ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ornjirak]

คือ  ตามหัวข้อเลยน่ะค่ะ
ช่วยหน่อยนะค�

[กวีพิจิก]

คำว่าแม่ แน่แท้ มีคุณค่า
แม่คงคา แม่ธรณี มีพระคุณ
แม่โพสพ ครบอาหาร การเกื้อหนุน
ให้ไออุ่น คือแม่เรา เฝ้าดูแล

พระคุณแม่ ยากจะหา ใดมาเทียบ
นำมาเปรียบ กับอะไร มิได้แท้
อย่าคิดหา คำใดใด แทนคำแม่
อย่าแม้แต่ ลืมพระคุณ ผู้หนุนนำ

มีคำกล่าว ใครทั้งผอง ต้องได้ยิน
โอ้โฉมฉิน จงตระหนัก จักไม่ขำ
เป็นคำพูด ที่หลายคน ควรจดจำ
จึงได้นำ มาบอกกล่าว ชาวปวงชน

"วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร

แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา

ไฉนเรา เรียกกัน ว่าวันเกิด
'วันผู้ให้ กำเนิด' จะถูกกว่า
คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา
ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้"

[เพลงผ้า]

หนึ่งหยาดหยด คุณค่า ของนํ้านม
กลั่นผสม สายเลือด จากอกแม่
ตั้งแต่คลอด กอดเจ้า เฝ้าดูแล
มอบรักแท้ พันผูก ลูกทุกคน

เพียงลูกร้อง แว้แว้ แม่ใจหาย
ด้วยร่างกาย อ่อนล้า หาได้บ่น
อดตาหลับ ขับตานอน แม่ก็ทน
เฝ้าลูกจน ฟ้าสาง ร่างโรยแรง

แม่เปรียบดั่ง องค์พระ ผู้ศักดิ์สิทธิ์
เถิดสถิตย์ บูชา อยู่ทุกแห่ง
กตัญญู รู้คุณ พร้อมแสดง
จะเปลี่ยนแปลง ชีวา พาเจริญ


จะหาไหน ทดแทน คุณมารดา
แม้มหา สมุทร ยังตื้นเขิน
หรือทั้งรอบ ขอบฟ้า เทวาเดิน
ยังไม่เกิน เศษเสี้ยว ของพระคุณ

+1ค่ะพี่รักษ์ สําหรับกลอนแม่เพราะๆ

[คนรักษ์ถิ่น]

    เป็นสายใย..แน่นนัก..รักของแม่
เฝ้าดูแล..ตั้งครรภ์..ไม่หวั่นไหว
ทั้งอาหาร โปรตีน ..บำรุงกาย
ทั้งจิตใจ..โอนอ่อน..ผ่อนอารมณ์
    จนวันคลอด..ปวดกาย  ใจจะขาด
เหมือนโดนปาด..เชือดเนื้อ..ปวดผสม
จนเห็นหน้า..อ่อนแรง..เฝ้าชื่นชม
ใจภิรมณ์..เจ้ารอด..อย่างปลอดภัย
   แม่ดูแล..ทุกนาที ..เพราะมีรัก
เหน็จเหนื่อยนัก..ยอมพลี..แม่ทนได้
ยิ่งนานวัน..รักนั้น  ยิ่งมากมาย
ลมหายใจเพื่อลูก..ผูกสัมพันธ์

 

[กวีพเนจร]

พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่กว่า มหาสมุทร
บริสุทธิ์ รักแท้ กว่าสิ่งไหน
รักของแม่ แน่แท้ จากดวงใจ
ที่มอบให้ ลูกยา ด้วยชีวี

แม่ต้องทน อุ้มท้องเจ้า เก้าเดือนคลอด
แทบมิรอด ชีวิต การเจ็บนี้
แม่เพียงหวัง เห็นหน้าเจ้า คลอดสักที
แม่ยอมพลี ร่างกาย ให้ลูกยา

ยอมเจ้าคลอด แม่เลี้ยง เจ้าให้ใหญ่
หลั่งเลือดให้ กลั่นเป็นนม ป้อนเจ้าหนา
เป็นน้ำนม จากโลหิต ของมารดา
เพื่อกานดา ของแม่ แม่ยอมพลี

เมื่อเจ้าโต เจ้าจง สำนึกคุณ
ว่าใครหนุน เจ้าให้ใหญ่ ในวันนี้
แม่เพียงหวัง ให้เจ้า เป็นคนดี
แม่ไม่มี คำขอใด จากลูกตน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

จะขอย้อน กลับคืนกล่าว เก้าเดือนก่อน
ถึงในตอน แม่ตั้งครรภ์ ดังฝันไฝ่
เฝ้าประคบ เฝ้าประหงม อยู่ร่ำไป
แสนดีใจ จะได้บุตร สุดพรรณนา

เมื่อได้ครบ ถึงเก้าเดือน เตือนท้องเจ็บ
แม่ทนเก็บ ความปวดร้าว เอาไว้หนา
เพื่อให้ลูก สุดที่รัก จักเกิดมา
ได้ลืมตา ดูโลกา อันสดใส

หลังจากคลอด ต้องเฝ้าดู ทนุถนอม
คอยเลี้ยงกล่อม จนลูกน้อย ได้เติบใหญ่
เสียน้ำนม เสียน้ำตา ไม่เป็นไร
แม่ขอให้ เป็นคนดี เท่านี้พอ

เช่นนี้แล้ว มากันเถิด เทิดทูนท่าน
อย่าให้ผ่าน เลยพ้นวัน สำคัญหนอ
เพียงวันเดียว ที่แม่เรา เฝ้าแต่รอ
วันที่ขอ ทดแทนคุณ บุญอนันต์

แต่จะทำ แค่เพียงเสี้ยว วันเดียวไม่
คุณยิ่งใหญ่ ที่ท่านให้ ไม่แปรผัน
เราต้องตอบ มอบแทนคุณ อยู่ทุกวัน
อย่าช้าพลัน เริ่มเดี๋ยวนี้ ดียิ่งเอย

[กวีพิจิก]

ที่ผ่านมา แม่นี้ มีแต่ให้
ไม่เคยได้ สิ่งใด จากใจลูก
ต่อให้เถือ เนื้อหนัง ยังพันผูก
แม่ให้ลูก ทุกอย่าง แม้ร่างสิ้น

แล้วเหตุใด ใยเล่า เราทั้งหลาย
รอให้สาย ตอนแม่ ต้องแดดิ้น
ตอบแทนท่าน เมื่อจม ธุลีดิน
รอให้สิ้น ทำไม จะสายกาล

มากันเถิด เทิดไว้ ในใจมั่น
มาร่วมกัน แทนคุณ บุญหนุนท่าน
อย่าให้เลย ล่วงวัน ให้ผันผ่าน
ขอส่งสาร นี้ไป ให้ทุกคน

[nan]

" วันที่แม่...รอ....( whiteroses.) "

ณ.กระท่อม..ปลายนา..ชายป่านั้น
มีสายตา..รอวัน..อันสดใส
แววตาเหม่อ..มองเถียงนา..ทุกคราไป
เหมือนรอใคร..คนหนึ่ง..ซึ่งมาเยือน

ผิวย่นย่น..มือหยาบหยาบ..ทราบหรือเปล่า
นั่งนอนหนาว..เจ็บป่วยไข้..ไร้แม้เพื่อน
สายตาแห่ง..ความทุกข์ทน..ยังย้ำเตือน
จากวันเดือน..นานหลายปี..ไม่มีใคร

อาหารแต่..ละมื้อ..คือปลาร้า
หยิบยื่นมา..จากชาวบ้าน.."ร้านใกล้ใกล้"
ข้าวเหนียวนิด..น้ำสักขัน..ปันน้ำใจ
ซึ่งหลั่งไหล..มาเยือน..เป็นเพื่อนกัน

ยามหนาวเหน็บ..ผิงไฟ..ให้อบอุ่น
ใช้ไม้หนุน..แทนหมอน..นอนเพ้อฝัน
ลูกหญิงชาย..ไม่กลับมา..พบหน้ากัน
นอนหนาวสั่น..ในกระท่อม..อย่างตรอมตรม

ทุกข์แสนทุกข์..เพียงไร..ใครเห็นบ้าง
ต้องอ้างว้าง..หวั่นไหว..ใจขื่นขม
ลูกอยู่ไหน..แม่ปวดร้าว..แสนระทม
รอชื่นชม..รับขวัญ..วันเจ้ามา

ไม่เคยหวัง..สิ่งใด..ในตัวเจ้า
โปรดจงเข้า..ใจแม่..ชะแง้หา
รอความรัก..จากลูก..นะแก้วตา
สองแขนล้า..ยังรอเจ้า..มาเว้าวอน

อยากกอดเจ้า..ก่อนตาย..จะได้ไหม
ให้ชื่นใจ..สักครั้ง..ยามเหนื่อยอ่อน
ก่อนดวงตา..จะหลับไหล..จำจากจร
ก่อนได้นอน..ลาลับ..ไม่กลับมา..

ประพันธ์โดย...

white rose....กุหลาบขาว...

หยิบยกมาจาก meemodel (ปล..เห็นชื่อคนแต่งที่น่านชื่นชอบคะ white rose....)

[tna]

แม่อรหันต์ในใจเรา
-------------

คำว่าแม่ แท้จริง กระไรหนอ
ใครเกิดก่อ เรียกไว้ ให้ถวิล
พอเกิดมา ไม่ทันไร ก็ได้ยิน
เปรียบทุกสิ่ง เป็นแม่ไว้ ในใจเรา

หากสิ่งใด มีแต่ให้ ไม่ขอพัก
แสนประจักษ์ รักยิ่งใหญ่ แพร่ไพศาล
คือความรัก ของแม่ให้ ตลอดการ
มโหราญ ยิ่งใหญ่ ในวจี

ดั่งแม่พระ ธรณี ระโหฐาน
สุดเขตขาน แม่คงคา ธาราศรี
สรรพสิ่ง ทุกสิ่งไป ในปัฐพี
หล่อชีวี สองสิ่งนี้ มาเนิ่นนาน

เพราะใจแม่ ดั่งพรหมมา ธิบดี
เมตตามี กรุณา มหาศาล
มุฒิตา อุเบกขา ยั่งยืนนาน
สุขสำราญ ในใจแม่ แต่เริ่มกาล

เพราะรักลูก ผูกสัมพันธ์ สะท้านจิต
แม้ชีวิต แม่ให้ได้ หากเอ่ยขาน
เพียงขอให้ ลูกแม่นั้น สุขสำราญ
ชีพวายปราณ ขอให้ลูก สุขเจริญ

หากลูกเจ็บ แม่ขอแลก ด้วยดวงตา
หากลูกยา ระกำทุกข์ สุขห่างเหิน
รู้ไหมว่า ดวงใจแม่ ทุกข์เหลือเกิน
ชีวิตเมิน แลกให้ลูก ได้สุขใจ

หากชีวิต ไม่มี คำว่าแม่
ลูกนี่แท้ จะเกิดมา ได้ไฉน
ลูกขอเทิด ทูลแม่ สุงสุดใจ
อรหันต์ อันยิ่งใหญ่ ในใจเรา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[น้ำหวาน]

คำว่าเเม่มากมายหลายความหมาย
หลากหลายคำบรรยายที่กล่าวถึง
คนเป็นลูกเท่านั้นที่ตะลึง
รู้ซึ้งคำว่าเเม่หนอสวรรค์