“อยากหวาน..วจี"

[masapaer]

"อยากหวาน..วจี"

 

อยากพาทีอ่อนหวานดั่งตาลอ้อย
ให้หยดย้อยร้อยรสพจน์หอมหวาน
อยากหยาดเยิ้มเชื่อมใจใช่สันดาน
คำยังกร้านบาดหูดูเจ็บทรวง

จะต้องใช้น้ำอ้อยกี่ร้อยลิตร
ถึงลิขิตคำกลอนอักษรสรวง
หว่านทะลุหัวใจให้ทะลวง
บาดทุกดวงระทวยด้วยคารม

แล้วสมุดเล่มไหนใช้จารึก
ปากกาหมึกรุ่นใดให้เหมาะสม
ต้องซื้อหากี่อัฐจะจัดชม
มาเขียนคมพาทีที่ดีงาม

จะเคี่ยวนานปานใดได้น้ำเชื่อม
ที่กระเพื่อมตรึงใจได้ล้นหลาม
ให้คนหลงนงเยาว์เฝ้าติดตาม
ระลึกนามคนเขียนเวียนวนไป

อยากพาทีอ่อนหวานดั่งตาลเฉาะ
ฟังเสนาะนุ่มนวลชวนฝันใฝ่
แต่จริตบิดเบือนคลาดเคลื่อนไกล
เคี่ยวยังไงให้หวานวานบอกที

อยากพาทีอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง
ให้เธอซึ้งพจนารถบาทขยี้
แต่ตัวตนคนกระด้างกร่างวจี
พจนีจึงบาดฟาดคนฟัง!!!

 

[โซ...เซอะเซอ]

เคยอ่านกลอน อ่อนหวาน น้ำตาลหยด ไต่ตอมมด ตรึมแห่ แต่หนหลัง “…สะพานรุ้ง” คุ้งโค้ง แสนโด่งดัง อีกกลอนนั่ง แอบซุ่ม “มุมกาแฟ…” ฤ ภินท์พัง อาเพศ เศรษฐกิจ ช่วงโควิด ป่วนปั่น พากันแย่ ฤ ขาดกิ๊ก รุ่นใหญ่ ไว้โลมแล..(55กลอนพาไปครับ) เลยคุณแม่ เซ็งหวาน น้ำตาลละลาย ครั้นเปลี่ยนรส แซบซ่า น้ำตาเล็ด ซ่อนพริกเผ็ด โสดซิง สวิงสวาย เหมือนฮอร์โมน พวยพุ่ง ฟุ้งกำจาย แปร๊ดระบาย แสดส้ม อมชมพู แม้หวานใด ฤาเปรียบ เทียบหวานรัก เจนประจักษ์  ครั้งครา รักมาสู่ แต่ความแซบ แซงสนุก ทุกประตู ปลื้มวธู แอบเซี้ยว เปรี้ยววาที คิดจะกล่อม บรรเลง เกรงหวานเลี่ยน เห็นแปรเปลี่ยน ละอองดาว สกาวศรี เป็นละออง กัมมันตภาพ ปราบโลกีย์ ผู้แม้นมี โวหาร ปานอาวุธ อยากพาที คำหวาน เช่นตาลเฉาะ แต่หัวใจ บางเปราะ เคาะทีหลุด หวั่นแพ้ความใกล้ชิด สนิทนุช จำขอหยุด เพียงอ้อมแอ้ม…ปะแล่มประโลม …ขอร่วมสนุกกับอาจารย์ดาวด้วยคนนะครับ… โซ…เซอะเซอ 24 สิงหาคม 2565