ปล่อยมือ..
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
02 มกราคม 2025, 09:57:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ปล่อยมือ..  (อ่าน 6915 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
23 ธันวาคม 2024, 02:13:PM
ViVee
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 5
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 38



« เมื่อ: 23 ธันวาคม 2024, 02:13:PM »
ชุมชนชุมชน




ยามต้นรักเพิ่งเติบโตในครั้งแรก
เกินจำแนกความสุข-ทุกข์เป็นแบบไหน
แม้นยามเจออุปสรรครักทางไกล
แต่ยังคงมั่นใจในสัมพันธ์

ไร้คำซึ่งสัญญามาร้อยถัก
เราผูกใจในรักเป็นแม่นมั่น
เราก่อร่างสร้างตนจนผ่านวัน
ถึงเวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว

เราจบมือกันมาถึงซึ่งวันนี้
ไปด้วยกันทุกที่จนถ้วนทั่ว
เที่ยวที่ไหนไปกันไม่นึกกลัว
ความสุขโอบรอบตัวเราสองคน

เมื่อไหร่นะที่สองมือของเราห่าง
แม้เรายังร่วมทางฝ่าฟ้าฝน
แต่เราต่างห่างเหินกันเกินทน
ห่างกันจนไม่รู้จัก..เหมือนอย่างเคย.

ViVee

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : msp., กวินพัฒน์, แป้งน้ำ, โซ...เซอะเซอ

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
23 ธันวาคม 2024, 05:17:PM
กวินพัฒน์
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 5
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 45



« ตอบ #1 เมื่อ: 23 ธันวาคม 2024, 05:17:PM »
ชุมชนชุมชน

 รักที่แปรผัน

ยามรักเริ่มต้นงามดั่งความฝัน
เติมสีสันชีวิตจิตเฉลย
แต่กาลผ่านทุกสิ่งกลับเปลี่ยนเลย
กลายเป็นเชยชินชาปร่ากลางใจ

มือที่เคยกุมมั่นพลันเลื่อนห่าง
ความอ้างว้างก้าวแทรกแยกชิดใกล้
แม้ร่วมทางห่างออกลอกเลือนไป
ดั่งเหมือนใครสองคนต่างหนทาง

แต่รักแท้ต้องฟื้นคืนอีกหน
ก่อสายชลแห่งใจไหลสล้าง
ลบระยะความไกลให้เลือนราง
เพื่อรักสร้างคืนใหม่ได้เหมือนเดิม

กวินพัฒน์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : แป้งน้ำ, โซ...เซอะเซอ, ViVee, msp.

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
24 ธันวาคม 2024, 01:43:PM
ViVee
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 5
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 38



« ตอบ #2 เมื่อ: 24 ธันวาคม 2024, 01:43:PM »
ชุมชนชุมชน

เราเคยคุ้นจนเผลอคิดมองข้าม
ไร้คำถามนิยามรักครั้งริเริ่ม
ที่ผ่านมาเราละเลยมิเคยเติม
สิ่งที่เพิ่มคือถ้อยคำอันหยาบคาย

เพราะสนิทชิดกายกันสินะ
ไม่จำเป็นที่จะให้ความหมาย
ความสำคัญก็เป็นเพียงคนเคียงกาย
การกล่าวพูดคำร้าย-ร้าย..ธรรมดา

สายตาเธอเคยอบอุ่นละมุนหวาน
อันตรธานหายสิ้นถวิลหา
ไม่ต้องหวานชื่นเหมือนที่ผ่านมา
แค่อยากรู้สึกว่า...ยังห่วงกัน

ตอนนี้เหมือนตัวฉันนั้นคนนอก
พูดตะคอกใส่หน้าดังอดกลั้น
เราต่างเหมือนคนเกลียดชังในทุกวัน
กอดที่เคยผูกพัน...มันลางเลือน.


ViVee

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กวินพัฒน์, กัลมลี*, msp., โซ...เซอะเซอ

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
24 ธันวาคม 2024, 06:40:PM
กวินพัฒน์
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 5
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 45



« ตอบ #3 เมื่อ: 24 ธันวาคม 2024, 06:40:PM »
ชุมชนชุมชน

ความคุ้นเคยเลยข้ามความสำคัญ
เคยผูกพันผันกลายคล้ายคลาดเคลื่อน
คำที่เคยปลอบใจในทุกเดือน
กลับกลายเหมือนสับสนคนแปลกไป

เพราะสนิทจนข้ามมองต่างค่า
ความเมตตาจึงหายกลายไฉน
สิ่งที่เหลือเย็นชาดูห่างไกล
เสียงละมุนอุ่นใกล้...ก็คลายลง

สายตาที่เคยอ่อนโยนและห่วงหา
เป็นเพียงความเฉยชาพาใหลหลง
อ้อมกอดที่เคยฝันต่างบรรจง
วันนี้คงแค่ฝันไม่ผันคืน

ลองสักครั้งด้วยใจในอีกหน
เติมเหตุผลด้วยรักประจักษ์ยื่น
หยุดคำร้ายหมายทำให้กล้ำกลืน
รักคงฟื้นคืนใจเช่าเคยมี

กวินพัฒน์


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กัลมลี*, msp., ViVee, โซ...เซอะเซอ

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
24 ธันวาคม 2024, 11:18:PM
กัลมลี*
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 78
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 146


รักคือแรงบันดาลใจ


« ตอบ #4 เมื่อ: 24 ธันวาคม 2024, 11:18:PM »
ชุมชนชุมชน


คนหนึ่งปล่อยง่ายดายเมื่อไม่รัก
เหมือนไม่เคยรู้จักเมื่ออยากหนี
รักไม่เท่ากับรอไม่พอดี
ทางเลือกที่ยัดเยียดฉันเกลียดนัก

ไม่เหลือความสัมพันธ์แม้ฉันมิตร
อย่าทวงสิทธิ์บอกใจให้ห้ามหัก
หากแม้เจอตรงหน้าอย่าไปทัก
ได้รู้จักชาติเดียวพอเลิกต่อกรรม

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กวินพัฒน์, ViVee, โซ...เซอะเซอ

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

26 ธันวาคม 2024, 04:36:PM
ViVee
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 5
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 38



« ตอบ #5 เมื่อ: 26 ธันวาคม 2024, 04:36:PM »
ชุมชนชุมชน

บ้างก็ว่าเหตุผลคนเคยรัก
แต่ก่อนนั้นแน่นหนักยามเพ้อพร่ำ
วาสนาครานั้นพลันน้อมนำ
ถูกจองจำจับไว้ให้คู่เคียง

เมื่อเวลาผ่านพ้นจนเลยล่วง
เข้าสู่ช่วงรุ่งโรจน์เกินหลบเลี่ยง
ความเป็นอยู่ฟูฟื้นอย่างร้อยเรียง
ยินแต่เสียงชื่นชมพรรณนา

หัวใจเขาก็บั่นลงตรงที่หมาย
คนสุดท้ายมิใช่เราแล้วสิท่า
ที่ร่วมสู้อดทนจนโรยรา
เพียงฝันฝ่ามาเพื่อเขาได้พบเธอ.


ViVee

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : กวินพัฒน์, โซ...เซอะเซอ

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s