ไม่โกรธเธอ หรือแค้นเคือง ทุกเรื่องนะ
แม้เธอผละ จากอกกัน วันอ่อนไหว
ชีวิตจริง รู้มันเศร้า ฉันเข้าใจ
เมื่อมีใคร ที่ดีกว่า เข้ามาแทน
เขามีพร้อม ไม่ต้องทน ดิ้นรนหา
เหนื่อยกายา ตรากตรำทน จนสุดแสน
อนาคต คือเส้นทาง ต้องวางแพลน
แบบแมนๆ ยืดอกรับ กับคำลา
ยอมเสียใจ ดีกว่าฉุด หยุดเธอไว้
รักแค่ไหน ต้องจำซ่อน นอนรักษา
แผลหัวใจ แม้ต้องคอย ร้อยยาทา
รับชะตา ที่ต้องจบ เคารพเธอ
ฉันมีเพียง แค่ความรัก ที่หนักแน่น
แต่ขาดแคลน ไม่พอต่อ ข้อเสนอ
นามธรรม จึงพังราบ เมื่อภาพเบลอ
พึ่งค้นเจอ ใช้แค่ใจ มันไม่พอ
คำว่ารัก เลี้ยงใครได้ เมื่อหน่ายจิต
เพราะชีวิต แค่ลมปาก ยากอยู่หนอ
ทุกนิยาม ว่ารักแท้ แค่เยินยอ
อย่านั่งรอ รักนิรันดร์ มันไม่มี
#ไผ่เดียวดาย#
๔/๕/๒๕๖๔