบทหนึ่งอาจไม่ซึ้งไม่กินใจ
แต่อยากให้เธอรับไว้ก็เท่านั้น
หากเธออ่านจะรู้ว่าทำไมกัน
ทำไมฉันถึงเขียนกลอนมาให้เธอ

มันมาจากความรู้สึกในส่วนลึก
หากเธอนึกคงแปลค่ามันไม่ได้
อาจเพราะกลอนมันใช้ภาษาใจ
ที่จะพอทำให้ใครหลงรักมัน

คนคนนั้นก็คือฉันอีกคนหนึ่ง
ที่อยากแต่งกลอนซึ้ง "เธอกับฉัน"
แล้วก็แต่งเหมือนกวีได้เช่นกัน
เพียงแต่มันไม่เพราะพริ้ง...แต่จริงใจ

  ........ร้ายบริสุทธิ์........

[bourana]

จรดปากกาเขียนคำหวานสานจากใจ
ส่งเป็นสื่อความหมายให้เธออ่าน
ด้วยถ้อยคำมธุรสพจมาน
สอดประสานขานรับขับเป็นกลอน

รำพึงรักฝากย้ำคำรักกรุ่น
ให้เธออุ่นอาบใจมิถ่ายถอน
มนต์เสน่ห์สำเนียงแห่งเสียงกลอน
โปรดออดอ้อนโอบเธอให้อบอวล

ถ้าหากมีวันใดไม่เห็นหน้า
ขอกลอนพาใจเจ้าเฝ้าคนึงหวล
ถึงคนผู้ฝากคำย้ำสำนวน
เจ้าจงหวนทบทวนย้ำจำติดใจ

ดั่งเช่นคนฝากกลอนเฝ้าวอนย้ำ
จิตจดจำย้ำในจิตพิศมัย
ว่าเจ้าคือผู้เป็นเช่นดวงใจ
มิอาจไถ่ถอนรักที่ปักทรวง

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

ขอฝากใจลงไว้ในอักษร
ร้อยเป็นกลอนมนตราอักษรศิลป์
มธุรสวาจารวมหลั่งริน
ใครยลยินดังเพลงพิณของคนธรรพ์
ขอฝากกลอนนี้ไปกับสายลม
ให้คารมถึงน้องนางในฝัน
ว่าพี่นี้เฝ้าเพ้อรำพึงรำพัน
ขอน้องรับใจดวงนั้นไว้พิจารณา
จากหัวใจพี่กรั่นเป็นวจี
จากชีวีพี่กรองคำสรรหา
จากใจนี้พี่รักแก้วกานดา
องค์เทวาเทวินเป็นพยาน
หากแม้วันใดตัวข้า..
ผิดวาจาให้คมดาบมาหักหาญ
ล้างชีวิตให้ม้วยสิ้นวิญญาณ
ทรมานไปชั่วนิจนิรันดร์
หากแม้วาจาข้ามั่นคงนัก
ขอให้รักข้าสมทุกสิ่งสรรค์
ได้ครองคู่อยู่เคียงทุกวารวัน
ชั่วกัปกัปล์รักข้าไม่เสื่อมคลาย

[มานพ]

มาอ่านกลอนที่เขียนไว้สองบท
อ่านจนหมดข้อความตามอักษร
ดูรักจริงรักแท้และแน่นอน
ไม่แคลนคลอนมั่นคงตรงต่อกัน

แต่รักพี่เศร้านักเป็นรักคุด
ในที่สุดพี่ก็พบแต่ความฝัน
ด้วยรักนี้มีกรรมสุดรำพรรณ
ขอเธอนั้นจงสุขสันต์นิรันดร
 

[สุภาพบุรุษทรชน]

มาอ่านกลอนที่เขียนไว้สองบท
อ่านจนหมดข้อความตามอักษร
ดูรักจริงรักแท้และแน่นอน
ไม่แคลนคลอนมั่นคงตรงต่อกัน

แต่รักพี่เศร้านักเป็นรักคุด
ในที่สุดพี่ก็พบแต่ความฝัน
ด้วยรักนี้มีกรรมสุดรำพรรณ
ขอเธอนั้นจงสุขสันต์นิรันดร
 

จากบทกลอนสองบทที่จดไว้..
แทนความรักที่มอบให้ของเราสอง
เพราะห่างกันอยู่ไกลใช่ไฝ่ปอง
ยังรอวันที่เราสองครองรักกัน

รักของพี่อาจเศร้าเหงาเป็นทุกข์
ไม่สนุกเพราะซุกหลายความฝัน
มีบ้านเล็กบ้านใหญ่ใช่ไหมนั่น
ไม่มีเหลือแบ่งปันให้น้องยา .

[doddko9N]

 ฉันเจ็บนะที่เห็นเธอเดินกับเขา
สุดปวดร้าวเธอหยอกล้อพอใจหมาย
เธอรู้ไหมฉันนี้เจ็บเกือบตาย
คิดอยากหายจากโลกโศกเศร้าใจ
 
 ฉันคิดกลัวว่าเขาทำเธอเจ็บ
เธอจะเก็บมันไว้ปวดใจไหม
ขอหั้ยเธอบอกฉันอยู่เคียงกาย
จะผ่อนคลายบรรเทารวดร้าวเธฮ

[doddko9N]

    ร้อยดวงใจเขียนไว้เป็นอักษร
ให้เป็นกลอนถึงเธอตามวิถี
เธออ่านแล้วจะรู้ใจของฉันดี
ว่าฉันนี้ห่วงเธอสักเพียงใด

   หากวันหนึ่งฉันจากเธฮสุดฟ้ากว้าง
ยามแรมร้างแม้เธอคิดจิตไฉน
แม้หากเธอได้หยิบกลอนนี้อ่านไซร้
จะรู้ได้ดวงใจฝากให้เธฮ

[กวีพเนจร]

หยิบกระดาษปากกาขึ้นมาจด
วาดจรดอักษรเป็นกลอนหวาน
คิดถึงหน้านวลน้องที่พบพาน
แม้เพียงผ่านแต่ใบหน้าติดตรึงใจ

วาดอักษรกลอนรักใส่กระดาษ
บรรจงวาดรูปหัวใจไม่แก้ไข
กลอนสักบทคงหวานผ่านหทัย
เขียนกลอนให้แก้วตาด้วยรักจริง

[สายลมสีขาว]

หยิบดวงดาว มาร้อยเรียง เป็นอักษร
ให้บทกลอน บทนี้ มีความหมาย
เจิดจรัส กลางราตรี ที่เดียวดาย
ให้พรางพราย ประกายฟ้า น่าชื่นชม

เอาจันทรา มาแต่งแต้ม ให้สดใส
เพื่อหัวใจ ที่เปล่าเปลี่ยว ได้สุขสม
ไม่เงียบเหงา อ้างว้าง ไร้ภิรมย์
จันทร์ดวงกลม ทอแสง แห่งหัวใจ

จับตะวัน วาดฟ้า ให้แจ่มแจ้ง
นภาแกล้ง เมฆา พาสดใส
ให้ทิวา ร้อยเรียง สายลมไป
ว่าหัวใจ เขียนกลอนนี้ ก็เพื่อเธอ

นะจ๊ะคนดี