ใจหนอใจน่าน้อยใจเรานัก
มีคนรักคิดว่าเรานั้นชั่วหลาย
คิดว่าเราเป็นคนทำน่าละอาย
แล้วสุดท้ายเธอก็งอนงอนฉันไป
แล้วเธอไม่สงสารใจของฉันบ้าง
มันอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวสักแค่ไหน
รู้ไหมว่ามันเศร้าในหัวใจ
ที่รู้ว่าใคร ที่เรารัก ต้องเปลี่ยนแปลง
เพียงคำพูดหนึ่งคำของใครเขา
ทำสองเราต้องเหงากันอย่างนี้
มันคงไม่เหมือนเก่าเหมือนเคยมี
เห็นใจเถอะคนดีเห็นใจกัน
เธอจ๋าเธอ รู้ไหมว่าฉันนั้นเจ็บ
เหมือนดั่งเล็บของเธอขูดใจฉัน
รู้ไหมว่าฉันเศร้าทุกคืนวัน
รอยเล็บนั้นฝั่งลึกถึงอุรา
เธอจ๋าเธอ ฉันนั้นไม่ไหวแล้ว
ใจมันแป้ว หัวใจมันผวา
เอาเถอะเธอปล่อยให้ฉันเจ็บอุรา
ปล่อยให้บ้าไปเถอะคนมันเลว
