แผ่นดิน แตกระแหง..........ดังฟ้าแกล้ง ไม่ให้ฝน
ชาวบ้าน ฝ่าผจญ.............ภัยทุกข์ทน บนแผ่นดิน
สายน้ำ ลำแห้งเหือด........แม้กลั่นเลือด ยังสูญสิ้น
เหล่าปลา เคยหากิน.........ดับแดดิ้น สิ้นสายพันธุ์
ต้นไม้ เคยยิ่งใหญ่...........กลับสิ้นไร้ ใบกางกั้น
บังแสง แห่งตะวัน............หลบพระจันทร์ กลางค่ำคืน
รักษา แค่ชีวิต................ยังมืดมิด หนทางอื่น
อดน้ำ ล้มทั้งยืน.............ยามหลับตื่น เพียงฝืนกาย
มนุษย์ โทษฝนฟ้า..........เทวดา พาชิบหาย
บูชา กันเรียงราย............แต่สุดท้าย ได้พึ่งตน
เมื่อรู้ มันก็สาย.............ที่แห้งตาย คือดอกผล
มักง่าย กันเสียจน..........ความมืดมน เข้าครอบงำ
ทุกสิ่ง ลุแก่โทษ...........เพียงประโยชน์ ได้อิ่มหนำ
รังเกียจ การกระทำ........คนระยำ เพียงหยิบมือ.
ViVee
