ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[DAda]

ฉันถูกใส่ร้าย ถูกป้ายสีทั้งที่เจ็บช้ำ
หาว่าเป็นคนใจดำ  ทำให้ใครใจเศร้าเหงาหนัก
ข้อหาที่ใครมอบให้  รุนแรงแก่ใจยิ่งนัก
ทั้งทั้งคนที่ใจหัก เสียหลักนั้นก็คือฉัน

จะร้องต่อศาลที่ไหน เห็นใจให้ความเมตตา
ถูกใครใครตราหน้า  ใยกล้าทิ้งเธอได้นั่น
อ้อนวอนกลั่นกลอนมานาน เขาผ่านยังไม่ตอบฉัน
บัดนี้มาร่ำพันว่าฉันไม่เหลียวไม่แล

.............................................

ข้อหาที่ว่าไม่รัก อยากรู้นักมันเริ่มตรงไหน
หากฉันหนีไปมีรักใหม่ คงไม่เสียใจแน่แน่
แต่นี่ถูกเธอลวงหลอก   กลับกลอกเสียใจจนแย่
ทั้งทั้งรักเธอแท้แท้      กลับต้องยอมแพ้น้ำตาท่วมตัว

กี่จดหมายที่ร่ายหาสาว เจ็บปวดทุกคราวแกล้งทำไม่บ่น
ส่วนเธอทำเป็นไม่สน  ยังเที่ยวซุกซนบ่นกลอนไปทั่ว
หลักฐานมันมีชี้ชัด  เธอยังปัดจนฉันปวดหัว
อ่านเมล์แฟนที่บอกรักรายตัว  ขอถามให้ทั่วใครยังจะทน

..................................................

เจ็บหนักช้ำหนักแค่ไหน มีเพื่อนปลอบใจเพื่อให้คลายเหงา
สุดท้ายความแตกใจเศร้า ในเมื่อแฟนเราจีบเพื่อนเข้าอีกคน
แล้วนี่จะทำเช่นไร  จะอยู่หรือไปหัวใจมัวหม่น
ความช้ำมันทำสุดทน จึงยอมเป็นคนทิ้งเธอจากไกล

หากใครมีใจเป็นกลาง ไตร่ตรองดูบ้างแล้วช่วยตัดสิน
ผิดหรือที่ทำทั้งสิ้น  ทุกท่านได้ยินโปรดวินิจฉัย
หากว่าผิดก็จะยอมรับ แต่ไม่ยอมกลับไปนั่งร้องไห้
บอกเลยจะฆ่าให้ตาย ก็ไม่เสียดายที่ทิ้งเธอลง

[DAda]

บอกรักฉันนั้นมากนัก แต่เธอยังมักหาคนใหม่ประจำ
ฉันหนีความชอกความช้ำ เจ็บปวดระกำทำใจจนชิน
เก็บงำความช้ำไม่เอ่ย ไม่เคยคิดเผยเรื่องราวทั้งสิ้น
กลัวเธอจะมีราคิน ยอมเจ็บยอมกินน้ำตาตัวเอง

เจ็บนักที่มีใครใคร มาเอ่ยอ้างใช้คำว่าแฟนร่วมฉัน
สุดปวดรวดร้าวจาบัลย์ เมื่อคนรักกันกลับเป็นซะเอง
โทรหาไม่ค่อยจะว่าง  เพราะเธอชอบอ้างคุยกับพี่ครื้นเครง
เจ็บแสบแปลบใจวังเวง เมื่อเธอส่งเพลงให้กับผู้หญิงอีกคน

อ่านเมล์ทุกทุกฉบับ  พร้อมพร้อมกับไดอารี่อีกเล่ม
ความเจ็บปะทะเต็มเต็ม เหมือนถูกเข็มตำซ้ำร้อยพันหน
ความทุกข์ซัดใส่กระหน่ำ ไม่อยากจะทำใจให้สู้ทน
ยิ่งมารู้เค้ามีแฟนเป็นตัวตน แล้วฉันจะทนอยู่เพื่ออะไร

[DAda]

      ขอบคุณพี่ใหญ่ใจดีที่เข้ามาติชมค่ะ     

ฉันคงไม่ได้เข้าใจผิด  น้ำเสียงยังติดเขาบอกแฟนฉัน
ส่วนเธอหล่ะคือใครกัน ผู้หญิงนั้นโยนคำถามใส่
ย้อนความกลับมาถามแฟน เขาปฏิเสธแน่นทำท่าหน้าใส
แล้วฉันควรตอบกระไร  มีแต่นั่งเสียใจทำอะไรไม่เป็น

คิดว่าเขาคงจะดี  คงจะไม่มีใครอีกซ่อนเร้น
สุดท้ายโดนหลอกทั้งเป็น  เพราะที่ฉันเห็นมันยังน้อยไป
สุดท้ายรักกลายสี่เศร้า  โอ้นี่ตัวเขาทำได้ยังงัย
ฉันเป็นคนที่เท่าไหร่ ที่หัวใจใครบอกรักหมดทรวง
 

[tna]

เส้นทางผ่าน...อันอำไพ
------------------------
จะเป็นแรง แห่งใจ หัวใจนี้
ที่หลงพลี ให้กับรัก พักอาศัย
แล้วโศกเศร้า โหยหา ว่าดวงใจ
พักอาศัย แล้วเมินหนี ฤดีปอง

เป็นรักสี่ ความเส้น เห็นความหมาย
เพื่อนผองกาย ผูกสัมพันธ์  ฝันมัวหมอง
ปล่อยให้เจ้า คอยหา น้ำตานอง
หัวใจหมอง เขาเคลียเคล้า เฝ้ารำพัน

เป็นเสมือน ส่วนเกิน เหินห่างหมาย
เป็นเพียงสาย ทางผ่าน สะท้านฝัน
เป็นเพียงได้  ใครอยู่ คู่เคียงกัน
แต่ใจนั้น เวิ้งว้าง ห่างเลยไกล

อันชีวิต ดวงจิต ลิขิตหมาย
ไร้เส้นสาย ทางผ่าน สะท้านไหว
เส้นทางผ่าน บางเส้น เด่นอำไพ
หลายคนไขว่  หมายเป็นเส้น เด่นทางเดิน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[DAda]

เขาไม่จากฉันหรอกขอบอกได้    เพราะจนตายเขาพร่ำออกบอกรักฉัน
แต่จะทนทนอยู่เพื่ออะไรกัน        เมื่อเขานั้นแอบมีใครไว้นอกทาง
เขาเต็มใจยกให้ฉันนั้นที่หนึ่ง   ฟังดูซึ้งชั่งกินใจไปซะทุกอย่าง
ให้โอกาสแก้ใจแต่ใครร้าง  ไม่เคยสร้าง เป็นจริงเลย เอ่ยวาจา

หากสุดท้ายเธอกลับมาหาฉันนี้    ถามหน่อยซี 2 ปีกว่าเธออยู่ไหน
ฉันเขียนกลอนวอนกระทู้อยู่ร่ำไป  แต่ทำไมเธอไม่ตอบมอบกลับมา
ทั้งทั้งที่เว็บนั้นเธอฉันอยู่   และคนคู่อยู่อีกคนที่บ่นหา
เธอจึงปิดไม่คิดตอบมอบเมตตา  เพราะกลัวว่าแม่กานดาจะมาเจอ

เธอก็รู้ว่าฉันรักปักแน่วแน่   จึงไม่แคร์แผ่หัวใจไปซะทั่ว
คงจะเห็นเป็นของตายง่ายชัวร์ชัวร์     จึงไม่กลัวฉันจากไกลไปจากเธอ
มาวันนี้ที่ฉันหลุดอยากหยุดรัก    เธอเสียหลักร้องฟูมฟายหมายพร่ำเพ้อ
สามคนจากพรากหลุดไปไม่พบเจอ   หนึ่งคนเสนอ เธอไม่สนองหรือมองมา

หนึ่งในสามนามนั้นหรือคือฉันนี่     ที่เดินหนีจากไปไม่ประสงค์
สุดท้ายหายไม่เหลือใครไว้ยืนยง   เธอเจาะจงว่าเลือกฉันฝันร่วมชะตา
มาครวญคร่ำคร่ำครวญชวนรักฉัน  แล้วไหนนั่นที่เธอยอมน้อมข้อกล่าวหา
ไม่เคยยอมน้อมรับผิดคิดสักครา    มีแต่ว่าขอรักฉันนิรันดร์ไป

สุดท้าย กลายเป็น เช่นฉันผิด    ที่ฉันคิด หนีจากลาไม่มาสน
ใครไม่รู้ ถูกเขาว่า ยังหน้าทน    สู้ดิ้นรน ทำเฉยชาไม่ว่าไร
หนึ่งบุรุษ ผู้ที่ทำช้ำคนนี้     เขายังมี ตัวตนอยู่ ไม่ไปไหน
ยังพร่ำกลอนวอนหากันทุกวันไป  เพื่อที่ใครใครต่อใครสงสารเธอ

[น้ำหวาน]

ไม่ผิดหรอกที่เธอคิดหนี
เพราะเป็นหลทางที่ดีกว่าการช้ำ
หัวใจคนเราเจ็บแล้วต้องจำ
แม้อาจจะซ้ำกล่ำกลืนฝืนน้ำตา